یک بام و دو هوا در تعامل با رسانه‌های خارجی

وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران باید جواب سلام وزیر خارجه آمریکا را بدهد یا ندهد؟، اگر در یک کنفرانس خبری رسانه وابسته به آمریکا که خصومتش با ملت ایران تمامی ندارد دبیر شورای عالی امنیت ملی را مورد پرسش قرار بدهد، او جواب بدهد یا ندهد؟!، و اگر روزی بی‌بی‌سی فارسی که از قضا آن هم وابسته به کشوری است که نمایندگان مجلس حتی بحث قطع رابطه با آن را عنوان نموده‌اند از رئیس جمهور درباره مسائل داخلی ایران سوال کند، او باید پاسخ بدهد یا ندهد؟! به گزارش «فردا» ، عدم پاسخ دبیر شورای عالی امنیت ملی به سوال خبرنگار VOA و در پی آن پاسخ دادن رییس جمهور به خبرنگارBBC در حاشیه اجلاس اکو در حالی صورت گرفت که به نظر می‌رسد هنوز هم رویه واحدی در مورد نحوه تعامل مسئولان بلندپایه کشور با این دست شبکه‌های فارسی زبان وجود ندارد. اقدام سعید جلیلی در رسانه‌های مختلف حق جویانه و از موضع بالا برداشت شد اما اقدام رئیس جمهور در پاسخ به خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی که محتوای پرسش وی شیطنت در خصوص مسائل داخلی ایران بود را شما قضاوت کنید که چه بنامیم؟ فارغ از درستی یا نادرستی پاسخ به سوال خبرنگاران رسانه‌های اینچنینی و نوع استفاده مسئولان از فرصت توجه رسانه‌ها به ایران اسلامی، حداقل انتظار از مسئولان اجرایی کشور در چنین مواردی این است که وحدت رویه داشته باشند. صاحب نظران معتقدند گذشته از اینکه ما اینگونه شبکه‌های ماهواره‌ای را به رسمیت می‌شناسیم یا خیر، عملکرد مسئولان دولتی در تعامل با اینگونه شبکه‌ها از دو حالت خارج نیست؛ یا پاسخ دادن به سوالات خبرنگاران این گونه شبکه‌ها از جانب مسئولان ما امری پذیرفته شده است و یا اینکه اساسا این کار منافی سیاست‌های جمهوری اسلامی و منافی اصول ماست. سوالی که پس از عملکرد متناقض مسئولان در افکار عمومی به وجود آمده این است که اگر پاسخ به رسانه‌هایی که به لحاظ پارادایم با بنیان‌های جمهوری اسلامی زاویه دارند، امری مذموم است، پس چرا رئیس جمهور پاسخ خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی را داد، چرا که اگر قانونی در این زمینه وجود دارد برای تمامی افراد لازم الاجراست و طبعا رئیس جمهور یا هر کس دیگری از آن مستثنی نیست، اما اگر تعامل با خبرنگاران اینگونه شبکه‌ها مشکلی با اصول ما ندارد، چرا جلیلی همچون رئیس جمهور برخورد نکرد و پاسخ سوال خبرنگار صدای آمریکا را نداد؟