خبر به روایت «فردا» / روزنامه دموکرات «شرق» از باز بودن باب مذاکره خبر داد/ اعتراف اصلاح طلبان به تضعیف دموکراسی / «جوان» علیه «اعتماد» / جنجال شیرینی
روزنامه‌های امروز به موضوعاتی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و ... پرداخته‌اند که مهم‌ترین موارد آن به شرح زیر است:
گروه سیاست سایت فردا: روزنامه‌های امروز به موضوعاتی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و ... پرداخته‌اند که مهم‌ترین موارد آن به شرح زیر است:
«شرق» امروز از ورود آمریکا به مذاکره با ایران خبر می‌دهد! سردبیر این روزنامه اصلاح‌طلب در ادامه سلسله گفتگو‌های خود به دنبال کسی است از روی کار آمدن احتمالی بایدن در امریکا ذوق‌زده باشد. احمد غلامی این بار به گفتگوبا هرمیداس باوند، کارشناس مسائل بین‌المللی نشسته است. باوند در این گفتگو می‌گوید: * اگر دموکرات‌ها در انتخابات پیروز شوند -چون طراح برجام بودند- شاید با تردید‌هایی پایبند به اجرای برجام باشند و تحریم‌ها به‌کلی برداشته و سرمایه‌گذاری در ایران انجام شود. این امر به نفع ایران خواهد بود. اما اگر ترامپ هم پیروز شود، باب مذاکره بسته نیست؛ ترامپ گفته اگر انتخاب شود، وارد مذاکره با ایران می‌شود. *با پیروزی دموکرات‌ها امکان دارد دو اتفاق رخ دهد؛ اول اینکه تحریم‌ها برداشته شود و بعد هم شرکت‌هایی که تمایل به سرمایه‌گذاری در ایران داشتند، بتوانند وارد این عرصه شوند. *اگر دموکرات‌ها پیروز شوند، در منطقه هم تغییراتی حاصل خواهد شد. از نظر تعاملات، روابط آمریکا با ایران به نفع ایران خواهد بود، ولی در منطقه تهدیداتی صورت خواهد گرفت؛ یعنی حتی دموکرات‌ها هم مایل‌اند در این کشور‌ها تغییراتی انجام شود. *با پیروزی دموکرات‌ها از فشار مستقیم آمریکا کاسته خواهد شد، در نتیجه ایران در وضعیت بهتری قرار خواهد گرفت و در این فرصت می‌تواند حضور منطقه‌ای خودش را ترمیم و تصحیح کند. دموکرات‌ها از این موضوع آگاه‌اند.
«جوان» در گزارش امروز خود اصلاح‌طلبان را متهم به ریاکاری و برخورد دوگانه با دولت می‌کند. در این گزارش که به بهانه پیشنهاد عباس عبدی مبنی بر کناره‌گیری دولت نوشته شده و برای عکس نیز از لوگو و صفحه اول روزنامه اعتماد استفاده کرده، آمده است: «پیشنهاد استعفای رئیس جمهور که در یک سال گذشته از سوی عباس عبدی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب تکرار شده و سه روز پیش هم به قلم او تیتر اول روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد شده بود، بخشی از همین مشی همواره اصلاح‌طلبی در زدن زیر میز بازی است. اصلاح‌طلبانی که آن‌قدر بر طبل قهر‌های کذایی از قدرت و انتخابات کوبیده‌اند و گفته‌اند «ما می‌رویم» (و البته نه تنها نرفته‌اند که شدیدتر وارد
رقابت برای رسیدن به قدرت شده‌اند) که بی‌راه نیست آنان را استعفاطلبان بنامیم؛ جماعتی که با دست، حضور در حاکمیت را پس می‌زنند و با پا ستاد‌های انتخاباتی جدید می‌زنند و با همه وجود برای حضور در حاکمیت تلاش می‌کنند. با این همه، خرده تحلیل‌های دیگری هم این میان وجود دارد که می‌تواند به شناخت اصلاح‌طلبان از سوی مردم کمک کند.» در ادامه این گزارش آمده است: «این رسم همیشه اصلاح‌طلبی است؛ در پیروزی‌ها سهم می‌خواهند و در شکست‌ها، خود مدعی اعتراض می‌شوند، گویی نمی‌دانند مخاطب اعتراض آنهایند. در مثل مناقشه نیست، همچون دزدی می‌مانند که وقتی مردم فریاد آی دزد سر می‌دهند، خود او هم می‌دود و فریاد می‌زند دزد را بگیرید که کسی شک نکند مسبب همه اعتراض و فریاد‌ها و آی دزد گفتن‌ها خود اوست!»
