همه آنچه باید درباره فلج بل بدانیم

سرویس سبک زندگی فردا : بیشتر پزشکان بر این باورند که فلج بل به واسطه آسیب به عصب صورت، که موجب تورم آن می‌شود، شکل می‌گیرد. در ادامه این مطلب را به نقل از سلامت نیوز بخوانید.

فلج بل بیماری است که در آن عضلات یک سمت صورت ضعیف یا فلج می‌شوند. این بیماری تن‌ها یک سمت از صورت را در یک زمان تحت تاثیر می‌دهد و موجب سستی یا سفت شدن آن سمت می‌شود. آنجلینا جولی، هنرپیشه هالیوودی، یکی از چهره‌های سرشناسی است که به تازگی ابتلای خود به فلج بل را افشا کرده است.

فلج بل به واسطه آسیب وارده به عصب جمجمه‌ای هفتم شکل می‌گیرد. این عصب به نام «عصب صورت» نیز شناخته می‌شود. هر فردی می‌تواند به فلج بل مبتلا شود. اما به نظر می‌رسد این بیماری بیشتر در افراد مبتلا به دیابت یا آنهایی که بهبودی از عفونت‌های ویروسی را تجربه می‌کنند، رخ می‌دهد. بیشتر مواقع، علائم فلج بل موقتی هستند. اگر این شرایط برای شما رخ دهد، ممکن است دچار هراس شوید که یک سکته مغزی داشته اید، اما احتمالا این گونه نیست. سکته مغزی که بر عضلات صورت تاثیر می‌گذارد، موجب ضعف عضلانی در دیگر بخش‌های بدن نیز می‌شود و تن‌ها به صورت محدود نیست. دلیل فلج بل چیست؟ بیشتر پزشکان بر این باورند که فلج بل به واسطه آسیب به عصب صورت، که موجب تورم آن می‌شود، شکل می‌گیرد. این عصب از یک ناحیه باریک استخوانی در جمجمه عبور می‌کند. هنگامی که عصب متورم می‌شود - حتی به میزان اندک - به سطح سخت جمجمه فشار وارد می‌کند. این شرایط بر کارکرد عصب تاثیرگذار است. همچنین، پژوهشگران معتقدند که عفونت‌های ویروسی ممکن است در ابتلا به فلج بل نقش داشته باشند. آن‌ها شواهدی را کشف کرده اند که نشان می‌دهند ویروس هرپس سیمپلکس ۱ (دلیل شایع تاول‌های تبخالی) ممکن است مسئول تعداد زیادی از موارد فلج بل باشد. علائم فلج بل چه چیزهای هستند؟ علائم فلج بل معمولا به طور ناگهانی پدیدار می‌شوند. ممکن است شب در شرایطی که حالتان خوب است به خواب بروید، اما صبح روز بعد هنگامی که در آینه نگاه می‌کنید با افتادگی و سستی بخشی از صورت خود مواجه شده باشید. برخی افراد یک یا دو روز پیش از آغاز فلج بل، پشت گوش خود احساس درد دارند. برخی دیگر به این نکته اشاره دارند که چند روز پیش از مشاهده علائم این بیماری صدا‌ها بلندتر از حالت عادی به نظر می‌رسند. همچنین، ممکن است مواردی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود را پیش از شکل گیری فلج بل تجربه کنید (به خاطر داشته باشید که این علائم احتمالا تن‌ها در یک سمت از صورت رخ خواهند داد): ناتوانی در بستن پلک یا چشمک زدن بیشتر یا کمتر از حد معمول بودن میزان آب چشم آبریزش دهان دشواری در جویدن افت حس چشایی پرش عضله‌های صورت احساس درد یا بی حسی در پشت گوش ضعف صورت و افتادگی به طور معمول طی یک یا دو روز به اوج خود می‌رسند. بیشتر مردم طی چند هفته روند بهبودی را احساس می‌کنند. آن‌ها به طور معمول طی سه ماه بهبودی کامل را تجربه می‌کنند. برخی افراد مبتلا به فلج بل دوران ریکاوری طولانی‌تر دارند. در موارد نادر، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است برخی علائم دائمی را داشته باشند. تشخیص و درمان فلج بل آزمایشی برای این که با اطمینان گفته شود به فلج بل مبتلا هستید، وجود ندارد. در حقیقت، پزشکان به طور معمول این بیماری را پس از حذف احتمال ابتلا به بیماری‌های دیگر تشخیص می‌دهند. پزشک با انجام معاینه کامل و دقیق کار خود را آغاز خواهد کرد. اگر وی به فلج بل مشکوک باشد، تلاش می‌کند پلک چشم در ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته صورت بیمار را ببندد. اگر پلک بسته نشود، نشانه‌ای از آن چیزی است که پزشکان «پدیده بل» می‌نامند. در این شرایط، هنگامی که پزشک تلاش می‌کند چشم بیمار را ببندد، چشم به سمت بالا و خارج حرکت می‌کند. سپس پزشک رد کردن ابتلا به بیماری دیگر را دنبال می‌کند. وی احتمالا قدرت شنوایی و حس تعادل بیمار را آزمایش خواهد کرد. همچنین، ممکن است انجام چند آزمایش مانند تصویربرداری پرتو اکس از جمجمه، سی تی اسکن، یا ام آر آی را تجویز کند. انجام آزمایش الکتریکی ممکن است به تشخیص کمک کند. روش‌های درمانی فلج بل هیچ چیزی نمی‌تواند فلج بل را متوقف کند. اگر مشخص شود فلج بل در نتیجه ویروس تبخال (هرپس سیمپلکس ۱) یا زونا (هرپس زوستر) شکل گرفته، پزشک ممکن است داروی ضد ویروس، مانند آسیکلوویر، تجویز کند. اما پژوهشی که نشان دهد این دارو‌ها در کاهش علائم فلج بل موثر هستند، صورت نگرفته است. همچنین، پزشک ممکن است یک دوره کوتاه استفاده از کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون، را تجویز کند. هدف از این کار کاهش تورم عصب صورت است. این کار می‌تواند مدت زمان علائم فلج بل را کوتاه کند. در همین حال، پزشک مراقبت اضافی از چشم در بخش تحت تاثیر قرار گرفته را توصیه خواهد کرد. ممکن است استفاده از چشم بند پیشنهاد شود، زیرا بیمار قادر به پلک زدن و بستن پلک خود نیست. اگر اشک چشم‌ها کمتر از حد معمول باشد، بیمار ممکن است مجبور به استفاده از قطره‌های چشمی برای جلوگیری از خشک شدن چشم باشد. در نهایت، پزشک ممکن است ماساژ عضلات صورت را پیشنهاد دهد. در موارد بسیار نادر - زمانی که علائم پس از گذشت مدتی بهبود نیابند - ممکن است انجام عمل جراحی برای کاهش فشار روی عصب صورت پیشنهاد شود.