ساخت ایران اما تولید چین!

سرویس سبک زندگی فردا: این روزها صحبت از اقتصاد مقاومتی، کالای ایرانی، اشتغال جوانان و بسیاری موضوعات دیگر ازاین‌دست، بحث‌های داغ محافل اقتصادی کشور است. به بسیاری از راه‌های تقویت تولید داخلی و عمل به اقتصاد مقاومتی و نقش تحریم‌ها در اقتصاد ما نیز به‌وفور پرداخته‌شده است. اما موضوع بررسی این یادداشت به خیانتی مربوط است که برخی سودجویان به‌ظاهر تولیدکننده به کشور می‌کنند. در ادامه این مطلب را به نقل از دیدبان بخوانید.

صحبت از تولید ملی و اشتغال‌زایی که می‌شود، پای حمایت‌های مالی و وام‌های تولید نیز به عرصه باز می‌شود. فارغ از اینکه آیا این وام‌ها به‌درستی و با عدالت میان تولیدکنندگان واقعی توزیع می‌شود یا نه، نحوه استفاده از این فرصت‌های اقتصادی نیز بسیار مهم است.

فرصت و امکانات اقتصادی که به تولیدکنندگان جهت کمک در تولید اعطاء می‌شود، سال‌هاست به انگیزه ای برای سودجویان تبدیل‌شده است. سودجویانی که به‌جای تولید محصول ایرانی و اشتغال جوانان ایرانی، برای چینی‌ها اشتغال آفرینی می‌کنند!

این روزها در بازارهای کشور محصولات بسیار متنوع و زیادی با نام و چاپ «ساخت ایران» بر روی بسته‌بندی به چشم می‌خورد، محصولاتی که نقش کارگر ایرانی در آن شاید تنها منحصر به بسته‌بندی کالا یا حمل‌ونقل این محصولات باشد!

ظروف آشپزخانه چینی امروزه به وفور و با نام های مختلف بیشتر سهم بازار این محصولات را در اختیار دارند. این محصولات بی نام و نشان که از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند علاوه بر دوام کم، موجب مسمومیت هایی نیز بدلیل استفاده از مواد نامرغوب می شوند. امروزه برخی محصولات چینی با نوشته ساخت ایران در بازار به راحتی عرضه می‌شوند!

در طی بررسی میدانی و صحبت‌هایی با فروشندگان و مثلاً تولیدکنندگان این کالاها، روشن شد این افراد با اخذ مجوز تولید کالا و ثبت یک نام تجاری برای خود در کشور، عملاً همه فرایند تولید را در کشور چین انجام می‌دهند و محصولی کاملاً چینی را با نام تجاری خود و در بسته بندی ای که آن هم در چین چاپ شده و بر روی آن «ساخت ایران» درج شده است به بازار ایران وارد می‌کنند.

اینکه این اجناس چگونه بدون مشکل از گمرک وارد کشور می‌شوند نیز خود جای تعجب است، مخصوصاً که این روند سال‌ها است در کشور در حال انجام است و حجم این واردات نیز بسیار چشمگیر است.

اما اینکه این تولیدات «مثلاً ایرانی» چه ضررهایی به اقتصاد کشور وارد می‌کنند خود موضوعی مهم و قابل بررسی است. نخستین ضربه ای که این تولیدات به اقتصاد ایران وارد می‌کنند، خروج ارز آن هم برای تولیداتی نامرغوب و غیرضروری برای واردات همچون انواع ظروف آشپزخانه، لوازم یدکی، لوازم تزئینی و… است.

عرضه انواع کرم های بی نام و نشان حتی با نام درخواستی شما! (مثلا حلزون) آن هم با یک دهم قیمت محصول با کیفیت ایرانی. تولیدکنندگان چینی به قدری بخشنده هستند که از درج نام دلخواه مشتری دریغ نمی‌کنند و بسیاری از محصولات اینچنینی هم اکنون در بازار ایران در دسترس است و با برندهای معتبر خارجی عرضه می‌شوند که موجب برخی بیماری های پوستی نیز خواهند شد.

نابودی باور و اطمینان به محصول ایرانی!

دومین ضربه اقتصادی از بین بردن فرصت اشتغال ایرانیان برای تولید محصول است و ضربه اقتصادی دیگر نیز لطمه به تولیدکنندگان داخلی است، مخصوصاً که بسیاری از اجناس «مثلاً ایرانی» که در حقیقت چینی هستند، با کپی برداری از محصولات باکیفیت داخلی و خارجی و مشابه‌سازی ظاهری تولید شده و عملاً با قیمت کمی ارزان‌تر از محصولات ایرانی اما با کیفیتی بسیار نازل، اعتماد خریداران را به اجناس داخلی از بین می‌برد.

این عدم اطمینان مشتریان به کالای ایرانی تا حدی پیش رفته است که اکنون برخی تولیدی‌های موفق ایرانی که کالاهایی در سطح بهترین اجناس خارجی تولید می‌کنند، به جای عرضه کالای خود با نامی ایرانی، آن را با نام‌هایی مشابه برندهای معروف خارجی عرضه می‌کنند و یا به برندسازی با نامی خارجی برای محصولات خود می پردازند و همچنین فروشندگان نیز به جای ابراز ایرانی بودن کالا به مشتریان، کالاهای خود را محصول کشورهای دیگر معرفی می‌کنند که این پدیده چندین سال است در صنعت پوشاک و منسوجات کشورمان در حال وقوع است.

اما چاره کار چیست و چگونه باید با این کالاهای ضد اقتصاد مقاومتی مقابله نمود؟

به نظر می‌رسد یکی از بهترین راه‌ها نظارت دقیق صنوف بر روی تولیدکنندگان باشد که البته نیازمند پیگیری‌های اولیه جدی دولت و فراهم نمودن زیرساخت‌های لازم نظارتی است تا دیگر هیچ محصول وارداتی نتواند با نام «ساخت ایران» به مردم عرضه شود.

راهکار فرهنگی و آموزشی و اطلاع رسانی مناسب از جنس با کیفیت و نحوه شناسایی آن توسط مشتریان نیز باید در دستور کار صنوف قرار گیرد تا اجناس «تقلبی» نتوانند با قیمت کمتر به جای اجناس ایرانی به مشتریان عرضه شود و در حقیقت مشتری خود با آگاهی محصولی که خریداری می‌کند را بررسی کرده و از اصالت و کیفیت آن اطمینان حاصل کند. هرچند که این راهکار بدون نظارت و کنترل نهادهای قانونی به تنهایی مشکل گشا نخواهد بود و وجود تائیدیه های اصالت کالا که غیرقابل جعل نیز باشد در این زمینه بسیار ضروری است.

همچنین راهکار مهم مکمل نیز نظارت های گمرکی است تا از ورود کالاهایی به نام ایرانی و همچنین کالاهای بی‌کیفیت و غیر ضروری به کشور جلوگیری نماید.

در پایان باید اضافه کرد اکنون که دولت تدبیر و امید راهکارهای پیشین مبارزه با قاچاق کالا همچون ایران کد و شبنم را غیر مفید و مضر! دانسته است، ضروری است جهت مقابله با فراگیری ورود کالای قاچاق راهکارهایی جایگزین طرح های تعطیل شده نماید و با توجه به اهمیت فرایند قاچاق و ضربه مهلک آن به اقتصاد کشور، به صورت ضرب العجل راهکارهای کارشناسی شده و مفید را جایگزین طرح های نظارتی قبل نماید.