«اعتماد» امروز به بررسی نسبت اصلاح‌طلبان و دموکراسی پرداخته است. این روزنامه در یادداشتی به قلم کریم‌حسین‌زاده، عضو فراکسیون امید در مجلس دهم با اشاره به اینکه اصلاح‌طلبان دست‌کم مرگ دو مورد از سه‌گانه «احزاب سیاسی»، «جامعه مدنی» (تشکل‌ها، بنیاد‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد یا سمن‌ها) و «جنبش‌های اجتماعی» را پیش‌اندازی کرده‌اند، به جستجوی پاسخی برای این پرسش است که «آیا اصلاح‌طلبان در ایران به راستی به دنبال دموکراسی و رفرم سیاسی و مدنی بوده‌اند یا اینکه - آگاهانه یا ناخودآگاه- عملا در ضدیت با دموکراسی گام برداشته و خلاف‌آمدِ آنچه مدعی بوده و هستند، عمل کرده و آن را به حاشیه رانده‌اند؟!» حسین‌زاده می‌نویسد: «به نظر می‌رسد برخلاف ادعای همیشه اصلاح‌طلبان که ذات و جوهره خود را در تضاد و تغایر با «تمامیت‌خواهی» تعریف کرده و مدعی مقابله با آن شده‌اند، این ویژگی از قضا در ذات و جوهره اصلاح‌طبان نهفته است». وی برای این مدعا شاهد‌هایی نیز آورده است، از دبیرکلی احزاب اصلاح‌طلب که به گفته او مادام‌العمر است تا فهرست نویسی که با انحراف معیار شدید مواجه است. نویسنده این یادداشت تاکید می‌کند که «در چنین شرایطی اغراق نیست اگر بگوییم علت‌العلل به حاشیه رفتن روند دموکراسی و اصلاحات در ایران، بیش و پیش از هر مانع و جریان بیرونی، اصلاح‌طلبانی بودند که خود را در مقام مدعی دموکراسی معرفی کردند».
«وطن امروز» با تیتر «اعتماد بدون روحانی» به جلسه دیروز مجلس و رای اعتماد به وزیر صمت پرداخته و غیبت رئیس جمهور را نیز مهم‌ترین محور این جلسه یافته است. این روزنامه همچنین در یکی از تیتر‌های کناری خود به وضعیت کرونایی پایتخت اشاره و توصیه می‌کنید که «تعطیل کنید». وطن امروز به نقل از مردانی، عضو کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا نوشته است: «وضعیت اپیدمی کرونا به حدی است که تعطیلی یک هفته‌ای شهر تهران به عنوان کانون انتشار کرونا نباید دور از انتظار باشد، چرا که اگر مسؤولان و تصمیم‌گیران نسبت به این پدیده شوم بی‌توجه باشند و کنترلی اتفاق نیفتد، بی‌تردید راهروی بیمارستان‌ها در هفته‌های آینده پر از بیماران «کووید-۱۹» می‌شود.»
«آرمان ملی» در گزارشی مدعی شده که «بخش دوم برنامه دلواپسان ایجاد فتنه اقتصادی و متهم کردن اصلاح‌طلبان به ایجاد آن است.» گزارش نویس آرمان در ادامه این گزارش که در واقع پاسخی است به مطلب مندرج در سایت «مشرق» و اشاره به «فتنه اقتصادی» تاکید می‌کند: «استرتژی جدید اصولگرایان دلواپس برای برهم‌زدن معادلات انتخاباتی زمینه‌سازی اعتراضات خیابانی است و البته نقشه راه آن‌ها به نحوی تنظیم شده است که اصلاح‌طلبان عامل اعتراض و به قول خودشان فتنه باشند. ابزار فتنه‌سازی اصولگرایان بر محور اظهارات اخیر سعید حجاریان و مصطفی تاج‌زاده است»
«آفتاب یزد» در تیتر یک خود به اظهارات عجیب سیدکاظم موسوی، نماینده مجلس درباره تفاوت شیرینی و رشوه پرداخته است. او گفته بود «اعتقاد من بر این است که شیرینی اگر پُرملات باشد با رشوه یکی است و تفاوتی ندارد، اما اگر فردی یک جعبه شیرینی یا مبلغی معادل ۵۰۰ هزار تومان تا ۱ و ۲ میلیون تومان پرداخت کند، تنها شیرینی محسوب می‌شود همانطور که شخصی به خانه کسی می‌رود و به اندازه بضاعت خود هدیه می‌دهد.» روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد، اما با یادآوری این نکته که دو میلیون تومان معادل یک ماه حقوق بخش کثیری از جامعه است، به نقل از مظفری، حقوق‌دان می‌نویسد: «درباره میزان و مبلغ رشوه نیز همانطور که در قانون نیز آمده بالای ۵۰ هزار تومان یک ماه حبس را دارد و بنابراین مشخص نیست هدف نماینده مجلس از طرح برخی مبالغ چه بوده است آنچه مسلم است، نمیتوان بحث رشوه را با بالا بردن یا پایین آوردن مبلغ کم رنگ جلوه داده و قبح آن را شکست. قانون حتی برای رشوه‌دهنده نیز مجازات‌هایی را در نظر گرفته است.»
