پیاده کردن سبک رفتاری امام حسین علیه‌السلام در زندگی

سرویس سبک زندگی فردا: محرم که می‌رسد، خیابان پر می‌شود از ایستگاه‌های صلواتی که هر کدام به نوبه خود سعی می‌کنند با هر چه در توان دارند مرهمی بر دل‌های تشنه عزاداران حسینی باشند. آن هم فقط به یاد بزرگمردی که فریاد العطش در تاریخ ماندگار شد. در ادامه مطلبی درباره سبک رفتاری امام حسین(ع) در زندگی به نقل از تبیان بخوانید.

یک جرعه آب

از بچگی یاد گرفتیم که هر وقت آب می‌نوشیم به لب‌های تشنه امام حسین(ع) سلام بدهیم. دلیل‌مان هم این است که می‌خواهیم مصائب امام حسین(ع) را در دلمان زنده نگه داریم و ارادتمان را به ایشان نشان بدهیم. اما امام حسین(ع) بیشتر از آب تشنه چه بودند؟ یک ذهن زیبا

ذهن‌های زیبا چگونه‌اند؟ اگر می‌خواهید پاسخ قطعی این پرسش را پیدا کنید نگاهی به زندگی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم بیندازید. البته که هر کدام از این ذهن‌های زیبا انرژی مثبت بی‌مانندی را به تفکر و روان انسان‌های همه زمان‌ها منتقل کرده و می‌کنند، اما ذهن زیبای امام حسین(ع) به طور شاخص، سبک فکری و رفتاری‌ای را وارد زندگی ما کرده‌اند که فارغ از هر دین و مرز جغرافیایی تا ابد ماندنی و نجات بخش است.

ایشان برای پرورش این توانمندی روانی بزرگ در ما، رنجی به عظمت تمام رنج‌های تاریخ را به جان خریدند و آن چنان در این مسیر ایستادگی کردند که، در مقیاس کوچکتر، ذهن زیبای هر انسان مثبت اندیشی در سراسر عمر این جهان آن را با عطشی پایان ناپذیر معادل خواهد دانست. اگر دین ندارید...

چند سال قبل با دختر خانم جوانی آشنا شدم که تحصیل کرده، باهوش و با پشتکار بود. یادم می‌آید وقتی برای اولین بار او را دیدم تازه در یک موسسه مشغول به کار شده بود. بعد از آن چند وقتی از او خبری نداشتم تا اینکه حدود یکسال بعد دوباره همدیگر را دیدیم، البته حالا دیگر آن کارمند ساده قبل نبود و مسئول یکی از بخش‌های کلیدی موسسه شده بود، برو و بیایی برای خودش داشت و از این وضعیت جدید خیلی خوشحال بود. من که از کنجکاوی از این ترقی یک ساله داشتم خفه می‌شدم بالأخره سر صحبت را باز کردم و تازه آن موقع بود که فهمیدم پشت این موفقیت چه خبرها که نیست.

حتماً شما هم آدم‌هایی از این دست را می‌شناسید که با «تن به هر کاری دادن»ها، «دور زدن»ها، «رشوه» و «باج دادن»ها و هزار راه و روش منفی دیگر در مدتی کوتاهتر از زمان لازم موفقیت‌های بزرگی را به دست می‌آورند و البته از آنجا که هر «به دست آوردنی» مستلزم «از دست دادنی» است، در برابر این موفقیت آزادگی‌شان را از دست می‌دهند. آن دختر خانم هم چیزهایی به دست آورده بود اما وقتی که حرف می زد می توانستی بوی اسارت و بردگی را از میان کلامش استشمام کنی.

آزادگی یکی از توانمندی‌های بزرگ روانی است که من اسمش را یک توانمندی مادر گذاشته‌ام. چون بسیاری از توانمندی‌های روانیِ دیگر وقتی می‌توانند بروز و ظهور پیدا کنند که قبل از آنها آزادگی در فرد وجود داشته باشد. یک انسان آزاده راحت‌تر از دیگران می‌تواند گذشت کند، بخشش کند، صبر کند، توکل کند، شاد باشد، مهربان باشد، فعال و پر انرژی باشد، خوش بین و مثبت اندیش باشد، خلاق باشد، خوب باشد و به سعادت‌مندی و آرامش برسد.

به نظر من به دلیل همین بنیادی بودن نقش آزادگی در تبلور سایر توانمندی‌های روانی و وجودی انسان و در نهایت رسیدن او به سرمنزل سعادت است که امام حسین(ع) بر آزادگی حتی بیش از دینداری تأکید کردند. ایشان که بیش از هر روانشناسی پیچیدگی‌های روانی و وجودی انسان ها را می‌شناختند، برای آگاهی دادن به انسان‌های همه زمان‌ها و مکان‌ها نسبت به این مسئله مهم، تا پای جان ایستادند تا عطش جاویدشان برای آموختن درس آزادگی به انسان‌ها را برای تاریخ به تصویر بکشند. به نظر من در ذهن زیبای امام حسین(ع) فریاد العطش نه از سر تشنگی برای آب، بلکه برای آزادگی بخشی به من، شما و انسان‌های سرتاسر تاریخ بوده است. به فدای آن لب‌های همیشه تشنه‌ات یا حسین(ع).