تحریف دشمنی

خبرگزاری فارس ــ یادداشت مصطفی هدایی، کارشناس مسائل سیاسی: امروز سالگرد کودتای 28 مرداد توسط انگلیس و آمریکا است که طی آن دولت قانونی محمد مصدق، نخست وزیر ایران سقوط کرد و محمدرضاشاه پهلوی، به اریکه قدرت بازگردانده شد. زخم تاریخی کودتای 28 مرداد همیشه با مردم ایران باقی مانده و ملت ایران به خاطر روحیه استقلال خواهانه و احساس عرق به منافع ملی، هرگز نتوانستند چرایی دخالت قدرت های خارجی در مسیر یک دولت قانونی ایران را برای ملی کردن صنعت نفت هضم کنند.

در کنار خیانت ها و توطئه هایی مزدوران داخلی و دولت های خارجی از جمله امپراطوری بریتانیا، یک نکته اساسی، همراهی ایالات متحده آمریکا با انگلیس برای سرنگون کردن مصدق بود. اهمیت این موضوع آنجاست که در میانه درگیری ها و جنگ دیپلماتیک و همچنین تحریم های اقتصادی کشور توسط بریتانیا، محمد مصدق آمریکا را به عنوان یک دولت بیطرف می دید و به آن برای جلوگیری از فشارهای انگلیس رجوع می کرد! اما دولت آمریکا در کنار انگلیس به عنوان دو بازوی اصلی کودتا علیه خودش شد.

معمولا در گذار زمان و روی دادن تحولات مهم در تاریخ معاصر، ریشه ها و روندهای رسیدن به یک نقطه با اهمیت در روابط کشورها به فراموشی سپرده می شود. یکی از دغدغه های برخی از تحلیلگران سیاسی و حتی فعالین این حوزه، چرایی دشمنی با آمریکا و سر دادن شعار «مرگ بر آمریکا» در راهپیمایی ها و مناسبت های مختلف در ایران است. آنها بر این نظرند که جمهوری اسلامی ایران دست از دشمنی با آمریکا بردارد و کشور را از بحران اقتصادی نجات دهد! این گزاره که بیشتر شبهه ای است در افکار عمومی می بایست با الگوهای تاریخی و هویتی پاسخ داده شود.

زخم تاریخی کودتای 28 مرداد همیشه با مردم ایران باقی مانده و ملت ایران به خاطر روحیه استقلال خواهانه و احساس عرق به منافع ملی، هرگز نتوانستند چرایی دخالت قدرت های خارجی در مسیر یک دولت قانونی ایران را برای ملی کردن صنعت نفت هضم کنند.

۱- سوال اساسی این است که آیا این جمهوری اسلامی بوده که دشمنی با آمریکا را آغاز کرده است؟ آیا انقلاب اسلامی و نمود حاکمیتی آن یعنی جمهوری اسلامی از ابتدا آمریکاستیز بوده اند و یا آنکه مخالفت با واشنگتن و سیاست های جاه طلبانه آن در اعماق تاریخ ایران معاصر جاری و ساری بود؟ روابط ایران و آمریکا عمر کوتاهی نسبت به ملل دیگر داشت. قاجارها بیشتر با اروپا در مراوده بودند تا آمریکای جوان رهیده از جنگ های داخلی. در زمان حکومت پهلوی به مرور روابط ایران و آمریکا افزایش یافت و به مرور به یکی از کشورهای تاثیرگذار در سیاست خارجی و داخلی تبدیل شد.

با تلاش دولت ایران برای ملی کردن صنعت نفت در کشور و مقابله با سیاست های استعمارگرانه کمپانی نفتی بریتانیا و دولت این کشور، آمریکا نیز به موضوع ورود پیدا کرد و دولت آیزنهاور، در سال ۱۹۵۳ مبادرت به سازماندهی و برنامه ریزی کودتای نظامی علیه مصدق کرد. چنین اقدامی در ذهن ایرانیان به عنوان اولین نشانه برای مبارزات و گام های انقلابی علیه سیاست های مداخله جویانه آمریکا در کشور و منطقه بود. این کودتا آرمان های ملی گرایانه یک ملت را به باد داد و مسیر را برای حاکمیت جائرانه محمدرضا پلهوی باز کرد.

