از ارعاب با دلار ۵ هزارتومانی تا وعده دلار ۱۵ هزارتومانی!
همین چند روز پیش بود که حجتالاسلام روحانی رئیسجمهور در جلسه هیئت دولت گفت «اگر منابع در اختیار بانک مرکزی قرار بگیرد، فردا صبح قیمت دلار از ۲۵ هزار تومان به ۱۵ هزار تومان میرسد» و این در حالی است که اتفاقاً جناب رئیسجمهور با همین وعدهها، به پاستور راه یافت.
کیهان: روحانی در ۲۲ خرداد ۹۲ در جریان تبلیغات انتخاباتی با برشمردن مشکلات مدیریتی دولت دهم، خصوصاً در بازار ارز گفت: «دولت شما یعنی دولت تدبیر نخواهد گذاشت که ارزش پول ملی ظرف ۶ ماه به یکسوم کاهش یابد.» روحانی در سال ۹۲ گفته بود: «ما شاهد هستیم که دلار بعد از چند ماه به چندین برابر قیمت افزایش پیدا میکند، مشکل کجاست؟ مشکل عدم مشورت، خودشیفتگی، عدم استفاده از ابزار علمی برای اداره کشور و بیثباتیها است. چقدر ما در این ۷-۸ سال گذشته شاهد تغییر پیاپی مدیران بودیم؟» بر همین اساس، یکی از شیوههای تبلیغاتی مدعیان اصلاحات در انتخابات ۹۲ و ۹۶ این بود که سعی میکردند القا کنند که ایران در آستانه ونزوئلایی شدن است و اگر اصولگرایان رأی بیاورند، نرخ دلار به ۵ هزار تومان میرسد! گفتنی است که قیمت هر دلار در سال ۹۲ حدود ۳ هزار تومان بود، اما در دولت اصلاحطلبان و تا همین چند ماه گذشته، قیمت دلار تا ۳۲ هزار تومان پیش رفت و این روزها هم در کانال ۲۲ هزارتومانی است! حالا و در شرایطی که تنها ۵ ماه به انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ باقی مانده است، بازهم مدعیان اصلاحات ساز «وعده دادن» را کوک کردهاند. آنان چند وقتی است بنا بر هر مناسبتی با پیش کشیدن موضوعاتی مانند FATF و تحریم و... درصدد توجیه مشکلات کشور و کارنامه خالی خود هستند و از سوی دیگر با وعدههای عالی و البته توخالی و پوشالی، رویای پیروزی در انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ را در سر میپرورانند! گرچه حضور جریانات مختلف و متعدد در عرصه انتخابات کشور یک نعمت و یک بایسته است، اما چیزی که پیش از آن مهمتر به نظر میرسد، داشتن روحیه مسئولیتپذیری و اساساً اخلاق سیاسی است. همین چند روز پیش بود که محسن هاشمی، عضو حزب کارگزاران سازندگی در کنگره حزب ندای ایرانیان طی اظهاراتی انتخاباتی گفت: «ما در یک دوراهی هستیم: یک مسیر ونزوئلا شدن است که تداوم عدم سرمایهگذاری و تورم رکودی ادامهدار است و راه دوم آغاز یک مسیر سازندگی و رونق شبیه اتفاقی که پس از جنگ هشتساله رخ داد با این تفاوت که در این مسیر خطر کاهش قیمت نفت نیز وجود ندارد و میتوان برای یک دهه رونق اقتصادی را تجربه کرد.» این بخش از اظهارات عضو حزب کارگزاران، تداعیکننده همان سناریوی نخنما و تکراری مدعیان اصلاحات در انتخابات ۹۲ و ۹۶ است. آنان در همان مقطع سعی میکردند در راستای رقیب هراسی، صرفاً «وعده» بدهند؛ از وعده حفظ ارزش پول ملی و دلار ۳ هزارتومانی تا گلوبلبل شدن وضعیت مملکت و سیب و گلابی برجام! حمیدرضا جلاییپور، فعال اصلاحطلب در آن ایام انتخابات گفته بود: «کافی است همین آقای جلیلی بیاید تا ایران در عرض ۴ سال ونزوئلا شود... یعنی دوباره وضعیت معیشتی کشور به هم میریزد.» علی مطهری، نماینده عضو فراکسیون امید مجلس دهم در همان برهه گفته بود: «روحانی کشور را سوئیس نمیکند، اما ونزوئلا هم نمیشویم.» یا «عبدالله رمضانزاده» سخنگوی دولت اصلاحات که گفته بود: «ما همینکه کشورمان در دولت آقای روحانی مثل ونزوئلا نشده باید خوشحال باشیم. درحالیکه وقتی آقای روحانی روی کار آمد مثل ونزوئلا بودیم».
دیدگاه تان را بنویسید