علت انتخاب کشورهای فاسد اقتصادی به عنوان میزبانان جام جهانی

سایت خبری هفته نامه نیوزویک در یادداشتی به تحلیل موضوع انتخاب کشورهای دارای فساد اقتصادی به عنوان برگزار کنندگان جام جهانی های آینده پرداخته است. به گزارش سرویس بین الملل «فردا»؛ ابتدای مقاله نیوزویک با ذکر یک تمثیل اینطور آغاز می شود: بنا به گفته جورج اورول (نویسنده شهیرقرن بیستم انگلستان) ورزش جدی، جنگ بدون شلیک گلوله است. بیل شانکلی - مدیر افسانه ای باشگاه لیورپول نیز معتقد است که فوتبال موضوع مرگ و زندگی نیست، بلکه مهمتر از آن است. در ادامه یادداشت نیوزویک آمده است: بنابراین توجه به انتخاب کشورهای روسیه و قطر به عنوان برگزار کنندگان جام جهانی خالی از لطف نیست. نتیجه نهایی این قرعه کشی به معنای خروج امریکا، انگلستان و ژاپن از قرعه کشی و انتخاب قطر و روسیه به عنوان برگزار کنندگان این رویداد جهانی بود. انتخاب این دو کشور واقعیت های ژئوپولتیکی جدیدی را به نمایش می گذارد: کشورهای تازه به قدرت رسیده در سطح دنیا بر اعضاء کهنه کار گروه 7 غلبه کردند. اما شکست خوردگان در این تصمیم گیری به رای انتخاب کنندگان احترام نگذاشتند. اوباما اعلام کرد که فیفا تصمیم غلطی گرفته است. اما فیفا بر روی تصمیمش پافشاری کرد که این تصمیم بر اساس استراتژی فیفا جهت ایجاد بازارهای جدید در سطح جهان گرفته شده است. این دلیل، از یک سو تحلیل درستی است و نشان می دهد که فوتبال هم به مانند دیگر تجارت ها برای درآمد زایی به مناطقی که تا چند سال آینده رشد اقتصادی بالایی خواهند داشت کوچ خواهد کرد، اما این کل ماجرا نیست. بر اساس پیش بینی های بانک جهانی کشورهای bric( برزیل ، روسیه ، هند و چین) در دو دهه آینده نزدیک به 62% از رشد جهانی را تجربه خواهند کرد و در مقابل کشورهای گروه 7 تنها در 13% از رشد جهانی سهیم خواهند بود. این به معنای نیاز عمده ای برای تبلیغات، تولید لباس های ورزشی، بازی های الکترونیک و دیگر تجهیزات ورزش مدرن در این مناطق می باشد. اما دلایل دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد چرا فیفا با شرایط مالی نه چندان شفاف خود به سمت این اقتصاد ها حرکت کرده است. همان طوری که بعدها مشخص شد یکی از خواسته های فیفا جهت برگزاری جام جهانی در انگلستان معافیت از محکومیت ها و مجازات های پول شویی برای سرمایه گذاران فیفا بود. سب پلاتر که مقامی چون پاپ در فوتبال دارد، در آخرین دقیقه سخنرانی خود با کمیته رای گیری، به اعضاء این کمیته خطرات ناشی از برگزاری جام جهانی در انگلستان را یادآور شد. پلاتر عنوان کرد که رسانه های سمج و آزاد در انگلستان، چه تهدیدی برای سرمایه گذاران فیفا هستند. در حالی که این مشکلات چندان در روسیه - که بنا به اطلاعات منتشر شده ویکی لیکس دست دولت و مافیا در یک کاسه است - و قطر- کشوری که رسانه های آزاد ندارد و از سوی دیگر مخالفانی نیز در این کشور وجود ندارند - دیده نمی شود. فوتبال تنها صنعتی نیست که جذب آهن ربای کشورهای درحال خیزش می شود. در دهه های آتی قرار دادهای میلیارد دلاری جهت تاسیسات زیر بنایی در این دو کشور منعقد خواهد شد و برای اولین بار شرکت های عمده غربی خود را در رقابت مستقیم با این غول های جدید اقتصادی خواهند دید. اما سرنوشت این رقابت چه خواهد بود. در حالی که ایالات متحده امریکا و متحدانش پرچم شفاف سازی در روابط اقتصادی میان کشورها و ایجاد امنیت جهانی را برداشته اند، اما در این کشورها چنین مسائلی دغدغه نیستند. در کشوری به مانند روسیه، چین و یا قطر افشاگری هایی از نوع ویکی لیکس امکان انتشار ندارند. در حال حاضر چین کشورهایی را که در مراسم اعطای جایزه نوبل صلح شرکت کرده بودند را تهدید به تحریم اقتصادی کرده است. این امر نشان می دهد که "دست های پنهان" آدام اسمیت جایگزین "عدالت سوسیالیستی " مارکس نشده بلکه این نیکولو ماکیاولی است که ظهور دوباره ای یافته است . تا همین اواخر باور عمومی این طور بود که کشورهایی که فساد اقتصادی در آنها وجود دارد و یا آزادی های سیاسی در آنها وجود ندارد از اهمیت چندانی در روابط میان کشورها برخوردار نیستند. بواسطه همین باور بود که در آغاز دهه 90 فوکویاما اعلام کرد که لیبرال دموکراسی بر کلیه مدل های حکومت در سطح جهان تفوق دارد و "پایان تاریخ" را اعلام کرد. اما فوکویاما در این مورد شتاب به خرج داد و درست بعد از پایان جنگ سرد این امر را اعلام کرد. او بایستی منتظر می ماند تا بعد از گذشت دو دهه مسایل بیشتری آشکار شوند. در حاضر مسئله این نیست که این کشورهای در حال خیزش با نظم و نظام غرب خود را سازگار می کنند بلکه مسئله اینجاست که نظم و نظام غربی برای باقی ماندن در گردونه رقابت تا چه میزان خود را با این کشورها سازگار خواهند کرد؟ در واقع این مسئله بازی اصلی خواهد بود.