۸ نکته مهم که هر معتکفی پیش از اعتکاف باید بداند

سرویس سبک زندگی فردا؛ سیده زهرا برقعی: اولش، ولش کن‌ها می‌آیند سراغ آدم. بهانه‌هایی مثل: «امسال نشد، سال بعد»، «حالا تا الان نرفتم مگه چی شد؟»، «سرم درد می‌کنه»، « انگاری ته گلوم می‌سوزه، دارم سرما می‌خورم»، و کلی بهانۀ دیگر... .

حالا اگر دور و اطرافیان هم چیزکی بگویند و در مورد سختی‌های اعتکاف حرفی بزنند و بخواهند آدم را منصرف کنند که نور علی نور می‌شود و فرصت تجربۀ اعتکاف، ممکن است به این شکل، هیچ وقت برای آدم پیش نیاید.

اما یکسری هستند که حنای این جور بهانه‌ها برایشان رنگی ندارد دیگر. سرسختانه جلوی بهانه‌ها می‌ایستند و گوش شان در مقابل آیۀ یاسِ دیگران، کر‌ می‌شود.

اینجاست که مرحلۀ جدیدی آغاز می شود. مرحلۀ عبور از کشمکش‌هایی که تا دم آخر هم ول کن قضیه نیستند. اینکه مثلا اواسط روز اول، ضعف کنی و معده درد و بی حالی فشار بیاورد و ته دلت بگویی: عجب کاری کردم! باور کنید که این کشمکش ها تمامی ندارد.

مخصوصا برای آنهایی که اعتکاف اولی هستند و طعم شیرین این سه روزِ باحال و باصفا، زیر دهانشان نیامده هنوز. خیلی‌ها اسم نوشتند و اسمشان هم در قرعه کشی در آمده، اما تردید ها بیچاره‌شان می کند. پس باید با این تردیدها به طور جدی وارد بحث و جدل شد. این تردیدها را باید کنار زد. دل را باید مطمئن کرد. چطوری؟

با کسانی که اعتکاف رفته‌اند، حرف بزنید

با کسانی که اعتکاف رفته‌اند گپ و گفت داشته باشیم. اینها یک جوری از این سه روز تعریف می‌کنند انگار یک دوری در بهشت زده‌اند و برگشته‌اند.

حاسبوا قبلَ اَن تُحاسِبوا

از مدتی قبل از شروع ایام البیض، مراقبت‌های اندکی را شروع کنیم. یعنی لیست گناهانِ تکرار شونده‌مان را بنویسیم. سعی کنیم روی آنها کار کنیم تا کمتر مرتکبش شویم. توقع آنچنانی و یکهویی هم نباید از خودمان داشته باشیم. پله پله. برای این کار، یک دفتر بردارید و یادداشت برداری کنید. های لایت کنید. علامت بگذارید و خلاصه خودتان را به چالش بکشید. این دفتر نه فقط برای این ایام، بلکه برای کل سال، به دردتان می‌خورد و حدیث «حاسبوا قبلَ اَن تُحاسِبوا» را جامۀ عمل می‌پوشانید. در سیرۀ بسیاری از شهدا آمده که از این دفترها برای خودشان داشته‌اند.

دعاهای دلخواه‌تان را بگذارید در لیست

ادعیۀ حال خوب کنِ شما کدامند؟ دعای کمیل؟ مناجات حضرت علی علیه السلام در کوفه؟ جامعۀ کبیره؟ مناجات شعبانیه؟ دعاهای فراوانی هست که می‌توانید دعای اختصاصی خودتان بکنیدش برای آن‌که سیم‌تان وصل شود و دلتان نرم. کاری نداشته باشید به اینکه مناجات شعبانیه را باید فقط در ماه شعبان خواند. هیچ کس چنین قانونی نگذاشته است. با هر چیزی صفا کردید، بگذارید توی لیست دلخواه.

از کسانی که فکر می‌کنید از شما رنجیده خاطر هستند، حلالیت بطلبید

از مادر و پدر و اطرافیانی که ممکن است از شما رنجیده باشند، حلالیت بطلبید. بارِ ناراحتی‌ها را از روی دوش خود بردارید. از دیگران هم دعا بخواهید. دعای دیگران، گاهی در رقیق القلب شدنِ آدم خیلی موثر است.

وسایل لازم برای اعتکاف

قرآن، مفاتیح، صحیفۀ سجادیه، تسبیح و مهر تربت، یک پتو و بالش سبک، وسایل شخصی مثل حوله، مسواک، بشقاب و قاشق و لیوان، ناخن گیر، درباز کن، یک چفیه، یک دستمال اشک، دفتر یادداشت برنامه‌ها و گناه‌ها و تصمیم ها، یک دست لباس اضافه، یک ساک سبک، کمی تنقلات و میوه و نان شیرین و خرما و... . سه روز بریدن از همه چیز و همه کس، وسایل آنچنانی نمی‌خواهد. رختخواب هم به قدر ضرورتِ چرت‌ها و استراحت‌ها.حالا نه اینکه کلا نخوابید. بعضی خیلی به خودشان سخت می گیرند. نه آن طوری نه اینکه دائم رختخوابمان پهن باشد.

اعتکاف یک اتفاق تکرار نشدنی

به هر حال، تجربۀ اعتکاف، شاید هیچ وقت دیگر برایتان تکرار نشود. می‌توانید تغییرات، و حال و هوایی خودتان را در دفتر خاطرات ثبت کنید. خیلی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم شاید بارها یک تجربه تکرار شود، اما فرصتش پیش نمی‌آید. آمادگی اعتکاف، گذشتن از همان تردیدهاست. عبور کنی، مثل عبور سیاوش از آتش، با خیال راحت از حال و هوای آن سه روز، کیف می‌کنی.