گلایه مقامات چینی از سفیر ایران

پنجره:زمانی‎كه در كشور چین به‎عنوان سفیر حضور داشتم، مقامات چینی بارها به من ‏گفتند كشور ما در توسعه همكاری با ایران جدی است، اما كشور شما دو مشكل جدی دارد. اولین این است كه مسئولان ایرانی به‎سرعت تغییر پیدا می‏ كنند و مشكل بعدی این است كه حرف‏های مسئولان ایرانی نیز به‎سرعت عوض می‏شود. به این ترتیب چین برای همكاری با ایران در یك تردید دائمی بسر می‎برد و این نكته بسیار مهمی است كه كمتر كسی در دنیا این واقعیت‏ها را به مسئولان ایرانی گفته. جواد منصوری سفیر سابق ایران در چین گفت: هیچ نكته مثبتی در دوران وزارت متكی وجود نداشته است. منصوری همچنین گفته: از ابتدای تشكیل دولت نهم، ما در وزارت امور خارجه این مشكل را داشتیم كه رییس‎جمهوری نسبت به شخص منوچهر متكی، نظر مثبتی نداشت و تصور می‏كرد، او از سوی مجلس به دولت تحمیل شده است. از طرف دیگر احمدی‎نژاد نسبت به تحولات در وزارت امور خارجه نظراتی داشت كه عملی نبود و با منطق وزارت خارجه مطابقت نمی‏كرد، ولی به این موضوع اصرار داشتند. این دو موضوع در طول سال‏های گذشته برای وزارت خارجه و سیاست خارجی كشورمان مشكلات و دردسرهایی را به‎دنبال داشته است. متكی در دوران وزارت، تلاش كرد با تبعیت كامل از رییس‎جمهوری هم وزارت خود و هم به نوعی ساختار وزارت خارجه را حفظ كند، اما در عین‎حال سرانجام این تنش متقابل، در نقطه‏ای پاره شد و به شكلی نامناسب و غیرمعمول متكی وزارت امور خارجه بركنار شد. وی همچنین در مورد تبعات بركناری متكی گفت: نحوه بركناری متكی ضربه سنگینی به دیپلماسی كشورمان وارد كرد. در این موضوع مسأله فرد مطرح نیست و باید گفت تمامی سفرا و هیأت‏های نمایندگی كشورمان كه بعد از این اتفاق قصد داشتند به نقاط مختلف دنیا سفر كنند، با این ذهنیت در آن كشورها روبه‎رو می‏شدند كه به آن‎ها به‎عنوان افرادی كه قرار است به‎سرعت تغییر پیدا كنند، نگاه می‏شود و معلوم نیست مذاكراتی كه با هیأت ایرانی انجام می‏گیرد، پشتوانه ‏ای داشته باشد. زمانی‎كه در كشور چین به‎عنوان سفیر حضور داشتم، مقامات چینی بارها به من ‏گفتند كشور ما در توسعه همكاری با ایران جدی است، اما كشور شما دو مشكل جدی دارد. اولین این است كه مسئولان ایرانی به‎سرعت تغییر پیدا می‏ كنند و مشكل بعدی این است كه حرف‏های مسئولان ایرانی نیز به‎سرعت عوض می‏شود. به این ترتیب چین برای همكاری با ایران در یك تردید دائمی بسر می‎برد و این نكته بسیار مهمی است كه كمتر كسی در دنیا این واقعیت‏ها را به مسئولان ایرانی گفته. منصوری در ادامه این گفت و گو با اشاره به رابطه رییس جمهور و وزیر خارجه در دوران متكی گفت: یكی از اشكالات در دوران وزارت خارجه متكی، این بود كه تصور رییس‎جمهوری از وزارت خارجه بسیار غیرواقع‎بینانه بود و خود این مسأله تأثیرات بسیاری بر مدیریت وزارت امور خارجه