وقتی دیپلمات‌ها به جان هم می‌افتند

با گذشت سی و دو سال از انقلاب اسلامی که لازمه تداوم آن حفظ یکپارچگی و وحدت کلمه است، انتقاد شخصیت های نظام از همین اولین روزهای سال جدید از یکدیگر رنگی دیگر به خود گرفته در سطوحی بالاتر به حرمت شکنی و تخریب شخصیتی تغییر شکل داده است. به گزارش «فردا» با گذشت چهار ماه از برکناری منوچهر متکی، صادق خرازی در گفتگو با ویژه نامه نوروزی خبرآنلاین در قامت یکی از دیپلماتهای کشور در دولتهای سابق، به انتقاد از عملکرد وزیر سابق خارجه پرداخت و او را به خویشاوندگرایی در اداره این وزارتخانه متهم کرد. او گفت که در وزارت خارجه زمان متکی، نخبه زدایی شد و برخی «سالار‌ها» جای شایستگان را گرفتند که متعلق به قبیله فکری خاصی بودند. خرازی در توصیف عمکرد متکی می‌گوید متکی تعلق حزبی و جناحی و سیاسی داشت. تعلق به دوستانش در انجمن فارغ اتحصیلان هند دارد او همچنین تغییر متکی را دیرهنگام دانست. پس از انتقادهای صریح خرازی، منوچهر متکی در واکنشی سریع به اظهارات وی به خبرگزاری فارس گفت: حرف‌های آقا صادق را جدی نگیرید. ایشان خودش هم حرف‌هایش را باور ندارد! متکی پیشینه کاری خرازی را اینگونه توضیح داد: متاسفانه آقای خرازی از روزی که فقط بر اساس تبارگرایی و بدون هرگونه دانش و تجربه دیپلماتیک در سال ۱۳۶۹ به وزارت امور خارجه تحمیل شد و بدون حتی یک روز کار در این وزارتخانه با عنوان سفیر راهی نیویورک گردید تا روزی که به دلیل اتخاذ مواضع مخالف نظام در پاریس به تهران فراخوانده شد، در فهم مسائل سیاست خارجی تقریباً هیچ افزودنی نداشته است. او گفت که در حقیقت صادق خرازی از سیاست خارجی صرفاً خالی بندی و التماس برای مذاکره با آمریکایی‌ها را می‌داند. بعد از پاسخگویی متکی، باز هم نوبت خرازی شد تا برای دومین بار علیه وزیرخارجه پیشین قیام کند. او اینبار خود دست به قلم شد و ابراز تعجب کرد از اینکه چرا مطالب واضح و آشکار خود، حاج منوچهر خان متکی را برآشفته است. خرازی در این پاسخ ضمن دفاع از عملکرد چندین ساله خود، در رابطه با فعالیت‌های متکی نیز آورده است: آقای احمدی‌نژاد دو لطف و دو خدمت در نصب و عزل شما به جنابعالی کردند، نخست آنکه شما را در کرسی وزارت خارجه که‌شان انسان‌های وزین و متین و دارای تبار است نشاندند و هم آنکه در عزلتان به شما خدمت کردند و شاید نحوه عزلتان تا حدی شما را نجات داد و توانستید فرار به جلو کنید و از پاسخگویی فعلاً طفره روید ولی مطمن باشید تاریخ بی‌رحمانه داوری و قضاوت جدی خود را خواهد داشت و اقدامات شما طی دوران وزارت خارجه له و علیه منافع ملی ایران از این داوری به دور نخواهد ماند. او در این یادداشت خود نوشته است که متکی با خام نظری و سخن فریبی، چند قطعنامه تحریم نصیب کشورمان کرد و تا روز قبل از صدور قطعنامه از آن بی‌اطلاع بود و «خالی بندی‌های» پر از اطلاعات نادرست به بزرگان کشور ارائه می‌داد. گرچه انتقادات چهره‌های شناخته شده از یکدیگر در کشور بار اول نبوده و قطعا بار آخر نیز نخواهد بود، اما اینگونه بی‌حرمتی و تخریب شخصیتی آن هم در سطح دو شخصیت شناخته شده وزارت خارجه و دیپلمات‌های ارشد کشور برای نخستین بار و شگفت آور است. این ادبیات تند و غیردوستانه و حتی غیر دیپلماتیک درشان وزیری است که ۵ سال بر سکان هدایت وزارت خارجه -که نوک پیکان تعامل با دیگر کشورهاست- است یا درشان سفیر سابق ایران در فرانسه و سازمان ملل؟ مگر نه اینکه مقام معظم رهبری همواره بر لزوم حفظ وحدت در کشور تاکید دارند و همواره خواهان ایجاد رابطه‌های نزدیک و سازنده هستند، مگر نه اینکه شما که هردو نیز همواره شعار تبعیت از دستورات رهبری را سر می‌دهید، پس اینگونه رفتار و به کار بردن الفاظ ناپخته از سوی شما آنهم در انظار مردم و جهانیان و دشمنان (که منتظر کمترین بهانه‌ای برای تخریب شخصیت‌های انقلاب هستند) چه معنا و پیامدی می‌تواند داشته باشد؟ گرچه هر خواننده‌ای در بدو خواندن گفتگو‌ها و یادداشت‌های این دو، غرض شخصی را کاملا مشهود می‌داند، اما نکته‌ای که باید در این بین مد نظر داشت، بیان برخی ناگفته‌ها و اسرار نظام در این مجادله است.