با روش‌های درمان بیماری اوتیسم آشنا شوید

سرویس سبک زندگی فردا؛ عطیه میرزاامیری: در بخش‌های گذشته، بیماری اوتیسم را از علائم و نشانه‌ها تا وظایف والدین بررسی کردیم. در این مطلب برای جمع بندی و پایان این قسمت، در نظر داریم به نکات کلیدی و مهم جا افتاده بپردازیم.

درمان اوتیسم بعد از اینکه توسط ارزیابی‌های مختلف روانپزشک و روانشناس، اوتیسم فرد شناخته شد. بهتر است بلافاصله پروسه درمان آغاز گردد. به خصوص اگر فرد در سنین پیش از ورود به مدرسه باشد؛ چرا که در سن بحرانی‌تری قرار دارد و البته پذیرش درمان در سنین پایین بیشتر است.

در درمان اختلال اوتیسم بهتر است واژه‌های «پروسه درمانی» و یا «مجموعه‌ٔ درمانی» را به کار ببریم. زیرا از آنجایی که این اختلال در روند رشد فرد مبتلا اختلال ایجاد کرده و چند حیطه از کارکردهای فرد را دچار اختلال می‌کند، باید از جوانب مختلف نیز درمان گردد. بعلاوه اینکه این افراد دچار مشکلات خواب، مشکلات گوارشی و مشکلات تکانشی هستند، پس باید «دارو درمانی» بعنوان پایه و شرط اول درمان قرار گیرد.

در کنار دارو درمانی، درمان‌های مکمل اعمال می‌گردد. درمان‌های مکمل مثل: رفتار درمانی، گفتار درمانی، یکپارچگی حسی، کار درمانی ذهنی و جسمی(در صورت لزوم )، بازی درمانی و موسیقی درمانی. همهٔ این درمان‌ها در کنار هم برای فرد مبتلا به اوتیسم لازم است و بسته به شدت و ضعف افراد مبتلا در میزان اختلال، این درمان‌ها به نوبه خود ارائه می‌گردد.

نکته‌ٔ حائز اهمیت اینکه، درمان‌های مبتنی بر بهداشت روان فرد مبتلا و خانواده نیز باید در خلال درمان‌های دیگر، مورد توجه قرار گیرد. انجام مشاورات خانواده، زوجین، گروه درمانی، خانواده درمانی و... نیز از این نوع درمان‌ها هستند.

با مراجعه بهنگام، تشخیص به موقع، و پیگیری درمان فرزند مبتلا به اوتیسم خود می‌توانید آینده را از آن خود و فرزندتان سازید که تنها شرط ضروری آن آگاهی و پذیرش است.

خوب است بدانیم، ایزاک نیوتون در کودکی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده بود. حتی آلبرت انیشتین نیز مشکوک به اوتیسم بوده است. از دیگر مشاهیر مبتلا به اوتیسم می‌توان جرج اورول، اچ چی ولز، لودویگ ویتگنشتاین، توماس جفرسون، چارلز داروین، ولفگانگ موتزارت و میکل آنژ اشاره کرد. با همین اطلاعات کم از نابغه‌های دنیا که به بیماری اوتیسم مبتلا بوده‌اند، می‌توانیم به این پی ببریم که توجه و مراقبت از کودک اوتیسم خود می‌تواند نتایج مفید و دلگرم کننده و حتی اثربخش در سطح دنیا، برایمان به ارمغان داشته باشد.

اختلالات مشابه اوتیسم را بشناسید

اختلالات دیگری در سطح دنیا و میان انسان‌ها وجود دارند که با اختلال اوتیسم متفاوت هستند، اما در همان گروه و طیف اختلالات اوتیسم قرار می‌گیرند. در اینجا به چند دسته از آنها اشاره می‌کنیم.

سندرم آسپرگر: این اختلال بیشتر شبیه به اوتیسم خفیف است اما بدون آسیب‌های معنا‌دار در شناخت زبان. همچین به طور طبیعی بهره هوشی کودک آسپرگر در سطح طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.

اختلال رت: تحول بهنجار برای پنج ماه تا چهارسال، که به دنبال آن سیر نزولی وکم توانی ذهنی رخ می‌دهد و بیشتر در خانم‌ها رایج است.

اختلال تجزیه دوره‌ٔ کودکی: تحول بهنجار حداقل تا دو سال و ظهور نشانگان اختلال قبل از ده سالگی. به دنبال آن از دست دادن بهنجار مهارت‌ها رخ می‌دهد وبیشتر اوقات در پسران رایج است.

اختلال لالی انتخابی(SMD): ویژگی‌های اصلی: ۱. امتناع از صحبت کردن در موقعیت‌های خاص. ۲. شروع کننده‌ٔ صحبت در تعاملات اجتماعی نیستند. ۳. کودک فقط در خانه صحبت می‌کند. ۴. کودک در کلاس و مدرسه صحبت نمی‌کند.

که از علل آن می‌توان به ناهماهنگی عمیق والدین و وابستگی افراطی مادر به کودک، اشاره کرد.

اختلال فراگیر تحولی: افرادی که نوعا رفتارهای اوتیسم را نشان می‌دهند، اما با درجه کمتر و با سن شروع بیشتر از سه سالگی.

ویژگی مشترک همه‌ٔ این پنج نوع اختلال، زمان ظهور آن‌ها در سال‌های اولیه‌ٔ کودکی و نیز نقص در تعاملات و روابط اجتماعی است که به عنوان محوری‌ترین ویژگی همه‌ٔ این نوع اختلال‌ها محسوب می‌شود.

تفکیک این اختلال‌ها از یکدیگر بسیار مشکل است. در بعضی موارد متخصصان، در صورت دسترس داشتن به سابقه‌ٔ فرد آسان‌تر می‌توانستند این اختلالات را از هم تفکیک کنند، اما دسترسی به گذشته و سابقه‌ٔ افراد می توانست دشوار باشد به خصوص در مورد بزرگسالان.

به همین دلیل اخیرا، به طور کلی این اختلالات را زیر چتر اختلال طیف اوتیسم درآورده‌اند. به این ترتیب از این به بعد گفته نخواهد شد که فرد به طور مثال به اختلال تجزیه دوره‌ٔ کودکی یا سندرم آسپرگر مبتلاست. در عوض گفته خواهد شد که فرد به اختلال طیف اوتیسم مبتلاست.

تشخیص اوتيسم از روی تفاوت‌های چهره:

گروهی از پژوهشگران آمریکایی با انجام تحقیقاتی نشان دادند که مشخصه‌های چهره کودکان اوتيسم با حالات چهره افراد سالم متفاوت است.

به گفته گروهی از دانشمندان دانشگاه میسوری، اولین علائم اوتيسم می‌تواند خود را در حالات چهره بیمار نشان دهند. در این مورد، کودکانی که از اوتيسم رنج می‌برند می‌توانند مشخصه‌های چهره‌ای متفاوتی از کودکان سالم داشته باشند. درحقیقت، چهره و مغز به روشی هماهنگ توسعه می‌یابند و از اولین فازهای زندگی جنینی تا نوجوانی بر روی یکدیگر تاثیر می‌گذارند.

این دانشمندان با استفاده از یک سیستم ویدیویی سه بعدی چهره ۶۴ کودک اوتيسم و ۴۱ کودک عقب مانده ذهنی در سنین ۸ تا ۱۲ سال را بررسی و ابعاد و حالات چهره هر یک از آنها را مشاهده کردند. نتایج این بررسی‌ها نشان داد که کودکان اوتيسم از نظر فیزیکی شباهت‌های بسیاری به هم دارند به طوری‌که بیشتر آنها دارای یک چهره پهن‌تر هستند و چشم‌ها، دهان و حتی ناحیه میان بینی و لب‌ها گستردگی بیشتری دارد. درحالی که بخشی مرکزی صورت آنها فشرده‌تر و بینی کوتاه تر از حد طبیعی است.

براساس گزارش CBS news، این محققان با وجود دستیابی به این نتایج قابل توجه، تاکید کردند که علم پزشکی هنوز قادر نیست به روشنی دلایلی که می‌توانند منجر به اوتیسم شوند را شرح دهد و به طور قطعی بیان کند که کدامیک از عوامل ژنتیکی یا محیطی در بروز این بیماری دخالت دارد، اما بررسی تغییرات چهره می‌تواند به کشف اولین علائم بیماری در زمانی که کودک هنوز در رحم مادر است کمک کند.

در پایان این مباحث امیدوارم بعد از مطالعه‌ٔ بخش‌های مختلفی که در مورد این بیماری برای شما عزیزان فراهم کردم، دانش‌تان در جهت بهبود شرایط زندگی این افراد و همچین همکاری با خانواده‌هایشان، افزایش پیدا کرده و دنیا را تبدیل به جای بهتری برای این کودکان و زندگی آینده‌شان، کنیم.