می‏گذارد. وزیر خارجه در بیشتر كشورهای دنیا یك شخصیت ملی است و حزبی و گروهی به‎حساب نمی‏آید، در حالی كه رؤسای‎جمهوری در دوران اصلاحات و دولت‏های نهم و دهم وزیر خارجه‏ای را می‎خواستند كه دقیقا در راستای تشكیلات و خواسته‎های آن‎ها عمل كند و این مطلب بسیار مهمی است. در اساس‎نامه وزارت امور خارجه به صراحت آمده كه سمت وزیر امور خارجه یك پست ملی است و بنابراین هیچ‎كدام از اعضای وزارت امور خارجه نباید عضو هیچ سازمان و گروهی باشند و لذا معتقدم در این قضیه یك چالش جدی در وزارت خارجه وجود دارد. هم‎اكنون شاهدیم از مدیران وزارت خارجه خواسته می‏شود كه حزبی باشند. در حالی‎كه مدیران این وزارتخانه به‎خوبی می‏دانند اگر بخواهند كار خود را به‎معنای حرفه‏ای انجام دهند، قطعا نباید تشكیلاتی و حزبی باشند، بلكه باید در سطع ملی فعالیت كنند و حتی امروزه وزارت خارجه را مشابه ارتش و نیروهای نظامی می‏پندارند. سفیر سابق ایران در چین در ادامه گفت: در دوران وزارت متكی نكته مثبتی وجود ندارد؛ چرا كه در این دوران مشكلات بسیاری حاكم بود. شاید تنها مطلبی كه از نظر افكار عمومی جهان بسیار مورد استقبال قرار گرفت، مقاومت‏ها و ضدیت‏هایی بود كه در این دوره با نظام سلطه بین ‏الملل صورت گرفت و فضای عمومی در جهان بسیار به‎نفع كشورمان بود كه نمونه بارز آن در استقبال پرشور مردم لبنان از رییس‎جمهوری قابل‎مشاهده بود و مردم در هر جای جهان كه فرصتی برای حمایت از جمهوری اسلامی پیدا می‏كردند، با صراحت و علاقه زیاد از ایران حمایت می‏كردند كه در این دوره بسیار پررنگ بود. البته این اقدامات به هیچ‎وجه به وزارت خارجه مربوط نمی‏شد. منصوری همچنین در باره وزیر فعلی امور خارجه گفت: هنگامی كه صالحی به‎عنوان وزیر خارجه انتخاب شد، تجربه فعالیت و كار دیپلماسی نداشت و معتقد بودم، ورود فردی از بیرون به وزارت خارجه، نیمه تعطیل كردن این وزارتخانه است. صالحی با این شرط به وزارت خارجه آمد كه از خود هیچ اراده ‏ای نداشته باشد و تمامی اراده‎ها و تصمیم‏ گیری‏ها موكول به دفتر رییس‎جمهوری باشد و معتقدم در چنین شرایطی وزارت خارجه كار عادی خود را نیز نمی ‏تواند انجام دهد. وی در پایان به نقش جریان انحرافی در وزارت خارجه اشاره كرد و گفت: جریان انحرافی تنها به وزارت امور خارجه قانع نیست و به‎دنبال آن است كه تمام وزارتخانه‎ها را در اختیار بگیرد. این جریان به‎دنبال تغییر در نوع روابط خارجی و نگرش و تغییر در كادر و مدیریت توانا و مؤمن وزارت امور خارجه است. این جریان منحرف در دوران وزارت خارجه متكی نیز فشار بسیاری به وی در انتخاب سفرا وارد می‏ كرد، اما در دوره دهم این فشار به ناگهان افزایش پیدا كرد و این‎ها به‎دنبال آن بودند تا ساختار وزارت امور خارجه را به‎صورت كلی دگرگون كرده و در همین راستا برنامه‎های خود برای دوره یازدهم ریاست جمهوری عملیاتی كنند.