آقای لیلاز از دولت دفاع کنید، اما تاریخ را به سخره نگیرید

گروه سیاسی فردا: وضعیت اقتصادی کشور روز به روز بدتر می‌شود و زندگی هم بر مردم بیشتر سخت می‌گیرد. شاید اگر رویکرد مجلس و تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی نبود در ادامه رویه دولت روحانی نرخ دولت الان به ۴۰ هزار تومان هم رسیده بود و فشار اقتصادی ناشی از آن، به فشار ناشی از افزایش بی‌رویه قیمت‌ها، نایاب و کم‌یاب شدن گاه و بی‌گاه کالا‌ها و سرمایه‌ای که تحت تاثیر تشویق‌های دولت در بورس به باد داده شد و ... افزوده شده بود. در چنین شرایطی است که نه تنها آقای رئیس جمهور در هر سخنرانی با برشمردن شرح موفقیت‌های دولتش و آن ژست حق به جانب نمک بر زخم ملت می‌پاشد، بلکه سیاسیون و به اصطلاح تحلیلگران حامی او نیز با دفاع از دولت و مقایسه‌های نابه‌جا بر خشم عمومی از دولت می‌افزایند. شاهد این مدعا اظهارات اخیر سعید لیلاز، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است. او با تاکید بر اینکه انتقاد از دولت فضیلت نیست، در واکنش به انتقاد‌ها از خودش برای مقایسه عملکرد دولت مصدق با روحانی می‌گوید: «هنوز سرحرفم هستم رکورد اقتصاد بدون نفت مصدق را دولت روحانی شکست؛ صادرات غیرنفتی در دولت مصدق افزایش شدیدی یافت، اما صادرات از اسفند گذشته تا خرداد امسال تقریباً صفر شد.» او همچنین منتقدان دولت را متهم می‌کند به برخورد جناحی و انتخاباتی و می‌گوید: «مجلس باید نگرانی‌های خود را به دولت منتقل کرده و به یک طرح مشترک برسند. روحانی قطعاً نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ نخواهد بود؛ بنابراین دعوا با او بر سر مسائل سیاسی نیست چرا که دولت روحانی تا آن زمان به پایان می‌رسد. کاملاً مشخص است که نمی‌توانیم واقعیت سیاسی، چون مجلس یازدهم را نادیده بگیریم، ولی تجربه نشان داده آن چیزی که همواره نصیب ملت می‌شود از دعوای میان جناح‌ها است؛ بنابراین این دعوا‌ها از نظر من مذموم نیست و در جهان هم همین‌گونه است. موضوع نگران‌کننده این است که مصالح کشور به دلیل منافع جناحی زیرپا گذاشته شود. گاهی به نظر می‌رسد مجلس یازدهم از این محدوده خارج می‌شود و وارد خط قرمزی می‌شود که برای آینده ایران نگران‌کننده است.» مذموم بودن دعوا‌های جناحی بر کسی پوشیده نیست، اما به نظر می‌رسد که آقای لیلاز مخاطب خود را اشتباه گرفته و فراموش کرده است که دولت محترم در آغاز و کش دادن بگومگو‌های جناحی ید طولایی دارد. جناب لیلاز مثلی خیلی دیگر از همفکران خود در جریان اصلاح‌طلب سعی دارد خود را به ندیدن زده و ضمن آنکه نقشی برای جریان خود و دولت مورد حمایتشان در کشمکش‌های سیاسی قائل نیست، به رقیب خرده بگیرد! جالب اینجا است که این چهره اصلاح‌طلب اگرچه از عنوان تحلیل‌گر بهره می‌برد، اما با همان نگاه قبیله‌ای و جناحی که شاخصه جریان سیاسی او است، به موضوعات نگریسته و علی‌رغم مشاهده درد و رنج مردم، از دولت دفاع می‌کند. این رویکرد قابل تامل‌تر خواهد شد اگر به یاد آوریم که او و همفکرانش در دولت احمدی‌نژاد چطور از مردم دم زده و بردولت می‌تاختند. آن زمان نیز مشکلات اقتصادی و ... را ناشی از تحریم دانسته و رئیس جمهوری که قطعنامه‌ها را کاغذپاره می‌خواند، مسبب وضعیت آن زمان می‌دانستند. حالا، اما اگرچه هنوز هم برای تحریم و عوامل بیرونی در وضعیت ناگوار داخلی نقش مهمی قائل هستند، اما دولت را از هر گناهی مبرا کرده و از عملکرد آن دفاع می‌کنند! در این دفاع، اما تا جایی پیش رفته که نه تنها حال امروز مردم، بلکه تاریخ آنان را هم به سخره می‌گیرند. مقایسه دولت روحانی و مصداق شاهد این مدعا است. آقای لیلاز حتما خودش هم خوب می‌داند که تنها اشتراک روحانی و مصدق اعتماد به آمریکا است. ناگفته نماند که مصدق در این مورد هم متوجه اشتباه خود شد و مثل دولت روحانی عمل نکرد. آقایان در جناح سیاسی لیلاز تحریم را مقصر اصلی مشکلات اقتصادی می‌دانند تا احیای برجام را از آنقدر که واقعا اهمیت دارد، مهم‌تر جلوه دهند. این درحالی است که جریان رقیب دولت که از سوی آقایان مدام مورد حمله و هجمه قرار می‌گیرد هیچ مخالفتی با احیای برجام ندارد و تنها شرط آن این است که اول تحریم‌ها لغو شود و بعد آمریکا به برجام بگردد. دلیل این نگرانی نیز واضح است و چیزی نیست غیر از نگرانی از اینکه آمریکا به برجام برگردد و بعد در مسیر مذاکره برای رفع تحریم درخواست‌های جدید و خارج از برجامی خود را مطرح کند.