علت شهرت شیعه به مذهب جعفری چیست؟

سرویس سبک زندگی فردا: همه امامان شیعه برای اسلام و خلق خدا خدمت کردند. در این راه زحمات طاقت فرسایی را متحمل شدند. زحمات در قالب‌های مختلف، مانند قیام، صلح، سکوت و فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی ظهور نمود. علت اینکه به مذهب ما «مذهب جعفری» گفته می‌شود، این نیست که امامان دیگر برای اسلام خدمت نکرده‌اند، بلکه سبب نامیده شدن آن است كه دوره زندگی امام صادق(ع) مصادف بود با اواخر حكومت امویان و اوایل خلافت عباسیان. به سبب درگیری‏‌ها و اختلافاتی كه میان این دو خاندان به وجود آمده بود، فرصت خوبی برای فعالیت‌­های فرهنگی پدید آمد که امام صادق(ع) از آن بهره گرفت. شیعه را توسعه داد. در ادامه این مطلب را به نقل از سایت تبیان می‌خوانیم.

امام با تشكیل حلقات درس و تبیین معارف و مبانی تشیع، به نشر و تبلیغ اسلام پرداخت. روایات بسیار زیادی را بیان فرمود. به همین جهت حیات مجددی در كالبد شیعه دمیده شد. معارف و احكام شیعه بیش از هر زمانی مطرح گردید. نظم و ترتیب خاص و ارزنده‏ای به شیعه داده شد. بدین جهت این مذهب را به امام جعفر صادق منسوب می‏‌نمایند. زیرا علاوه بر تحكیم مبانی آن، عمده احادیث این مذهب- نسبت به امامان دیگر - از این امام بزرگوار نقل شده است.

در مجلس درس ایشان هزاران تن شركت می‏كردند. برخی از آنان مانند ابوحنفیه، مالك بن انس، جابر بن حیان و زرارة بن اعین، از اركان و بزرگان اهل سنت و شیعه به شمار می‌‏آمدند.(۱) مرحوم جعفرشهیدی می‌نویسد:

«آن كه در اخبار فقه شیعه تتبع كند ،خواهد دید روایت‌هاى رسیده از امام صادق (ع) در مسائل مختلف فقهى و كلامى مجموعه‏اى گسترده و متنوع است. براى همین است كه مذهب شیعه را مذهب جعفرى خوانده‌‏اند. گشایشى كه در آغاز دهه سوم سده دوم هجرى پدید آمد، موجب شد مردم آزادانه‏تر به امام صادق (ع) روى آورند. گشودن مشكلات فقهى و غیر فقهى را از او بخواهند. ... دانشمندان از هیچ یك از اهل بیت رسول خدا به مقدار آنچه از ابوعبدالله روایت دارند، نقل نكرده‏‌اند. هیچ یك از آنان متعلمان و شاگردانى به اندازه شاگردان او نداشته‏‌اند. روایات هیچ یك از آنان برابر با روایت‌هاى رسیده از او نیست. اصحاب حدیث نام راویان از او را چهار هزار تن نوشته‏‌اند. نشانه آشكار امامت او خردها را حیران مى‏‌كند و زبان مخالفان را از طعن لال مى‌‏سازد.» (۲)

پی نوشت‌ها:

۱.محمدجواد مشكور، تاریخ شیعه و فرقه‏‌های اسلام تا قرن چهارم، بی نام، ص ۱۰۶ - ۱۰۵؛مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، قم، موسسه امام صادق (ع)،۱۳۷۹ش ،چاب یازدهم، ص۳۵۹

۲. جعفر شهیدى، زندگانى امام صادق، ص۶۱