۲- هیچ ملتی نمی پذیر که یک کشور بیگانه بر منابع و ثروت آن کشور تسلط پیدا کند و برای چند دهه شیره کشور را بمکد و جاه طلبانه آن را به یک مستعمره تبدیل سازد. ملت ایران نیز به مانند یک ملت آزادیخواه و استقلال طلب در برابر تجاوزات و دست اندازی های آمریکا به پا خاست. آمریکا پس از کودتای 28 مرداد به یک دولت مداخله جو و ظالم در افکار عمومی ایران تبدیل شد که از هیچ اقدامی برای غارت ثروت آن دریغ نکرد. اعتراضات به مداخلات آمریکا هم عرض اعتراض به ظلم و جور پهلوی به پیش رفت. رویداد شانزده آذرماه 1332 در چنین بستر و جوی روی داد. این حادثه از جمله تحولات ذهنی منفی مردم ایران نسبت به آمریکا و مداخلات آن بود.

آمریکا پس از کودتای 28 مرداد به یک دولت مداخله جو و ظالم در افکار عمومی ایران تبدیل شد که از هیچ اقدامی برای غارت ثروت آن دریغ نکرد. اعتراضات به مداخلات آمریکا هم عرض اعتراض به ظلم و جور پهلوی به پیش رفت.

در آذرماه آن سال، ریچارد نیکسون؛ رئیس جمهور آمریکا که در آن مقطع زمانی به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور ایفای نقش می‌کرد، برای گسترش روابط با حکومت کودتا وارد ایران شد. اعتراض دانشجویان ایرانی در واکنش به کودتا و سفر نیکسون به تهران منجر به شهادت سه دانشجوی دانشگاه تهران شد که از آن مقطع زمانی، 16 آذر نماد مقاومت در برابر سیاست مداخله‌ گرایانه واشنگتن دراذهان دانشجویان ایرانی شکل گرفته و اعتراضات و مبارزات رنگ و بوی شدیدتری گرفت. روحیه ملی ایرانیان با شهادت دانشجویان و ادامه مداخلات آمریکا به شدت خدشه دار شد و دشمنی و مبارزه با روح استکباری و استعمارجویانه آمریکا به یک اصل در تاریخ مبارزات علیه حکومت پهلوی تبدیل شد.

۳- حکومت محمدرضا پهلوی، نماد دست نشاندگی و بیگانه دوستی شاه ایران بود. دست نشاندگی و سرسپردگی در برابر سیاست های غرب به ویژه آمریکا، مردم ایران را از آمریکا منزجر ساخت. آمریکا از هیچ تلاشی در حمایت از شاه و اقدامات ظالمانه آن کوتاهی نکرد و عملا خود را در برابر حرکات آزادیخوانه مردم قرار داد.

این انگاره ذهنی به مرور تشدید شد و هر گلوله ای که از اسلحه ارتش و ساواک علیه معترضان شلیک می شد، پرونده آمریکا علیه حقوق بشر مردم ایران سنگین تر می شد. دولت این کشور گمان می برد که پهلوی و هر حکومتی در ایران سرسپرده این کشور خواهد بود و از حمایت های خود از ظلم و ستم شاه کوتاه نمی آمد.

جامعه ایران پیش از انقلاب اسلامی ذهنیت کاملا بدبینانه ای نست به مداخلات تهاجمی آمریکا نسبت به مردم ایران پیدا کرده بود و آن را نماد سرکوب علیه آزادی خواهی و استقلال متصور می شد. ایرانیان هرگز از مداخله جویی های بیگانگان در امور کشور، خاطره خوبی نداشتند و استعمار انگلیس و روسیه تزاری در دوران مشروطه و پس از آن همچنان در اذهان باقی مانده بود که آمریکایی ها به این ذهنیت بیشتر از گذشته دامن زدند و خود را به عنوان دشمن شماره یک ایران معرفی کردند. امری که به آمریکاستیزی در جامعه ایران پیش از انقلاب اسلامی منجر شد و با پیروزی انقلاب به طور کامل عینیت یافت.

۴- حرکت انقلابی مردم ایران به رهبری امام خمینی، یکی دیگر از جلوه های دشمنی آمریکاییان با مردم کشورمان بود. در حالیکه امواج انقلاب تمام کشور را در برگرفته بود و شاه خائن از هیچ اقدام جائرانه ای برای مقابله با انقلاب فروگذار نمی‌کرد، آمریکا همچنان حامی شماره یک او در جهان بود. کشتار مردم در خیابان ها و شکنجه معترضین در زندان های ساواک، پرونده سنگینی حقوق بشری بود که آمریکا با وجود آگاهی از آن، رفتارش را تغییر نداد.

