کاهش مرگ زودرس در صورت دوستی با پزشکان

خبرگزاری تسنیم:محققان می‌گویند "جنبه انسانی" درمان که باعث "نجات جان" بیماران می‌شود تا به حال "نادیده گرفته شده و باید اولویت بیشتری برای آن قائل شد، بنابراین ادامه درمان با یک پزشک -چه عمومی چه متخصص- احتمال مرگ زودرس را کاهش می‌دهد. هر چه بیشتر با پزشک خود بمانید احتمال مرگ کمتر می‌شود. این نتیجه تحقیقی است که در دانشگاه اگزتر انگلستان انجام و در نشریه انجمن پزشکی بریتانیا منتشر شده است. "نخستین بررسی سیستماتیک" درباره ادامه درمان با یک پزشک، محصول بررسی بیش از هفتصد تحقیق است که در این زمینه در کشور‌های مختلف دنیا انجام شده و در نهایت ٢٢ تحقیق از ٩ کشور از جمله انگلستان، فرانسه، کره‌جنوبی و کانادا برای این تحقیق انتخاب شدند. هجده تحقیق از بیست و دو تحقیق نشان می‌دادند که مرگ در یک دوره دو ساله در کسانی که یک پزشک را می‌دیدند کمتر از کسانی بود که در همین مدت پزشکان مختلفی را دیده بودند. این بررسی همچنین نشان داد که در کشورها، فرهنگ‌ها و نظام‌های درمانی مختلف، ادامه درمان با یک پزشک -چه عمومی چه متخصص- احتمال مرگ زودرس را کاهش می‌دهد. این محققان می‌گویند "جنبه انسانی" درمان که باعث "نجات جان" بیماران می‌شود تا به حال "نادیده گرفته شده و باید اولویت بیشتری برای آن قائل شد. تداوم درمان با یک پزشک بخصوص برای کسانی اهمیت دارد که به بیماری‌های مزمن جسمی و روانی مبتلا هستند یا به درمان‌های پیچیده و خاص نیاز دارند. پروفسور فیلیپ اونز - استاد دانکشده پزشکی دانشگاه اگزتر می‌گوید: "درمان وقتی استمرار پیدا می‌کند که بیمار مرتب یک پزشک را ببیند و هر دو همدیگر را بشناسند. " "این باعث می‌شود پزشک و بیمار بهتر ارتباط برقرار کنند، بیمار بیشتر توصیه‌های پزشک را رعایت کند و نیاز به خدمات بیمارستانی کمتر شود. " دنیس پریرا گری - پزشک خانواده در شهر اگزتر که در این تحقیق شرکت داشته می‌گوید: "بیماران خیلی وقت است که می‌دانند اینکه به کدام پزشک مراجعه کنند و اینکه چه ارتباطی با پزشکشان دارند مهم است. " در کشور‌های مختلف دنیا در مراکز درمانی، بخصوص مراکزی که پزشکان بصورت چرخشی، موقت یا دوره‌ای کار می‌کنند امکان تداوم درمان برای بیمار یا از بین می‌رود یا محدود می‌شود. در این مراکز مهم این است که پزشکان درمان استاندارد را ارائه کنند و استمرار درمان با یک پزشک مهم تلقی نمی‌شود. اکنون این تحقیق، اهمیت ارتباط مستمر بیمار و پزشک و برقراری رابطه‌ای بر مبنای شناخت و اعتماد را نشان داده و توصیه می‌کند چنین ارتباط مستمری "مقوله مرگ و زندگی" تلقی شود.