تعقیب نماز مغرب را چگونه بگوییم؟

سرویس سبک زندگی فردا: این مطلب را به نقل از بیتوته بخوانید.

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ عَلَى ذُرِّیَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ

همانا خدا و فرشتگانش بر پیامبر (ص) درود میفرستند، اى کسانیکه ایمان آورده اید بر او درود فرستید و سلام خاص خویش را نثار وى کنید.

خدایا بر محمّد پیامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.

پس هفت مرتبه میگویى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ. به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگى است و هیچ نیرو و توان نیست جز آنکه به خداى بلندمرتبه بزرگ وابسته است؛ و سه مرتبه بگو:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ وَ لا یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ غَیْرُهُ پس میگویى سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا جَمِیعا فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ کُلَّهَا جَمِیعاً إِلّا أَنْتَ:

سپاس خداى را که هرچه بخواهد میکند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.

پاک و منزهى تو، معبودى جز تو نیست، همه و همه گناهانم را بیامرز زیرا به راستى همه و همه گناهانم را جز تو کسى نمی‌آمرزد.

سپس نافله مغرب را به جا میآورى که دو نماز دو رکعتى است و بین آن دو نماز سخن مگو.

شیخ فرموده: روایت شده: که در رکعت اول سوره «قل یا ای‌ها الکافرون» و در رکعت دوم سوره «قل هو اللّه احد»

خوانده شود و در دو رکعت دیگر هر سوره‌ای را که بخواهد؛ و روایت شده که حضرت امام هادى علیه السّلام در رکعت سوم (از آن چهار رکعت نماز نافله) سوره «حمد» و آیات اول سوره «حدید» تا «و هو علیم بذات الصّدور»

و در رکعت چهارم «حمد» و آیات آخر سوره «حشر» «لو انزلنا هذ القران»

تا پایان سوره را قرائت میکردند؛ و مستحب است در سجده آخر نافله‌ها در هر شب و به ویژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده شود:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا الْعَظِیمُ.

خدایا از تو می‌خواهم به نگاه بزرگوارانه ات و نام بزرگ و فرمانروایى دیرینه ات که بر محمد و خاندان او درود فرستى و بیامرزى گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگارى بزرگ نمی‌آمرزد و، چون از نافله فارغ شدى هرچه میخواهى تعقیب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:

مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ آنچه خدا بخواهد خواهد شد.

هیچ نیرویى نیست مگ سرچشمه یافته از خدا، از خدا آمرزش می‌طلبم

آنگاه بگو

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ]فِی دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ]نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ:

خدایا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی ات، و رهایى از آتش دوزخ و از هر بلا و کامیابى به بهشت و خشنودى تو در خانه امن آن جهان و همسایگى پیامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم.

خدایا هر نعمتى که بدست ماست از جانب توست، جز تو شایسته پرستش نیست، از تو آمرزش می‌جویم و به سوی تو می‌پویم و بین نماز مغرب و عشاء نماز «غفیله» را میخوانى که دو رکعت است.

در رکعت اول بعد از «حمد» میخوانى:

وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ؛ و همراه ماهى (یونس) را یاد کن آن گاه که خشمناک [از میان قوم خود بیرون]رفت، سپس گمان کرد که بر او تنگ نگیریم، پس در میان تاریکی‌ها ندا داد که شایسته پرستشى جز تو نیست، پاک و منزهى به راستى من از ستمکاران بودم، پس دعایش را مستجاب نمودیم و او را از غم رهانیدیم، و این چنین اهل ایمان را رهایى بخشیم؛ و در رکعت دوم پس از حمد میخوانى وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ یَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا یَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یَابِسٍ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ

و کلیدهاى غیب نزد اوست آن‌ها را کسى جز او نمیداند، و بر آنچه در خشکى و دریاست آگاه است، و هیچ برگى فرو نمی‌افتد جز آنکه به آن آگاهى دارد و هیچ دانه اى در دل تاریکی‌های زمین و هیچ‌تر و خشکى [در هر کجاى عالم]فرو نیفتد جز آنکه در لوح محفوظ ثبت است

پس دست‌ها را به حالت قنوت بلند میکنى و میگویى: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَفَاتِحِ الْغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا.

خدایا به حق کلیدهاى غیب که کسى جز تو از آن‌ها آگاه نیست از تو میخواهم بر محمد و خاندان او درود فرستى و با من چنین و چنان کنى؛ و به جاى «ان تفعل بى کذا و کذا» حاجت خویش را بیان میکنی و سپس میگویى: اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَیْتَهَا لِی.

خدایا! تو، ولی نعمت من هستى و بر انجام خواسته من توانایى، حاجتم را میدانى، پس به حق محمد و خاندان او (درود بر او و ایشان) از تو میخواهم که حاجتم را روا سازی.

و حاجت خود را میطلبى، زیرا روایت شده: هرکه این نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نماید حق تعالى به او عطا فرماید.