هنوز فرصت برای آموختن درس وحدت باقی است

سوالی که شاید این روزها ذهن بسیاری از مردم خصوصا نخبگان را به خود مشغول کرده باشد، اینست که چرا در این شرایط عده ای از مسئولان به منازعات و مجادلات کلامی سرگرم شده و گاها انتقادات از یکدیگر را با روشی ابراز می کنند که بیشتر به انتقام شبیه است؟ چنانکه وقتی یک جوان نویسنده نامه ای توهین آمیز و به دور از ادب و قانونمندی به رئیس قوه قضائیه می نویسد و دستگاه قضائی کشور به این اهانت واکنش نسبتا تندی نشان می دهد، رئیس جمهور یعنی رئیس قوه مجریه به یادش می افتد که باید از آن جوان به خاطر نگاشتن یک کتاب و بسیاری از نوشته هایش تقدیر کند! و همو که مطابق اصل 113 قانون اساسی مسئولیت اجرای قانون اساسی را دارد در ابتدای نامه تشویق آمیزش به آن جوانی که به صراحت عدم التزام به اصول قانون اساسی را ابراز کرده است، وی را فرزند برومند انقلاب می خواند و دل او را آرمانی! بعد از این رئیس قوه قضائیه در جلسه مسئولان عالی قضایی حاضر می شود و از رد پاي یک جريان انحرافي و ضد روحانیت در پس حملات و هجمات عليه قوه قضاييه خبر می دهد و خاطرنشان می کند: «به گمان بنده، حمايت‌ها، تشويق‌ها و تقديرهايي هم که مي‌شود اين معما را تا حد زيادي حل مي‌کند.» اما این داستان ادامه دار است طوری که رئیس قوه مقننه با حضور در جمع اعضاي جبهه پيروان خط امام و رهبري خراسان رضوي در اظهارنظری گفت: «كشور را نمي‌شود با سر و صدا اداره كرد و بايد توجه داشت در اتفاقات سال گذشته هم سبزها به كشور لطمه زدند و هم كساني كه موجب تحريك مي‌شدند.» با این وصف می توان تحلیل و تفسیر آن سوالی که این روزها در ذهن بسیاری از مردم و نخبگان جامعه بی پاسخ مانده را دریافت و آن سوال را در چند خط بازگو کرد که چطور سران قوا یک نامه و یک خبر را به تیزی و تندی می نگرند، اما دندان های تیز دشمنان را که هر کدام می خواهند گوشه ای از خاک عزیز ایران را به نیش کشند، نمی بینند؟ و چطور است که برخي از مسئولان عالی رتبه، یک نامه و یک خبر که ارزش چندانی ندارد را عامل کثرت قرار می دهند و اما مسائل و اهداف مهم و اساسی کشور نظیر پیشرفت بهینه طرح هدفمندی یارانه ها، پیشروی پرقدرت مذاکرات با کشورهای غربی، فتنه 88، ناکامی دشمنان داخلی و خارجی در براندازی نظام جمهوری اسلامی، ثبات دائمی کشور و مهمتر از همه تحقق عملی توصیه های مقام معظم رهبری در خصوص وحدت و لزوم آرامش کشور را عواملی در راستای وحدت و گذشت از خطایای یکدیگر تلقی نمی کنند؟ اکنون باید دید که پس از لغو نشست خبري معاون اول رئیس قوه مجریه که به منظور پاسخ دادن به اظهارات اخیر سخنگوی قوه قضائیه و با موضوع «تشریح علل و عوامل برخی شبهات و افترائات و دلایل اصرار برخی به تکرار اکاذیب و نقض آشکار قانون اساسی» قرار بود برپا شود، مسئولان قوا قصد حركت در كدام ميدان را دارند؟ راه وحدت یا مسیر کثرت؟ تعامل با قوای دیگر یا تقابل با سایر قوا؟ طبیعی است که رحيمي می تواند در مقابله با اظهارات اخیر غلامحسین محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضائیه که در یک نشست خبری گفته است: «اکنون اتهاماتی متوجه معاون اول رئیس جمهور است» در مقام پاسخگویی برخیزد؛ چنانكه وي پس از لغو نشست خبري، پيامي را براي رسانه ها صادر كرده و در بخشي از آن آورده است: «پاسخگويي به اظهارات غيرحقوقي منتشر شده اخير كه در ادامه روند برخوردهاي تخريبي عليه دولت خدمتگزار است را به فرصت مقتضي ديگري موكول مي‌كنم.» البته او در فرصت مقتضي ديگر كه بدان اشاره داشته مي تواند حرف هایی را بر زبان آورد که سخنگوی قوه قضائیه نيز در نشست بعدی خود با رسانه ها، چاره ای جز پاسخگویی نیابد. و این یعنی همان خواسته دیرینه فتنه گران؛ تقابل میان قوا نه در حد اختلاف سلیقه بلکه در اندازه ای که اختلافات در یک سیر تسلسل بغلتد و در آخر مملکت را به سمت دیگری بچرخاند. به هر حال باید منتظر ماند و دید که آقای رحیمی در فرصت مقتضي ديگر چه می گوید و عوامل کثرت گرا را برای بحث و مصاحبه انتخاب می کند یا عوامل وحدت آور؟ اگر وی در تنظیم صحبت ها و تفسیر وقایع روز از پله های شکسته یک نردبان بالا رود، در کمال تاسف و البته تحیر باید منتظر ماند و دید که واکنش آن قوای دیگر چه خواهد بود. ولي قطعا تمام این مسئولان می دانند که هر مساله ای راه حل خود را دارد و می توانند مسائل را به طور غیرعلنی و در جلسات خصوصی خود حل و فصل کنند. از طرفی باید پرسید که اگر اتهامی متوجه معاون اول رئیس جمهور است چرا قوه قضائیه مانند سایر متهمان با وی برخورد نمی کند و برای احضار وی در دادگاه عدالت دست به کار نمی شود؟ همچنین باید پرسید که آقای رحیمی اگر بی گناه است و حسابش پاک و از محاسبه بی باک، چرا در برابر حرف یک مقام رسمی قوه قضائیه که اتهاماتی را متوجه وی دانسته، شجاعانه به دادگاه نمی رود تا از خود دفاع کند و مساله در روال منطقي و عقلاني حل شود؟ به هر حال هنوز در ماه محرم هستیم؛ ماهی که می توان در آن درس «تبعیت از ولایت» را بیش از پیش آموخت و یاد کرد از یاران اباعبدالله الحسین که آموزگاران واقعی این درس هستند. هنوز فرصت برای مسئولان سه قوه و همه مردم دوستدار ایران باقی است تا این درس را به طور کامل بیاموزیم و در نظر و عمل به کار بندیم. اینطور نباشد که برخي از ما چند روزی را در ماه محرم برای عزاداری به حسینیه امام خمینی (ره) برویم و کنار رهبر انقلاب نائب امام زمان (عج) بنشینیم و بگرییم، اما معرفت لازم را کسب نکنیم و ندای ولی فقیه را که بارها توصیه به وحدت و تقسیم مسائل به اصلی و فرعی فرموده اند را فقط به گوش بشنویم و در عمل مسیر دیگری را بپیماییم. حقيقتا اين نكته و وظيفه مهم براي آن دسته از مسئولان قوا كه در ماه محرم در حسينيه امام خميني (ره) حاضر مي شوند و در جايگاه ويژه كنار صندلي مقام معظم رهبري مي نشينند بايد پررنگ تر جلوه كند و بدانند كه جايگاه آنان در پيروي از ولايت نيز ويژه است و اگر اين ويژگي را حفظ نكنند، خواسته يا ناخواسته قضاوت دیگری درباره آنان خواهد شد.