روایت چهارم: بانوی راست‌گویی که شهید شد

سرویس سبک زندگی فردا؛ مریم روستا: روی پلاکارد تسلیت سالروز شهادتشان نوشته «سلام بر بانوی بسیار راست‌گویی که شهید شد». «صدیقه» فقط معنی بسیار راست‌گو نمی‌دهد. معنی دقیقش کسی است که گفتار و رفتارش - در نهایت راستی- یکی باشد.

• باورش نمی‌شد وصیت پدر این‌قدر زود به فراموشی سپرده شده باشد. می‌دانست این‌ها که پشت در هستند آمده‌اند علی را به زور به مسجد ببرند و از او بیعت بگیرند. اما فکر می‌کرد پای او که به میان بیاید، حرمت نگه می‌دارند و تأمّل می‌کنند. او که حرف و عملش یکی بود؛ راست بود. فکر می‌کرد صدایش را که از پشت در بشنوند، غائله ختم می‌شود. ماجرا فیصله پیدا می‌کند. آن‌ها هم دانستند او توی خانه است، یقین کردند پشت در است، صدایش را هم شنیدند...

• گفت: قسم به کسی که جانم در دست اوست یا از خانه خارج می‌شوید یا خانه را بر سر اهلش می‌سوزانم!

به او گفته شد: ای اباحفص! در این خانه فاطمه(س) است!

پس گفت: اگر چه او باشد... ۱

همیشه فکر می‎کنم حتی همین لقب‌شان هم روضه‌‌ٔ مفصلی است برای خودش؛ «الصدیقه الشهیده». می‌شود شب تا صبح نشست و اشک ریخت برای بانوی بسیار راست‌گویی که شهیدش کرده باشند.

پی‌نوشت:

۱. الامامة والسیاسة: ۱/۱۲