تحلیلی بر آنچه در سخنرانی رئیس جمهور رخ داد
آن شب، مخاطبان همیشگی او، فقط گیرنده پیام نبودند، بلکه از فرصتی که برایشان پیش آمده بود، استفاده کردند تا پس از سال ها "شنیدن"، یک بار هم"بگویند" و اینجا بود که احمدی نژاد، تمرکز و اعتماد به نفس همیشگی اش را باخت.
عصرایران: سخنرانی 13 خرداد 1390 احمدی نژاد در حرم امام خمینی (ره) ، هر چند تکرار سخنان روتین وی در چنین مناسبت هایی بود ، اما هرگز از یاد او نخواهد رفت. احمدی نژاد در شش سال گذشته عادت کرده بود سخنرانی کند و مستمعین ، تأییدش کنند ، یا این که از مردم بپرسد از ساعت چند اینجایید و در آخر سر بگوید : کی خسته است ؟ و جواب بشنود :"دشمن" . اما در شب سالروز رحلت امام(ره) ، مخاطبان همیشگی او ، فقط گیرنده پیام نبودند ، بلکه از فرصتی که برایشان پیش آمده بود ، استفاده کردند تا پس از سال ها "شنیدن" ، یک بار هم "بگویند" و اینجا بود که احمدی نژاد ، تمرکز و اعتماد به نفس همیشگی اش را باخت. احمدی نژاد ، شاید انتظار نداشت اتفاقی که سال گذشته در سخنرانی سیدحسن خمینی در حرم رخ داد ، این بار برای خودش بیفتد و نزدیک ترین دوستش در ریاست جمهوری که به خاطر او کابینه را کن فیکون کرده و با همه درافتاده است ، بدون تعارفات سیاسی معمول بین مسوولان ، مشمول شعارهای مردم قرار بگیرد و در میات سخرانی اش ، "مشایی حیا کن ، احمدی رو رها کن" و " مرگ بر مشایی" بشنود. اینجا بود که احمدی نژاد خواست خود را خونسرد نشان دهد و به همین خاطر بدون آن که پاسخی به این شعارها دهد ، با انحراف از مسیر سخنرانی اش ، به گفتن عباراتی نامرتبط با سخنرانی بسنده کرد ، مانند:مخلص شما هم هستیم ... مخلص آقای رئیس هم هستیم ... نوبت شما هم میشود...من همه شما را دوست دارم ... نوکر همه شما هم هستم و ... عباراتی که نشان می داد شیرازه سخن از دست رئیس جمهور در رفته است! مردم حتی برای آن که برخی تصورات باطل را از ذهن ها بزدایند ، بارها خطاب به احمدی نژاد این شعار را سر دادند: «این همه لشگرآمده به عشق رهبر آمده» و این در حالی است که تا کنون سابقه نداشته در حضور یک مسوول ارشد نظام به غیر از خود رهبری ، این شعار سر داده شود. احمدینژاد برای آن که شعارها را کنترل و مهار کند ، به مخاطبانش وعده داد: «حرفهایم به جایی می رسد که خیلی باید شعار بدهید» اما این وعده هم عملی نشد و مردم همچنان ، با احمدی نژاد سخن ها گفتند. رئیس جمهور که همواره سخنران قهاری بوده است ، این بار با از دست دادن تمرکزش ، اشتباهات لفظی هم مرتکب شد؛ او در بخشی از سخنانش گفت: « همه ملت ها پیش به سوی رژیم صهیونیستی و محو آمریکا»، حاضرین در حال سر دادن شعار «مرگ بر آمریکا» بودند که احمدی نژاد جمله پایانیاش را اصلاح کرد و گفت: «البته محو سلطه آمریکا در منطقه». وی همچنین در ترسیم سرمایه داری غربی گفت: "ما آدم داریم كه دو هزار میلیارد دلار ثروت دارد." و این در حالی است که ثروتمندترین فرد دنیا ، 74 میلیارد دلار ثروت دارد واساساً چنان فردی که احمدی نژاد گفته است ، وجود خارجی ندارد! خلاصه آن که احمدی نژاد ، شب 14 خرداد ، نه سخنران مراسم حرم ، که بزرگترین مخاطب سخنان حاضران در حرم بود و طبیعی بود کسی که همیشه گفته و بقیه شنیده اند ، وقتی در موقعیت معکوس قرار گیرد ، اعصاب و تمرکزش به هم بریزد. تازه این ظاهر کار است و رئیس جمهور و همان تیم محبوبش لابد بعد از آن شب فراموش نشدنی ، کوشیده اند آنچه برای اولین بار در چنین سطحی رخ داده است را تحلیل کنند. واقعیت این است که بخش قابل ملاحظه ای از پشتوانه مردمی احمدی نژاد در تمام سال های گذشته را همین نیروهای ارزشی تشکیل می داده اند و اینک همان حامیان همیشگی ، برای اتمام حجت با رئیس جمهور ، در قید هیچ تعارفی نیستند چه آن که قرار بر عقد اخوت دائمی با افراد نیست. در شب سالروز ارتحال امام ، حامیان همیشگی احمدی نژاد ، پیام نهایی خود را به او منتقل کردند ، حتی با قطع مکرر سخنان او : " آقای احمدی نژاد! در سیاست ها ، رفتارها و اطرافیانت تجدید نظر کن ، می بینی که ما با هیچ کس تعارف نداریم." آیا احمدی نژاد این پیام ها را گرفته است یا آن که حلقه بسته پیرامونی اش را که تا کنون بر همه مسوولان ترجیح داده ، بر حامیان مردمی اش نیز اولویت خواهد داد ولو آن که آخرین سنگرهای پشتوانه مردمی اش را از دست بدهد و به سمت سرنوشتی نامعلوم حرکت کند؟! انتخاب با احمدی نژاد است ، چه آن که حامیان سنتی اش توپ را به زمین او انداخته اند.
دیدگاه تان را بنویسید