اعتدال و توسعه؛ حزبی با دست خالی
کاندیداهای احتمالی حزب اعتدال و توسعه چندان قدر نبودند اما کنار کشیدن و عدم کاندیداتوری آنان می‌توان تاثیر قابل ملاحظه‌ای در آرایش نیروهای سیاسی در انتخابات پیش‌رو داشته باشد.
گروه سیاست سایت فردا - فرصت زیادی تا انتخابات ریاست جمهوری آتی باقی نمانده و نمای کلی از آرایش نیروهای سیاسی و وضعیت احزاب و جریان‌ها هر روز شفاف‌تر می‌شود. برخی از گزینه‌های احتمالی رسما اعلام کاندیداتوری کرده و برخی نیز همچنان در حال بررسی شرایط و منتظر زمان مناسب هستند. در این میان برخی نیز صراحتا یا تلویحا خود را کنار کشیده و میدان را به رقبای درون جریانی و برون جریانی خود واگذار کرده‌اند.
مثلا این طور که به نظر می‌رسد اعتدال‌گراها در انتخابات آتی نقش تعیین کننده یا حضور پررنگی نخواهند داشت و کاندیداهایشان نیز یا مثل واعظی شانسی ندارند، یا مثل نوبخت نسبت به کاندیداتوری بی‌میل هستند و یا مثل ظریف هم قصد کاندیداتوری ندارند و هم سر نخواستنشان دعواست.
درست است که هیچ از گزینه‌های اعتدال و توسعه - به جز ظریف - در قد و قواره ریاست جمهوری نبوده و از سوی سایر نیروهای سیاسی جدی گرفته نمی‌شند اما خروج تمام آنان نیز موئلفه‌ای قابل اعتنا است.
مثلا حالا که جناب نوبخت به گفته خودش برای بازگشت به دانشگاه لحظه‌شماری می‌کند، باید دید که از این پس کاندیداتوری ظریف جدی می‌شود یا فردی مثل واعظی وارد میدان می‌شود؟ شاید هم به این معنا باشد که حزب اعتدال و توسعه در انتخابات پیش رو گزینه حزبی نخواهد داشت. در این شرایط باید منتظر ماند و دید که نداشتن کاندیدا چه تاثیری بر رویکرد این حزب در انتخابات خواهد داشت. آیا اعتدال و توسعه حزبی اثرگذار به حساب می‌آید یا خیر؟ به اصلاح‌طلبان نزدیک می‌شود؟ به راست میانه مایل شده و از علی لاریجانی یا گزینه‌ای مثل او حمایت می‌کند؟
با پذیرش این فرض نیز یک سوال جدی دیگر باقی است؛ آیا اصلاح‌طلبان راضی به ائتلاف شده و با قرار گرفتن کنار اعتدال و توسعه و لاریجانی رای خود را به پای یک اصولگرای میانه‌رو می‌ریزند یا کاندیدای خود را معرفی کرده و فارغ از آنکه چه نتیجه‌ای می‌گیرند، موجبات شکست لاریجانی یا هر کاندیدای دیگری از این طیف که مهم‌ترین ضعف آن نداشتن پایگاه اجتماعی است را فراهم می‌کند؟
داریوش قنبری فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با «جهان‌صنعت» در این باره می‌گوید: «حزب اعتدال و توسعه اگر نامی پیدا کرده، آن را مدیون حمایت اصلاح‌طلبان از آقای روحانی است؛ بنابراین در شرایطی می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد که به سوی اصلاح‌طلبان حرکت کند.»
وی همچنین طرح دوراهی لاریجانی یا اصلاح‌طلبان را درست نمی‌داند و معتقد است که باید یک جریان سیاسی را در قیاس با یک جریان سیاسی دیگر قرار داد نه یک فرد. این فعال سیاسی اصلاح‌طلب همچنین تاکید کرد: «آقای لاریجانی هم اگر بخواهد کاندیدا شود با نگاه به جریان اصلاحات این کار را خواهد کرد.»
قنبری همچنین گفت: «فکر می‌کنم که حزب اعتدال و توسعه چاره‌ای غیر از نزدیکی به جریان اصلاحات نخواهد داشت. تجربه هم ثابت کرده که احزاب دولتی بعد از اتمام کار دولت با افول مواجه می‌شوند بنابراین انتظار می‌رود حزب اعتدال و توسعه نیز همین سرنوشت را داشته باشد و بعید است که بعد از اتمام دولت روحانی در این حد امروز، نامی داشته باشد.»
وی افزود: «نکته دیگر اینکه حزب اعتدال و توسعه مثل سایر احزاب برنامه و هدف خاصی ندارد.»
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب همچنین تاکید کرد: «اعتدال و توسعه نمی‌تواند به سوی اصولگرایان برود، زیرا طیف تند در این جریان، اعتدال و توسعه را نخواهند پذیرفت.»
به این ترتیب، حذف گمانه کاندیداتوری نوبخت در انتخابات ۱۴۰۰ که در ماه‌های گذشته با توجه به برخی اقدامات و اظهارات او به ذهن می‌رسید، در گام نخست به منزله دست خالی بودن حزب اعتدال و توسعه در این انتخابات است و در گام بعدی هم بیش از همه به نفع علی لاریجانی خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید