چگونگی برقراری دوستی بین خواهر و برادر

بانو وان: شاید قدیم تر‌ها که بحث‌های روان‌شناسی باب نشده بود، خیلی بیش از این‌ها رابطه دو جنس مخالف در خانه بهتر بود. در گذشته‌های دور برادر‌ها برای خواهر، جان می‌دادند اما امروز انگار اینگونه نیست. شاید لازم باشد، پدر و مادر باید برای این امر تلاش کنند، زیرا اگر امروز دعوای خواهر و برادر کوچک ختم به خیر نشود، در بزرگسالی غم کدورت آن‌ها، مشکل خانواده می‌شود. سخت است که داد و بیداد فرزندانتان را ببینید و حتی آن‌ها جلوی شما به هم آسیب برسانند و شما آرام باشید. خواهر و برادرهایی که در خردسالی با هم دعوا نکنند و حل سوء تفاهم‌ها را یاد نگیرند، در بزرگسالی این دوره را می‌گذرانند، اما اغلب دیگر نمی‌توانند چیزی یاد بگیرند. کشمکش بچه‌ها را دو دسته کنید؛ جنجال‌هایی که احتمال آسیب بدنی در آن نیست و یا هست. در هر دو حالت، بچه‌ها در‌‌ همان موقع نمی‌توانند از حرف‌های خوب شما چیزی یاد بگیرند اما برعکس حس بد مقایسه، فرق گذاشتن، ترجیح همیشگی کوچک‌ها به بزرگ‌ها را درک می‌کنند. در هر دو حالت شما فقط تا می‌توانید کم حرف باشید.

لطفا برچسب نزنید معمولا وقتی بچه‌ها دعوا می‌کنند، این کاملا برداشت شماست که آن‌ها مشغول دعوا هستند اما خودشان نمی‌دانند که چه اتفاقی در حال وقوع است! بزرگ تر‌ها می‌گویند: «همدیگه رو کشتن»، «بدجنس» «خجالت بکش»، «زورت به کوچک ترت رسیده» و…. این برچسب‌های اسم گذاری بزرگ تر‌ها هست که تازه به بچه یادآوری می‌کند دارد چه اتفاقی می‌افتد. برعکس اگر بزرگ تر‌ها بگویند: «وای شیطوون داره چه کیفی می‌کنه از داد شما»، «ای داد و بیداد خدا خیلی ناراحته» و…برای بچه‌های کوچک و «هرکسی حق با اونه نیازی به داد نداره» و جمله‌هایی از این دست می‌تواند ماجرا را ساده و آن‌ها را از تلافی جویی دور کند. نوع دیگری از برچسب زدن‌های اشتباه هم هست که والدین برای کمک به دفاع از فرزندشان، کودک آسیب رسان را تنبیه می‌کنند و مثلا می‌گویند: «تا تو باشی دیگه کوچک ترت را نزنی.» وضعیت را خراب‌تر نکنید - اگر بگویید «کی شروع کرد؟» «تقصیر کیه؟» و «نمی‌خواد توضیح بدید!» و… فقط مثل آن‌ها شده‌اید و واکنش غیرمؤثر از خودتان نشان داده‌اید. به جای این، پیش بچه‌ها بروید و بگویید: «چقدر از هم عصبانی هستید، با هم یه فکر جدید کنید و الا بازی باید تعطیل بشه تا دوباره باهم دوست بشید.» - اگر کشمکش بچه‌ها با وسیله‌ای مثل یک چوب یا ابزار خطرناک دیگری همراه شده است، بی‌معطلی وسیله را از بچه‌ها بگیرید و هر دو را از هم جدا کنید و بگویید که «از دست تون عصبانی‌ام بعدا با هم حرف می‌زنیم». این تاخیر ابراز ناراحتی، مهم‌ترین الگوی شخصیتی است که می‌توانید به بچه‌ها یاد بدهید. -همیشه بچه‌های بزرگ‌تر را مقصر ندانید. به کوچک تر‌ها بگویید که باید احترام بگذارید و به بزرگ تر‌ها مسئولیت مراقبت از کوچک تر‌ها را بدهید. خودتان را به آن راه بزنید! گاهی برای تمام شدن کشمکش بچه‌ها یک صدای بلند، روشن شدن سشوار، تلویزیون و… کافی است. این راهکار اغلب برای بچه‌های زیر ۵سال کاربرد دارد. راه‌های پیشنهادی ما را هم امتحان کنید؛ راه اول: بدون اینکه حرفی بزنید حین کشمکش بچه‌ها با هیجان زیاد بگویید هرکی زود‌تر خوراکی می‌خواد بیاد و… می‌توانید صدای یک زنگ که موقع بازی‌ها از آن استفاده می‌کنید را هم به صدا دربیاورید. راه دوم: گاهی اضافه شدن شما به عنوان نفر سوم بازی می‌تواند دعوا را تمام کند. راه سوم: در زمان آرامش و دوستی بچه‌ها یک قانون بگذارید مثلا هرکس بعد ازجمله «تمام کنید» بحث را ادامه دهد باید جریمه شود.

رابطه عاطفیتان را تقویت کنید به خواهر و برادر بفهمانید که به هر حال عمر پدر و مادر‌ها محدود است و آن‌ها نمی‌توانند فرزندانشان را تا همیشه حمایت کنند و بنابر این روزی که مرگ، والدین را از فرزندان بگیرد به جز خواهر یا برادر، بستگان درجه یک دیگری نخواهند داشت و به همین دلیل باید همیشه یکدیگر را دوست بدارند و از خطاهای هم بگذرند. تعیین مرز‌ها با شما رعایت عدالت میان دو کودک از ۲ جنس مخالف در یک خانواده از جمله مسوولیت‌های پدر و مادر است، اما مساوات به معنای رفتارهای کاملا مشابه با خواهر و برادر و خریدن اسباب بازی‌ها، کتاب‌ها، پوشاک یکسان برای آن‌ها نیست بلکه کاملا برعکس است. شما وظیفه دارید با توجه به جنسیت بچه‌ها، نوع تفریحات آن‌ها، اسباب بازی‌ها و پوششان را از هم جدا کنید و حتی در مواقعی لازم است بسته به جنسیتشان سبک حمایتی شما از آن‌ها نیز متفاوت باشد. منظور ما از عدالت در خانواده یکسانی خدماتی که به فرزندانی از ۲ جنس مخالف ارائه می‌دهید نیست و این خدمات ماهیت‌های متفاوتی برای دختر و پسر دارند، اما میزان این خدمات برای دختر و پسر خانواده نباید چندان با هم فرق داشته باشد و مهم‌تر اینکه آن‌ها قابل مقایسه با هم نیستند چون دو انسان متفاوت، با جنسیت متفاوت، ویژگی‌های متفاوت و استعدادهای مختلف هستند. نکته مهم دیگر در تربیت کردن خواهر و برادر، این است که به آن‌ها احترام گذاشتن به حریم خصوصی یکدیگر را یاد بدهید. این حریم خصوصی بویژه در نوجوانی و دوران بلوغ اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. آن‌ها باید یاد بگیرند گاهی اجازه دخالت و کنجکاوی در برخی مسائل یکدیگر را ندارند. برای آموزش این حریم‌ها لازم است از دوران کودکی، اتاق خواهر و برادر و حتی کمد اسباب بازی‌ها و لباس‌هایشان را از هم جدا کنید و اگر این امر در دوران کودکی محقق نشد حتما باید در نوجوانی، اتاق آن‌ها و لوازم شخصی و خصوصیشان را از هم تفکیک کنید.