چرا افراد اوتیستیک مایل به تماس چشمی نیستند؟

سرویس سبک زندگی فردا : آیا تا به حال با یک فرد اوتیستیک برخورد داشته‌اید؟ آیا به رفتارهای آن‌ها دقت کرده‌اید؟ متوجه شده اید که از نگاه کردن مستقیم به صورت دیگران اجتناب می‌کنند؟ آیا این مسئله از یک اختلال بینایی نشأت می‌گیرد یا مشکل در جای دیگری است؟ اغلب افراد دارای اختلال اوتیسم از تماس چشمی با دیگران دوری می‌کنند و اگر قادر به صحبت باشند از سوزش چشم در چنین مواقعی شکایت می‌کنند. اطرافیان هم گمان می‌کنند که این رفتار به دلیل خجالتی یا متفاوت بودن آن‌ها است. رواج چنین باورهایی در حالی است که اسکن‌های مغزی انجام شده از کودکان اوتیستیک نشان از یک واقعیت دیگر دارد. در ادامه این مطلب را به نقل از سلامت نیوز بخوانید.

بر این اساس، تماس چشمی برای این گروه از جامعه استرس زا و ناراحت کننده است. در واقع، همین تماس چشمی از نظر ما ساده موجب تحریک عصب‌های مغزی فرد اوتیستیک می‌شود. به گفته سرپرست تیم تحقیقاتی: خلاف آنچه گمان می‌کنیم فقدان ارتباطات میان فردی در آنهایی که با اختلال اوتیسم زندگی می‌کنند به دلیل بی توجهی و عدم تمرکز آن‌ها نیست. چنین رفتارهایی پاسخی است به قسمت هایی از مغز که در اثر ارتباط با دیگران بیش از اندازه تحریک و فعال می‌شوند. به عبارت دیگر، فرد اوتیستیک با دزدیدن نگاه خود از دیگران ناراحتی حاصل از فعالیت غیرمنتظره مغز را کاهش می‌دهد. درست است که تماس چشمی فعالیتی بسیار ساده است که نوزادان از همان ابتدای تولد بدون دردسر و آموزش انجام می‌دهند؛ اما در میان افراد اوتیستیک قضیه شکل دیگر دارد. در واقع، حساسیت بیش از حد قسمت ساب کورتیکال مغز این گروه منجر به آن می‌شود که نگاه کردن به دیگران به فعالیتی آزار دهنده بدل شود. به همین خاطر، اگر کودک شما از دارای اختلال اوتیسم است هیچ گاه او را مجبور به تماس چشمی نکنید. همین فعالیت به ظاهر سده غوغایی در مغز او به پا می‌کند.