«ایران» امروز از انتقاد‌های گسترده به دولت که البته نامش را تخریب می‌گذارد شاکی است و با تیتر «پاستور مقصد حمله» به منتقدان کنایه می‌زند که آدرس را اشتباه گرفته باید همانطور که آقای رئیس جمهور گفت واشنگتن و کاخ سفید را هدف بگیرند. این روزنامه به نطق نماینده گرمسار در جلسه دیروز اشاره کرد و به نقل از معاون اطلاع‌رسانی و ارتباطات دفتر رئیس جمهوری هشدار داد «این بدعت با اهانت به روحانی شروع شد، اما بعید نخواهد بود آن روز که ناسزاگویی از تریبون پارلمان، دامان سکوت‌کنندگان را بگیرد.» روزنامه دولتی ایران همچنین تاکید کرد: «حمله به پاستور البته محدود به تریبون مجلس نیست و این روز‌ها برخی چهره‌های سیاسی، رسانه‌ها و حتی برخی مسئولان کشوری هم مستقیم یا غیر‌مستقیم دولت را سیبل هدف‌های مواضع سیاسی- انتخاباتی خود قرار داده‌اند. محور مشترک این مواضع هم انداختن توپ مشکلات کشور در زمین دولت بدون توجه به واقعیات و مقدورات و امکانات قوه مجریه است و اینکه دیگر نهاد‌ها در مواجهه دولت با جنگ اقتصادی چقدر همکار و همپا هستند؟ این خط خبری و تحلیلی تلاش دارد در حالی که خود را مدعی و مدافع مقاومت در برابر جنگ اقتصادی می‌خواند از زیر بار هزینه‌های آن شانه خالی کرده و در حقیقت دولت را در میانه این مصاف رها کند. این جریان سیاسی به جای آنکه یار شاطر دولت باشند حالا بار خاطر شده‌اند. آنچه رئیس جمهوری اخیراً از آن به آدرس غلط دادن تعبیر کرد ناظر بر همین موضوع است که این جریان سیاسی منتقد و مخالف دولت آگاهانه چشم را بر واقعیت تحریم بسته است.»
«کیهان» در شماره امروز خود یادداشت اخیر بایدن را مورد نقد و بررسی قرار داده و در ستون خبرویژه خود می‌نویسد: «مقاله اخیر جو بایدن نه تنها نسبت به ایران مثبت نیست بلکه جنبه‌های تازه‌ای از خصومت با ایران را روشن می‌کند.» در ادامه این مطلب آمده است: «بایدن آشکارا برجام را دارای نقص دانسته و وعده همکاری با متحدان اروپایی برای تقویت و تمدید محدودیت‌های این توافق و فشار بر ایران در موضوعات دیگر می‌دهد و در هیچ جایی، مشوقی برای مذاکرات فرضی در نظر نمی‌گیرد تا ایران در مذاکره حاضر شود. در صورتی که بایدن درباره بازگشت به برجام جدی است، باید صریحا به رفع تحریم‌های واشنگتن علیه ایران اشاره کند که شرط بازگشت تهران به پایبندی کامل است. از طرف دیگر وعده پشتیبانی بی‌قید و شرط بایدن از متحدان واشنگتن در خاورمیانه، از جمله اسرائیل، عربستان و امارات متحده عربی، در تناقض با برخی منافع و ارزش‌های واشنگتن و فاقد واکنشی علیه سیاست‌های بی‌ثبات‌کننده دولت بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در قبال فلسطینیان است.»
دیدگاه تان را بنویسید