چرا مسلم توجهی به نفوذی های ابن زیاد نداشت؟/ چرا ابن عقیل خودش را به حسین(ع) نرساند +دانلود کتاب
گرچه تحلیل از این که چگونه مسلم با نامه‌ی حسین علیه السلام و مأموریت ارزیابی نیروها وارد شهر شد چگونه بر مختار وارد شد و چگونه به هانی رسید و چگونه اموال و اسلحه جمع آوری کرد و برای حسین علیه السلام بیعت نمود؟
سرویس سبک زندگی فردا؛ مرحوم شیخ علی صفایی حائری: إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلائِكَةُ(فصلت 30) .... اگر ما همراه هجده هزار یار نماز بگذاریم و پس از نماز، حتی آشنایی در شهرهای غریب دعوت، نداشته باشیم و در میان جفا و حماقت و جنایت و خیانت گرفتار شده باشیم، چه حالی خواهیم داشت و با مشکلات چه خواهیم کرد.
مسلم به ما آموخت که با هدفی در سطح حکومت علوی و حسینی، و با تنها ماندن در چنگال دشمن، و ناکامی در مأموریت و شکست در ارزیابی، می توان شبی روشن و آرام و قلبی مطمئن و محکم و ضربه هایی کمرشکن داشت، تا آن جا که نیروهای محدود دشمن نتوانند از نزدیک برخورد کنند و جز سنگ و آتش و خستگی و تنهایی مسلم، پناهی نداشته باشند.
چون این ها مردان مکر و سیاست و فریب بودند و همچون عمروعاص در هنگام گرفتاری از عورت خود سپر می ساختند و ذلت را می پوشیدند و خود را ملامت نمی کردند. با این تحلیل و آن چه که از نیاز حکومت به توده و مهره و جایگزینی گذشت، شبه‌های ترور و فتک و... بی اساس می شود. چون حتی حسین علیه السلام خود آغاز کنندهی فتک و جنگ نیست. با این تحلیل از مأموریت و استقامت مسلم، فرار و لحوق به حسین تنها، مشکلی را حل نمی کند، ولی با این تطبیق ها ما می توانیم مقدار قدرت و استقامت خود را محک بزنیم و در برابر دشمن های پیچیده تر به نفوذ و نفوذی های آنان فکر کنیم و متوجه باشیم که قدرت سردار با سیاست و اندیشهی سیاست مدار و با سینه ی بزرگ و دست و چشم باز کار گشاست. « أُوْلِی الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَارِ إِنَّآ أَخْلَصْنَاهُم بِخَالِصَةٍ ذِکْرَی الدَّارِ»(صاد 45 و 46)
دیدگاه تان را بنویسید