ساحل عاج؛ یک بام و دو هوای غرب

افکار: سخنگوی دولت جدید ساحل عاج از بازداشت رییس گروه 'جوانان میهن پرست' و یکی از نزدیکان لوران باگبو رییس جمهور مخلوع این کشور که به عنوان جنایتکار جنگی از سوی دادگاه لاهه تحت پیگرد قانونی قرار داشت،خبر داد. گوده یکی از نزدیکترین سیاستمداران به لوران باگبو بوده است که گفته می شود در درگیری ها و خشونت های چند ماه گذشته نقش کلیدی ایفا می کرده و از سوی دادگاه بین المللی لاهه به عنوان جنایتکار جنگی تحت پیگرد قانونی قرار دارد. بدین ترتیب نیروهای فرانسوی به کمک نیروهای کلاه آبی سازمان ملل به سرعت به درگیری های انتخاباتی در این کشور آفریقایی پایان دادند. بحران سياسي در ساحل عاج - واقع در غرب آفريقا- پس از اعلام نتایج انتخابات رياست جمهوري در روز ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱(۶ آذر ماه۱۳۸۹) آغاز شد. این بحران از آنجا ناشی شد که پس از برگزاری انتخابات در ساحل عاج ، بازنده با اعتراض به نتیجه انتخابات طرفداران خود را به خیابان کشید. در حالی که كميسيون برگزاري انتخابات حسين آواتارا (رقیب رئیس جمهور سابق ساحل عاج) را برنده انتخابات اعلام كرد، لوران باگبو رییس جمهور وقت به آن معترض شد. بدین ترتیب نامزد شکست خورده با اعمال نفود در دادگاه قانون اساسي توانست نتایج رسمی انتخابات را باطل و خود را دوباره رئیس جمهور ساحل عاج کند. اما در مقابل سازمان ملل متحد، اتحاديه اروپا بالاخص فرانسه ، آمريكا و بسياري از كشورهاي غربي رای مردم را به رسمیت شناخته وحسين آواترا را پيروز انتخابات دانستند. در این شرایط رییس جمهور شکست خورده ساحل عاج ، هواداران خود را به نافرمانی از قانون فراخواند ، آنان را به خیابان ها کشاند و به درگیری با هواداران نامزد پیروز تشویق کرد. با توجه به این اقدام نامزد معترض ، غرب به سرعت و به رهبری فرانسه در شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه هایی برضد نامزد معترض به تصویب رساند و برای اجرای آن نیز متوسل به نیروهای نظامی سازمان ملل موسوم به نیروهای ائتلاف شد. صرف نظر از مقاصد سياسي و اقتصادي كه غرب در ساحل عاج به دنبال آن است و این که ساحل عاج در حوزه نفوذ فرانسه قرار دارد ،اين سوال به ذهن مي رسد كه مگر نامزد شکست خورده ساحل عاج - لوران باگبو - به نتايج انتخابات اعتراض نداشت و بر اساس آن هم وارد فاز درگيري با دولت قانوني خود نشد و پاسخ به اعتراض خود را در كف خيابان جستجو نمي كرد؟ پس چرا سازمان ملل ، غرب به رهبری فرانسه همانند كشور ما طرف نامزد معترض را نگرفتند و او را به ادامه اعتراضات تشویق نكردند؟ به طورحتم جواب به این سوالات می تواند بسیاری از گره های ذهنی ما را راجع به رفتارهای دوگانه غرب باز کند.