اگر هزینه ساخت مسجد را برای رفع فقر بدهیم، بهتر نیست؟

سرویس سبک زندگی: بعید است که در پس این گونه تفکرات و سخنان اندیشه نیکی وجود داشته باشد و تصور می‌شود که این‌گونه سخنان، بیشتر مبارزه با نیکی‌ها، با مخفی شدن در پشت یک امر نیک دیگر باشد که با مغالطه و مقابله سازی ناموجه، انجام می‌گیرد. و شاید عده‌ای نیز با ساده اندیشی یا فریب شیطان آن را تکرار می‌کنند. در ادامه این مطلب را به نقل از سایت شهر سوال می‌خوانیم.

هر انسان منصف و نیک اندیشی دقت کند، می‌فهمد ریشه فقر، در زیاده طلبی عده‌ای است که یا با بر پا کردن جنگ و ناامنی و استکبار، ملت یا ملت‌هایی را به فقر می‌کشانند. یا در سطحی کوچکتر با گران فروشی و احتکار و تقلب و ... خون عده‌ای را در شیشه می‌کنند تا خودشان در تجملات و عیاشی‌ها غوطه خورند.

این در حالی است که مساجد و کانون‌هایی شبیه آن، نگاه دارنده اصل اندیشه توجه به ضعیفان و محرومان است. و علاوه بر آنکه نمی‌گذارد عده‌ای پایمال کردن ضعفا را تئوریزه کنند، کانون امید محرومان می‌باشند. از همین رو شاهد هستیم که هر روزه، عده‌ای به مساجد مراجعه می‌کنند و معمولا در اکثر مساجد در اکثر شب‌ها، برای محرومان به جمع آوری کمک ها می‌پردازند.

همین واقعیت‌ها، سبب شده است که در هر جای جهان بنگریم، حمایت‌های مادی از مراکز مذهبی صورت می‌گیرد. تا آنها به صورت خودجوش به محرومان کمک کنند. مثلا در کشور آمریکا اماکن عبادي از ابتدای تاسیس کشور به صورت غیررسمی از پرداخت ماليات معاف بوده‌اند و به طور رسمي از سال ۱۸۹۴ با تصويب کنگره از پرداخت ماليات بر درآمد معاف شدند. یعنی حتی می‌توانند مراکز تجاری ایجاد کنند بدون آنکه نیازی به پرداخت مالیات داشته یاشند. علاوه بر آن کمک‌هاي مردمي به اين اماکن نيز قابل کسر از ماليات هستند. یعنی هر کسی که پولی برای این مراکز پرداخت کند، می تواند با ارائه سند، همان مبلغ را به عنوان مالیات لازم برای پرداخت به دولت محسوب کند. (۱)

و در دفاع از این قوانین گفته‌اند: اين مؤسسات و اماکن خدمات اجتماعي فراواني نظير اطعام و اسکان فقرا انجام می‌دهند که در صورت اخذ ماليات از انجام آنها باز می‌مانند.

این قانون سبب شده رستورانی که صرفا به شکل کشتی نوح در کنتاکی آمریکا ساخته شده است، از پرداخت مالیات معاف باشد.

این گونه قوانین در بسیاری از کشورها دیده می‌شود و علاوه بر معافیت مالیاتی، حتی هزینه اموری نظیر آب و برق و ... نیز از این مراکز اخذ نمی‌شود و بعضی از هزینه‌های آنان نیز توسط دولت ها پرداخت می شود.

حال جالب است بدانیم که در جمهوری اسلامی ایران، کمبودها و نقص ها در بخش مساجد بسیار جدی است. در حالی که گفته می‌شود در تهران سرانه مسجد به ازای هر نفر، تنها ۱۵ سانتیمتر است، و سرانه مسجد در ایران برای شیعیان، از سرانه کلیسا برای مسیحیان و ... کمتر است و اکثر مساجد نیز نیازمند تعمیرات اساسی هستند، دغدغه عده‌ای به این اختصاص یافته که چرا همین تعداد مسجد نیز ساخته می‌شود که در شیطانی بودن این اندیشه‌ها، جای اندک تردیدی نیست.

در حالی که کشورهای لائیک و مراکز کفر از نظر ما، این گونه به خدمات دهی برای اماکن مذهبی می‌پردازند، در کشور ما، دولت به بهانه مردمی بودن مساجد، خود را از مسئولیت معاف نموده است و حتی ریشه مشکلات خود را در عدم دریافت مالیات از آستان قدس می جوید! عده‌ای حتی برنمی تابند که با هزینه‌های مردمی مسجد ساخته شود. و شاید هیچ کشور اسلامی در جهان یافت نشود که مساجد آن به اندازه ایران محدود باشد. به گونه‌ای که بعضی از توریست‌های خارجی از کمبود مساجد در ایران متعجب می‌شوند.