سرویس سبک زندگی فردا : با گسترش فضای مجازی و وسایل ارتباط جمعی، بخش قابلملاحظهای از زندگی ما درگیر این محیط شده است. با این توصیف اگر فضای مجازی از نظر دین اسلام، بدون حکم و تکلیف رها شده باشد، بهمعنای غفلت خداوند از این نیاز مهم خواهد بود! حال آنکه میدانیم غفلت از جانب خداوند محال است. در ادامه این مطلب را به نقل از همشهری آنلاین بخوانید.
برخی امور منحصر میشود به زندگی واقعی، مثل نماز و روزه و حج و خمس. بعضی دیگر قابلتسری به فضای مجازی است، مثل زکات و جهاد که اگر آن را در معنای وسیعتری لحاظ کنیم، قابل بررسی در فضای مجازی خواهد بود؛ مثلا زکات علم، ترویج و آموزش آن است و یا جهاد علمی و تبلیغی برای روشنگری و ترویج معارف و ارزشها، که زکات و جهاد را وارد عرصه فضای مجازی میکند. واجب فراموش شدهای که انجام آن در فضای مجازی، تنوع و سهولت بیشتری نسبت به زندگی حقیقی دارد، امر به معروف (خوبی ها) و نهیازمنکر (بدیها) است. اما چگونه میتوان در فضای مجازی، امربهمعروف و نهی از منکر کرد؟ پاسخ به این سؤال با توجه به نوع و شرایط متفاوت است. اگر بخواهیم این کار را در محیط پایگاههای اینترنتی (سایت) انجام دهیم، صرف بازدید از یک سایت ارزشی میتواند امر به معروف باشد؛ چراکه هر قدر تعداد بازدید بیشتر شود، انگیزه مدیران سایت و نویسندگانش را بیشتر میکند و البته نقطه مقابل آن هم صادق است. در شبکههای اجتماعی مثل اینستاگرام ابزاری به نام «لایک» تعبیه شده که استفاده از آن بیانگر رضایت مخاطب از مطالب منتشر شده است. استفاده مناسب از «لایک» مصداقی از امر به
معروف است. پس باید دقت شود که هر مطلبی را نباید «لایک» کرد. امر به معروف مصادیق دیگری نیز دارد که مثلا میتوان از به اشتراکگذاری مطالب مناسب یاد کرد. با نظر دادن و یا همان «کامنت» گذاشتن برای مطالب ارسال شده نیز به سادگی و بدون خجالت و ترس از خسارت مالی، جانی و حیثیتی میشود امر به معروف و نهی از منکر کرد! مسدود کردن (بلاک) یا گزارش دادن (ریپورت) اشخاص، صفحات و کانالهایی که مطالب ضدارزشی و نامناسب را ترویج میکنند، نوع دیگری از امر به معروف و نهی از منکر است که در اکثر محیطهای مجازی نظیر تلگرام، اینستاگرام، وبلاگها و... قابل استفاده است.
دیدگاه تان را بنویسید