اجرای قطعنامه 1973 در لیبی و چرخش مواضع غرب
بنابراین با مرور رویدادهای لیبی از آغاز قیام مردمی این کشور و سبعیت معمر قذافی در سرکوب معترضان (کشته شدن 7 هزار نفر طی چند هفته) که صدها برابر کمتر از قلع و قمع تظاهرات کنندگان در مصر و تونس است به خوبی می توان فهمید که هدف غرب از حمله به لیبی دفاع از غیرنظامیان نیست.
مهر: در حالی که تنها چند روز از اجرای قطعنامه 1973 شورای امنیت در لیبی می گذرد مقامات کشورهای غربی صراحتا اعلام کردند که به دنبال تغییر رژیم در این کشور و سرنگونی معمر قذافی نیستند. نیروهای بین المللی شنبه شب پس از موافقت شورای امنیت با ایجاد منطقه پرواز ممنوع در لیبی حمله به این کشور را آغاز کردند. جنگنده های فرانسوی آغازگر این حمله بودند و پس از آن آمریکا با شلیک بیش از 100 موشک تام هاوک به لیبی رسما جنگ علیه نیروهای وابسته به معمر قذافی رهبر دیکتاتور لیبی را آغاز کردند. پس از گذشت 24 ساعت از آغاز این حملات دریادار "مایکل مولن" رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در گفتگو با شبکه ان بی سی آمریکا صراحتا اعلام کرد که هدف از حمله به لیبی برکناری قذافی نیست. در حالی که برخی سخنان مولن را باور نمی کردند اظهار نظرهای شب گذشته مقامات کشورهای غربی به مثابه مهر تاییدی بر سخنان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا بود. بنا بر اعلام این مسئولان، هدف از عملیات نظامی در لیبی سقوط رژیم معمر قذافی دیکتاتور لیبی نیست بلکه حملات هوایی غرب در لیبی تنها با هدف حمایت از غیرنظامیان این کشور صورت می گیرد. "ویلیام هیگ" وزیر امور خارجه انگلیس که کشورش در اجرای قطعنامه 1973 شورای امنیت برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع در لیبی مشارکت دارد در این رابطه گفت: ما به دنبال تغییر نظام یا سرنگونی معمر قذافی نیستیم. وی افزود: عملیات در لیبی همچون عراق نیست، زیرا قطعنامه 1973 در این رابطه واضح و روشن است. اظهارنظرهای مقامات غربی نکات بسیاری را در جنبه های مختلف در ذهن به وجود می آورد. این مقامات اولا مدعی شده اند که حمله به لیبی تنها با هدف دفاع از غیرنظامیان لیبیایی انجام می شود. در واکنش به چنین ادعایی باید این مسئله را مطرح کرد که اگر هدف غرب از حمله به لیبی به معنای واقعی کلمه حمایت از غیرنظامیان در برابر حملات عوامل قذافی باشد چرا قطعنامه 1973 پس از گذشت یک ماه از آغاز حملات وحشیانه قذافی و کشته شدن حدود 7 هزار نفر به تصویب رسید؟ بنابراین اساسا چنین ادعایی قابل باور نیست. از سوی دیگر با نگاهی به انقلاب های عربی طی چند ماه گذشته و موضع غرب در قبال آنها همچون واکنش آمریکا به قیام های مردمی مصر و تونس به راحتی می توان دریافت که غرب نگران کشتار غیرنظامیان در لیبی نیست چرا که مسئولان کشورهای غربی و واشنگتن در اقدامی فریبکارانه از نخستین روزهای قیام در مصر و تونس از انتفاضه مردمی حمایت کردند و تا روز سقوط حسنی مبارک و زین العابدین بن علی رؤسای جمهور مصر و تونس کناره گیری این افراد از قدرت را خواستار بودند. تا آن را به نفع خود مصادره کردند. بنابراین با مرور رویدادهای لیبی از آغاز قیام مردمی این کشور و سبعیت معمر قذافی در سرکوب معترضان (کشته شدن 7 هزار نفر طی چند هفته) که صدها برابر کمتر از قلع و قمع تظاهرات کنندگان در مصر و تونس است به خوبی می توان فهمید که هدف غرب از حمله به لیبی دفاع از غیرنظامیان نیست. به عبارت دیگر صراحت لهجه مقامات غربی مبنی بر اینکه به دنبال تغییر رژیم در لیبی و سرنگونی معمر قذافی نیستند بیانگر این است که تلاش برای حفظ یک میلیون و نیم بشکه نفتی که روزانه از لیبی استخراج می شود و در نهایت فراهم کردن زمینه مناسب برای سیطره آمریکا بر منابع نفتی لیبی تحت پوشش سازمان ملل متحد مهمترین هدف غرب از حمله به لیبی است که تحت عناوین مختلف همچون دفاع از غیر نظامیان در این کشور صورت می گیرد. تجارب گذشته همچون تجربه آمریکا در عراق گواه این مطلب است که غرب هیچ توجهی به ریخته شدن خون غیرنظامیان ندارد و دموکراسی و حقوق بشر تنها شعارهایی برای نیل به اهداف استعماری غرب است حتی اگر این اهداف و منافع به قیمت خون میلیونها انسان بیگناه تمام شود.
دیدگاه تان را بنویسید