راه حل‌هایی برای جدا کردن ساده‌تر اتاق خواب کودک از والدین

سرویس سبک‌زندگی فردا: یکی از مسائلی که معمولا ذهن پدران و مادران جوان را به خود مشغول می‌کند مسئله جدا کردن اتاق کودک از اتاق خودشان است. نگرانی از اینکه شاید برای کودک مشکلی پیش بیاید، باعث می‌شود که مادران کودکان خود را در تخت خود بخوابانند. اما سوال اینجاست که جدا کردن اتاق کودک از اتاق والدین در چه سنی باید اتفاق بیفتد؟ ممکن است این کار عواقبی هم داشته باشد؟ یا بدون نگرانی باید این کار را انجام داد؟ جواب این سوالات را در این یادداشت خواهیم خواهند.

تا یک سالگی

دانستن این نکته ضروری است که خواباندن کودکان فقط تا یک سالگی‌شان در اتاق والدین توصیه می‌شود. البته در این سن هم می‌توانید برای او تختی جداگانه در کنار تخت خودتان در نظر بگیرید. به صورتی که در معرض دید شما قرار داشته باشد. اما بهتر است که کودک در کنار مادر بخوابد چرا که تماس بدنی کودک با مادر، باعث افزايش ترشح هورمون پرولاكتين در شير مادر می‌شود. به کودک آرامش می‌دهد و کمک می‌کند که از گرمای وجود مادر بهره‌مند شود. توجه داشته باشید که خواب کودکان در این سن مدام در حال تغییر از مرحله سبک به عمیق است. مادر می‌تواند با شیردهی، خواندن لالایی و نوازش کودک او را برای انتقال از خواب سبک به عمیق یا برعکس یاری کند.

اما در این حالت باید مراقب بود که حوادثی برای کودک اتفاق نیفتد. والدین مراقب باشند که ملحفه یا پتو روی صورت بچه‌ قرار نگیرد، موهای پدر و مادر مطلقا نباید روی منطقه خواب نوزاد بریزد، پدر و مادر مراقب باشند به سمت نوزاد نغلت‌ند یا هرگاه خواستند از تخت بیرون بروند، به کمک بالش‌های زیاد محیط را برای نوزاد امن کنند، که خطر غلت زدن و سقوط ناگهانی از تخت نوزاد را تهدید نکند.

تردید نکنید

بهترین زمان برای جدا کردن اتاق کودک از والدین بین دوازده تا هجده ماهگی است. چرا که کودک در این سن هنوز به شما وابسته نشده و ترس از تاریکی هم برایش معنایی ندارد. به علاوه اینکه پس از این سن کودک به حدی رسیده که بتواند از خود مراقبت کند در صورتی که تا پیش از این چنین قدرتی نداشت. پس تردید نکنید و در همین سن اتاق کودک را از اتاق خودتان جدا کنید. هر چه سن کودک بالاتر برود این کار سخت‌تر و حتی ناممکن خواهد شد.

یک عروسک پشمالوی نرم

بعد از یک سال زمان جدایی فرا می‌رسد. در این شرایط بهتر است که والدین در اتاق کودک حاضر شوند و منتظر بمانند تا او به خواب برود. در این وضعیت به هیچ وجه نباید تماس بدنی‌ با کودک داشته باشند. به عنوان مثال دست یا موی خود را در اختیار کودک قرار دهند. می‌توانید یک عروسک پشمالوی نرم را که عروسک مورد علاقه کودک شما هم هست در بغل او قرار دهید تا او احساس امنیت کرده و به خواب برود.

کودکان بالای ۳ سال

اگر سن کودک شما بیشتر از 3 سال شد، جدا کردن اتاق او سخت‌تر خواهد بود. باید صبوری به خرج بدهید و برای او در این مورد توضیحاتی بدهید. اگر نیمه شب باز هم به اتاق شما بازگشت، او را به اتاق خود برگردانید و در کنار تخت او بنشینید تا خوابش ببرد.

اگر کودک شما باز هم این کار را تکرار کرد در شب‌های بعد با تاخیر به اتاق او بروید. توجه داشته باشید که در زمان بیماری، او را به اتاق خود بیاورید یا خودتان در اتاق او بمانید و از او مراقبت کنید، و تا جای ممکن کودک را تنها نگذارید.

کودکان بالای ۵ سال

اگر تا این سن کار جدا کردن اتاق کودک را به تاخیر انداختید، حالا باید سختی‌های زیادی را به جان بخرید. مرحله به مرحله پیش بروید. ابتدا تخت او را از تخت خودتان فاصله بدهید و چند شب بعد او را به اتاق خوابش ببرید. برای هر شب خوابیدن در اتاق خودش به او جایزه بدهید. به هیچ عنوان اجازه ندهید با شما و همسرتان روی یک تخت بخوابد و اگر با اصرار نیمه شب‌ها به تخت شما می‌آید با تنگ کردن جای خوابش، شرایط را برایش سخت کنید. در برابر اصرارهای او دلسوزی به خرج ندهید، مقاومت کنید و با سرگرمی‌های مختلف او را به اتاق خوابش بازگردانید.

نکات مثبت

جدا کردن اتاق کودک در سن مناسب یعنی ۱۲ تا ۱۸ ماهگی نکات مثبت فراوانی با خود به همراه دارد؛ کودک به والدین خود بیشتر اعتماد خواهد کرد. به این صورت که وقتی والدین در اتاق او حضور ندارند، کودک احساس امنیت کرده و می‌داند که والدین در نزدیکی او قرار دارند و به خواسته‌هایش رسیدگی می‌کنند. علاوه بر این جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین باعث می‌شود که کودک و والدین خواب عمیق‌تر و کامل‌تری داشته باشند و در نتیجه در روز شاداب‌تر و سرحال‌تر باشند.

از نکات مثبت دیگر این جدایی می‌توان به آشنایی کودک با حریم خصوصی پدر و مادر اشاره کرد. موضوعی که باعث می‌شود به مرور آرامش نسبی‌ در روابط شخصی والدین ایجاد شود. همچنین از سنین کم حس استقلال و اعتماد به نفس در کودک تقویت خواهد شد. او پس از گذشت مدتی یاد می‌گیرد که در فضای شخصی و مستقل از دیگران، کارهای شخصی‌اش را انجام دهد.

نکات منفی

توجه داشته باشید که نکات منفی فقط در دو حالت برای کودک شما به وجود می‌آید. اول اینکه اگر اتاق او را در سن کمتر از یک سالگی از اتاق خود جدا کنید. در این سن به دلیل عدم توانایی کودک در مراقبت از خود ممکن است مشکلاتی مثل خفگی و شکستگی برای او پیش بیاید. در سنین بالاتر از دو سالگی نیز همان گونه که در بالا گفتیم به دلیل وابستگی کودک به شما کار دشواری در پیش خواهید داشت.

صبور باشید

در پایان این نکته را فراموش نکنید که در هر حال جدا کردن خواب کودک در ابتدا باعث ایجاد اختلال در خواب او خواهد شد. برای گذر از این مرحله باید صبور باشید و مراعات حال کودک خود را در اولویت قرار دهید.