با بيماري اوتیسم آشنا شويد

باشگاه خبرنگاران: كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری دست زدن ، پریدن پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است. 50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است. اختلال اوتیستیك ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.اختلال آسپرگر : با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است. اختلال رت اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.اختلال فرو پاشنده دوران كودكی : رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود. اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد. علت اوتیسم چیست؟ اوتیسم یك ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی - روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد كه اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است كه شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن كاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است. اوتیسم یك بیماری روانی نیست كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است. علائم اوتیسم چیست ؟ افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های كاملاً متفاوت، رفتارهایی كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می گردد. • اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند. مشكلات شدید تكلمی دارند. در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند. اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند ، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند . كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند. خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند. قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند. قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند. دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند. تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است. به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند. با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند. چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند. احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند. از خطرات نمی ترسند. پر تحرك یا كم تحرك هستند. به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است. 70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند. باورهای غلط درباره اوتیسم: -1 كودكان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی كنند. -2 كودكان اوتیستیك نبوغ دارند. -3 كودكان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی كنند. -4 كودكان اوتیستیك قادر به نشان دادن محبت خود نیستند. ما می دانیم كه این كودكان تحریكات حسی را به گونه ای متفاوت درك می كنند كه موجب اشكال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد. اما به هر حال این كودكان می توانند محبت كنند. در صورتی كه این كودكان را باور كنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم. اوتیسم نوعی اختلال تکاملی عصبی است که در آن کودک مبتلا مراحل تکاملی را آنگونه که همسالان وی طی میکنند نمی گذراند. دركودكان اوتیسم توانايي هاي ارتباطي از قبيل سخت گفتن و رابطه با والدين و هم سالان مختل ميشود والگوهاي تكراري و آزاردهنده اي از رفتار نزد آنها بروز مينمايد . اين علائم عموما در كودكان زير 3 سال بروز مي يابد. در اغلب كودكان اوتیسم رشد توانايي هاي ارتباطي و گفتاري از بدو تولد دچار اختلال و كندي است ولي در 20 تا 30 درصد موارد كودك تا 1.5 تا 2 سالگي رشد طبيعي دارد و پس از آن توان گفتار و ارتباط با والدين را از دست ميدهد.

شيوع اختلال اوتیسم 5 تا 6 مورد به ازاي هر 1000 نفر جمعيت تخمين زده شده است كه در اين ميان پسران ، 4 برابر بيشتر از دختران مبتلا ميشوند.پژوهش ها در مورد علل بوجود آورنده ي اوتیسم به احتمال نقش اختلال ساختاري مغز ، ژنتيك و عوامل محيطي اشاره داشته است. اما تاكنون هيچ عامل قطعي و مشخصي شناخته نشده است .

عمده ترين اختلال اوتیسم كه توجه والدين و پزشكان را به خود جلب كرده است ناتواني در گفتار است. در بسياري از كودكان اوتیسم ، ناتواني در گفتار بسيار شديد است و بدون مداخله ي درماني بهبود قابل توجهي ايجاد نميشود.كودكان اوتیسم كه توانايي اداي كلمات را دارند غالبا دچار اكولاليا ( تكرار بي معناي كلمات و اصواتي كه شنيده اند ) ميشوند.

كودكان اوتیسم از تعامل و برقراري ارتباط با همسالان خود ، خودداري ميكنند كه اين خود ميتواند منجر به محدود تر شدن توانايي هاي ارتباطي آنها گردد.تماس چشمي و پاسخ دهي مناسب كودكان در موقعيت هاي تماس هم سالان و والدين بسيار محدود است.

سومين دسته از اختلالاتي كه در كودكان اوتیسم مشاهده ميشود، اختلالات رفتاري و حركتي است. در اين كودكان حركات تكرار شونده مشاهده ميشود كه گاه ماهيت آسيب زا دارند. همچنين آنها تمايل به انجام حركات ورفتارها بر اساس يك ترتيب تكراري دارند. اين اختلالات در كودكان پيش دبستاني و دبستاني بيشتر از كودكان كم سن تر يا افراد بالغ است. در اين كودكان علائق معطوف به چند مورد محدود و يا نامعمول ميشود و اگر آن موارد در اختيار وي قرار نگيرد از خود رفتارهاي مشكل زا بروز ميدهد. كودك اوتیسم نسبت به تغيير محيط اطراف خود حساس است و نسبت به آن واكنش نشان ميدهددَرخودماندِگی (به انگلیسی: Autism)‏ (به لاتین: Autismus)‏ نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول نشان دهند. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.

ضوابط تشخیص درخودماندگی

وجود حداقل ۶ مورد از مواردی که در بندهای اول و دوم و سوم توصیف شده‌اند. لااقل دو مادّه از بند اول و یک ماده از هر یک از بندهای دوم و سوم الزامی است.