انقلاب اسلامی در نهایت به پیروزی رسید با این وجود آمریکا برای شکست انقلاب طرح های مختلف توطئه آمیزی را به کار بست. میزبانی از شاه پس از فرار از ایران از جمله آنها بود. چند سال ابتدای انقلاب اسلامی، آمریکا سعی کرد با کودتا جمهوری اسلامی را سرنگون کند و سفارتخانه این کشور به مرکز اصلی توطئه علیه انقلاب تبدیل شده بود. کودتای نوژه از دیگر نمادهای مداخله بود. آمریکا حتی برای سرنگونی انقلاب حمله مستقیم نظامی را به کار برد که اسیر شن های بیابان طبس شد. این کشور سیاست ظالمانه تحریم و بلوکه کردن ثروت ایران را به کار بست و صدام حسین بعثی را تهییج به حمله نظامی به ایران انقلابی کرد.

هر گلوله ای که از اسلحه ارتش و ساواک علیه معترضان شلیک می شد، پرونده آمریکا علیه حقوق بشر مردم ایران سنگین تر می شد. دولت این کشور گمان می برد که پهلوی و هر حکومتی در ایران سرسپرده این کشور خواهد بود و از حمایت های خود از ظلم و ستم شاه کوتاه نمی آمد.

۵- مبارزه و مقابله با آرمان های انقلابی مردم ایران و ارزش های ذاتی و هویتی ایرانیان در راس سیاست خارجی آمریکا در چند دهه اخیر قرار داشته است. حضور یک دولت و ملت مستقل در منطقه غرب آسیا در سیاست منطقه ای آمریکا جایگاهی ندارد و برای از بین بردن آن چند دهه است که در تلاش است تا براندازی جمهوری اسلامی را عملی سازد. حمایت از دشمنان شماره یک ایران و گروه ها و عناصر معاند و تجزیه طلب در این راستا تعریف شده است. آمریکا سرمایه گذاری کلانی برای تقویت گروه های معاند در طول چهار دهه اخیر کرده و چه در بخش فرهنگی و رسانه ای و چه در بخش های اجتماعی و سیاسی میلیاردها دلار صرف کرده است.

۶- برخی به غلط، دشمنی آمریکا را تنها برای براندازی نظام جمهوری اسلامی تفسیر می کنند، در حالیکه این کشور با ماهیت و ذات کشور ایران و مردم آن بیشترین مشکل را دارد. از بین بردن نمادهای فرهنگی و تمدن کشور ایران یک هدف برای روسای جمهور آمریکاست. از یاد نمی بریم که دونالد ترامپ؛ رئیس جمهور آمریکا تهدید به نابودی و بمباران ۵۲ نقطه فرهنگی و تاریخی ایران کرد. موضوعی که نشانه ای از عمق دشمنی دولت آمریکا با مردم ایران است. همچنین تحریم های ظالمانه آمریکا در حوزه غذا و دارو، سلامت و حیات مردم و جامعه ایران را نشانه رفته است. از سوی دیگر مرزهای ایران در شرق، غرب، جنوب و شمال، ناموس ایرانیان به شمار می رود ولی واشنگتن از حامیان اصلی گروه های تجزیه طلب و تروریستی در مناطق مرزی است و با تجهیز آنها سعی در تجزیه ایران بر اساس طرح خاورمیانه بزرگ دارد.

آنچه مرور شد تنها گوشه ای کوچک از ابعاد دشمنی دولت آمریکا با ایران، مردم، تاریخ، هویت و نظام حاکم بر آن است و بسیار ساده لوحانه است اگر گمان رود که آمریکا تنها با نظام جمهوری اسلامی مشکل دارد.

متأسفانه برخی از فعالین سیاسی و نیروهای ضدانقلاب و اپوزیسیون و حتی سیاستمدارانی، سعی در بزک کردن چهره ظالم و امپریالیستی آمریکا در اذهان ایرانیان دارند. کافی است تاریخ حضور آمریکا در یک قرن اخیر در کشور مطالعه و مرور شود که واشنگتن حتی در اوج دست نشاندگی یک حکومت نیز دست از دشمنی با ایران و ایرانیان بر نمی دارد. مرور خاطرات درباریان شاه پهلوی و مقامات حکومت قبل از انقلاب اسلامی گویای اوج مداخلات وقیحانه آمریکایی ها در کشور است. تحریف دشمنی آمریکا از سوی مزدوران و ناآگاهان، هرگز نمی تواند تاریخ توطئه و خیانت دولت آمریکا را جعل سازد.