مادری که مهربانی‌اش مثل آب جاری است

سرویس سبک زندگی فردا؛ مریم روستا: بعضی از خوبی‌ها، مثل نقطه‌ هستند؛ منحصر به یك زمان و مكان خاص. تازگی و طراوت‌شان، گرما و لطف حضورشان، یک لحظه‌ ا‌ست. بعد، تمام می‌شوند و می‌روند؛ مثل یك اشعه، یك قطره، یك ذره. بعضی از خوبی‌ها اما ساری و جاری‌اند، لایتناهی‌اند؛ تمام‌شدنی نیستند؛ مثل نور، مثل آب، مثل باران...

قبل‌ترها هر وقت می‌خواندم یا می‌شنیدم که پیام‌بر خدا- سلام خدا بر او- جایی گفته‌اند که «من و علی پدران این امت هستیم» ۱ ، با خودم فکر می‌کردم مادر این امت چه کسی می‌تواند باشد؟! چه کسی جز فاطمه‌ی زهرا- سلام خدا بر او-؟! و حالم خوب می‌شد از خیال این‌که او و من، نسبت مادر و فرزندی باشد. حالا در گیر و دار دنیا هم به هر در بسته‌ای که می‌خورم و هر حال بدی که پریشانم می‌کند، دل‌خوشم به مادری که خوبی و لطف و مهربانی‌اش همیشه جاری است. خیره می‌شوم به تابلو نوشته‌ٔ جلوی میزم و جسورانه زمزمه می‌کنم: ... و جدتنا فاطمه... ۲

مادری که در برابر دست‌های خالی تاب نمی‌آورد، حتی پیراهن عروسی‌اش را هم می‌بخشد، گردنبند مروارید یادگاری‌اش را، حتی سهم افطار بچه‌هایش را هم. مادری که وقت خطابه‌‌ٔ فدک، واژه‌های وحی‌گونه‌اش، در و دیوار مسجد پیام‌بر(ص) را به تحسین وا می‌دارد از حجم علم و معرفت و یقین. مادری که پاره‌‌ٔ تن پیام‌بر است و بهترین یار علی(ع) برای بندگی خدا و بچه‌هایی دارد که هر کدام‌شان آیه و نشانه‌ای ابدی هستند برای بشریت.

امسال سال‌روز ولادتش قرین آستانه‌ٔ سال نو شده؛ آستانه‌ی بهار. می‌شود کاسه‌های خالی‌ را به بهانه‌‌ٔ عیدی بالا گرفت. فقط یادمان باشد از او بخواهیم پیش از پرکردن ظرف‌هایمان، قدری بزرگ‌ترشان کند. می‌شود او را واسطه کرد برای طلب بهره‌هایی از ایمان و علم و یقین و عمل. می‌شود به دل‌خوشی نسبت مادر و فرزندی، از او خواست گاهی قدری ادب‌مان کند؛ «ادب فاطمی». بلکه فرزند ناخلف نباشیم، ما هم ذره‌ای رنگ او بگیریم، شبیه بشویم به مادرمان؛ به مادر هستی. می‌شود دست به دامان او به استقبال بهار برویم؛ مادری که ترجمان بهار است از مهر جاری و صفا و لطف.

بعضی از خوبی‌ها اما ساری و جاری‌اند، لایتناهی‌اند؛ تمام‌شدنی نیستند؛ مثل نور، مثل آب، مثل باران. «كوثر» یعنی خیر كثیر. یعنی خوبی‌ای كه تمام نمی‌شود. که می‌ماند و تا زمان و مكان هست،‌ می‌نوشاند و سیراب می‌كند. خدا «او» را که به پیام‌برش(ص) داده بود گفته بود من به تو «کوثر» دادم؛ یک خوبیِ تمام‌نشدنی. پی‌نوشت: ۱. انا و علیُ ابوا هذه الامه (بحارالانوار/ ج ۱۶/ص ۹۵) ۲. بخشی از روایتی از امام حسن عسکری: نحن حجج الله علی خلقه و جدتنا فاطمه حجته علینا (تفسیر اطیب البیان/ ج ۱۳/ ص ۲۳۶)