دفاع مقدس جزئی از هویت و سند افتخار ایران است

هر ساله در آخر شهریور و شروع هفته دفاع مقدس ، یاد و خاطره هشت سال دفاع جانانه توام با شهامت و ایثار رزمندگان اسلام زنده می شود. هر چند فداکاری ها و از جان گذشتگی دلیر مردان ایران فراموش شدنی نیست و در تاریخ پر افتخار ایران و جمهوری اسلامی ثبت شده است ، اما مرور زمان و گذشت ایام و تحولات مختلف گاه ما را از ارزش های حاکم در آن شرایط دور می کند. به همین مناسبت سرویس سیاسی «فردا» گفتگویی انجام داده با سردار اسماعیل کوثری از فرماندهان سپاه در دوران دفاع مقدس و بعد از آن و نماینده فعلی مجلس شورای اسلامی که در ادامه می آید؛ آقای کوثری شما به عنوان فرمانده سپاه در هشت سال دفاع مقدس، بفرمایید در زمان جنگ چه ارتباطی بین رزمندگان و فرماندهان حاکم بود، یک ارتباط معنوی بود یا نظامی؟ ارتباط فرماندهان و رزمندگان یک ارتباط برادرانه و پدرانه بود، اکثر رزمندگان و فرماندهان جوان بودند و در صورت بروز مشکلی، به صورت برادرانه حل می کردند و در زمان عملیات ها هم پدرانه دستور می دادند و می جنگیدند. این ارتباطات نشأت گرفته از ارتباط امام (ره) با مردم بود، ارتباط خالصانه امام با خدا بود که به مردم هم می رسید، در یک کلام می توان گفت که امام قلب ها را تسخیر کرده بود و فرماندهان هم بر همین اساس کارها را دنبال می کردند. شما به عنوان یک فرمانده چگونه از لحاظ معنوی رزمندگان را مدیریت می کردید؟ از همه قشرها در جبهه وجود داشتند، باید به گونه ای رفتار می کردیم که به کسی آسیب نرسد. البته این نوع برخورد برگرفته از یک روح اسلامی، اخلاقی و انقلابی بود. فرماندهان در آن زمان کمتر از همه می خوردند و می خوابیدند و بیشتر از همه تفکر می کردند تا در نهایت بتوانند سبکبال طرح هایشان را برای انجام عملیات آماده کنند. این اخلاق حاکم در جبهه در کمتر خانواده ای دیده می شد و یا حتی دیده می شود. بسیار بودند افرادی که برای اولین بار به جبهه می آمدند و دیگر به راحتی باز نمی گشتند، همان گونه که امام فرمودند جبهه دانشگاه است، الحق که دانشگاه بود. آقای کوثری از نوع بیانات شما پیداست که از نوع و نتیجه عملکرد خود در آن زمان خشنود هستید، رمز پیروزی شما در آن مقطع حساس و دشوار چه بود؟ همه بچه ها انگیزه الهی داشتند. الگویمان کربلا و در رأس آن آقا امام حسین (ع) بود. البته امام (ره) نیز فرماندهی بی بدیلی در این رابطه داشتند، مثلا هیچ گاه نمی گفتند من این عملیات را پیروز کردم، حتی در آزادی خرمشهر و مهران هم گفتن "خدا آزاد کرد". رزمندگان هم که می دیدند امامشان اینگونه است، خدایی می شدند و با کمترین امکانات بزرگترین پیروزی ها را به دست می آوردند. این انگیزه ها و ویژگی های خدایی که اشاره کردید مختص جنگ بود و یا می توان کاربرد آن را در جامعه امروز هم دید؟ اصلا مختص جنگ نبود، رزمندگان که از آسمان نیامده بودند، ازهمین مردم بودند، اگر امروز هم به کسانی مثل آنها احتیاج شود، بسیارند. متاسفانه امروز بیشتر به دنیا و ظاهر آن بیشتر بها می دهند، نمی گویم گناه می کنند، ولی اگر بخواهیم می توانیم لحظات خوب جنگ را دوباره تداعی کنیم. سردار! شما دفاع مقدس را جزیی از هویت ایرانیان و سند پرافتخاری برای کشورمان می دانید؟ قطعا همین طور است، نه تنها نسل های آینده بلکه تمام آزادی خواهان دنیا از 8 سال دفاع مقدس ما بهره برداری می کنند. همگان می فهمند که می توان در مقابل زیاده خواهان و زورگویان مقاومت کرد. پی می برند به اینکه می توان با کمترین امکانات، بازدهی های بزرگی داشت. درک می کنند که با تکیه بر اراده الهی مشکلات کم می شود. پس چگونه است که برخی جریان ها می خواهند کوروش و داریوش و امثالهم را جایگزین آنها کنند، البته ایران و ایرانی به تاریخ خود احترام می گذارد و به آن ارج می نهد، ولی این دو چه شباهتی با هم دارند که برخی کوروش و .. را آیت خدا می دانند. بعضی ها گمان می کنند اگر به آن مسائل بر گردند چیز جدیدی به دست می آید، در صورتی که چنین چیزی نیست. اگر بخواهیم در مورد انسانیت، اخلاق و گفتار بگوییم که در بین همین بچه ها هم هست، البته این شخصیت ها در جای خود خوب هستند و می توانند در برخی موارد مورد قبول ملت ایران واقع شوند. ملت ما به قدری آگاه است که برای درس گرفتن و انجام امور خود به وضع حال مسئولان نگاه می کنند، خدا را شکر که در رأس مسئولان امام و رهبری قرار دارند، آنها هم به طور حتم الگوی خوبی برای این نسل و نسل های آینده خواهند ماند. اما محض یاد آوری عرض می کنم که شاه در جشن 2500 ساله خود گفت: "کوروش، آسوده بخواب که ما بیداریم"، مردم هنوز نفرت از شاه را فراموش نکرده اند، نباید یاد شاه را زنده کنیم. آقای کوثری دفاع مقدس سراسر خاطره است، خصوصأ برای فرماندهان، اما در طول 7 سال حضور چه خاطره ماندگاری در ذهن شما مانده که هر زمان صحبت از جنگ و ایثار می شود، به ذهنتان خطور می کند؟ تمام دوران جنگ خاطره است، گذشت، ایثار و فداکاری بچه ها خاطره است، رفتار آنها به گونه ای بود که گویی عمری50 ساله دارند یا کتاب های زیادی خوانده اند. یادم می آید جوانی به جبهه آمده بود که از نظر مالی بسیار مرفه بود، در شناسنامه خود دست برده بود و به جبهه آمده بود، شب عملیات در وصیت نامه خود برای پدرش نوشت که اگر من شهید شدم، یک حسینیه در دو کوهه برایم بسازید. واقعأ به آن جوان غبطه خوردم که هم جان خود را در راه دین و انقلاب می دهد و هم مال خود را در راه خدا.