1200 نفر کشته رد شدن از دیوار/ وقتی از برکه ها تا شبکه فاضلاب جدا شدند

دیوار برلین به عنوان سمبل جدایی تراژیک مردم وارد تاریخ شده است. اگر هدف اصلی این دیوار « ممنوعیت خروج» بود ، اکثر سازه های مشابه و یا نقاط جداکننده که آنها را نیز می توان «دیوار»نامید بهر حال از هدف « ممنوعیت ورود» پیروی می کردند. البته در هر دو مورد دستیابی به نتیجه صد درصد ممکن نشد. سیزدهم ماه اوت سال 1961 میلادی سرآغاز زندگی جدید برلین بود: در مرکز شهر ساخت دیوار برلین آغاز شد. سیم های خاردار 4 خط مترو، 8 خط تراموای (اتوبوس برقی) و تقریبا 200 خیابان را حصاربندی کرد. خط جداکننده - میادین، پل ها، بلوارها و پارک ها و برکه ها را تقسیم کرد. برای برلینی ها دانستن این حقیقت که در دو شهر متفاوت زندگی می کنند یک تراژدی دردناک بود. ارتباط با وقت شناسی آلمان قطع شد: خطوط برق و تلفن قطع شده بود و خطوط لوله گاز و آب بسته و جوش خورده بود و حتی لوله های فاضلاب بسته شده بود. مسائل اقتصادی در پشت این تصمیمات قرار داشت. دمیتری ورخوتوروف کارشناس مستقل در این خصوص گفت: دیوار برلین به این دلیل همانا در آنجا بنا شد که از آن قسمت مرز پول زیاد، مردم و خیلی چیزهای با ارزش جریان داشت و این دیوار ضرر زیادی به اقتصاد جمهوری دمکراتیک آلمان وارد می آورد. وقتی دیوار ساخته شد این جریان قطع شد. از سوی دیگر دیوار حاوی مسائل دیگری است. دیوار عامل تعمیق دشمنی بین طرفین است. دیوارها هرگز باعث آشتی نمی شوند. اما در رابطه با برلین، هیچگونه دشمنی در میان نبود. دیوار برلین ، یک تراژدی واقعی انسانی بود: بیش از 1200 نفر در تلاش برای عبور از آن دیوار کشته شدند. مطابق با بعضی از منابع فرمان شلیک حتی به کودکان صادر شده بود. با این وجود، اکثر دیوارها با هدف جداسازی طرفین و جلوگیری از درگیری آشکار ساخته شده اند. در سال 1974 میلادی پس از حمله ترکیه به قبرس ، منطقه حایل بر طبق قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل ظاهر شد که آن را « خط سبز» نیز می نامند. این خط جزیره را به دو قسمت تقسیم کرد. طول کل آن 180 کیلومتر است. این منطقه حصارهای سیم خاردار و سازه های بتونی نیز دارد. اما اوایل قرن جاری، بخش اعظم این موانع دمونتاژ شد. در سال 1993 میلادی دیوارهایی بین منطقه «سئوتا» اسپانیا و «ملیلیه» و کشور سبطنتی مراکش ساخته شد. در مورد اول طول دیوار هشت و نیم کیلومتر و در مورد دوم 11 کیلومتر است. در سال 2012 میلادی دیواری در مرز یونان و ترکیه ساخته شد. ارتفاع آن دو ونیم متر و طول آن 10 کیلومتر و ارزش آن 3 میلیون یورو. چنین ایده هایی قبل از هر چیز با افکار محدود مبتکران این نوع پروژه ها مرتبط است. اوکراین نمونه دیگری است. اوایل قرن جاری، اروپا با موج جدید مهاجرانی روبرو شد که خواهان جستجوی زندگی بهتر در آنجا بودند. هر چه بیشتر از این موضوع صحبت می شد که باید بشکلی مانع از ورود فراریان از خاور نزدیک و یا آفریقا به کشورهای اروپایی شد. ایگور شاتروف معاون رئیس انستیتوی ملی رشد ایدئولوژی معاصر در این خصوص گفت: اروپا می خواست از مرزهای داخلی خلاص شود. وقتی در اروپا سیل مهاجران از طریق دریای مدیترانه جاری شد که بنوبه خود دیواری بین دنیای فقیر آفریقایی و اروپای ثروتمند بود، وضع وخیم شد. وقتی سیل مهاجران راهی ایتالیا شد که نزدیکتر از دیگر کشورهای اروپایی به سواحل آفریقاست ، موضوع مرزها بین کشورهای اروپایی مطرح شد که محو شده بودند. اما ساخت موانع در راه مردمی که نیاز به زندگی، آنها را مجبور به مهاجرت می کند کار دشواری است. مهاجرت غیرقانونی زمانی بروز می کند که کشورهای دارای اقتصاد های متفاوت در کنار یکدیگر قرار دارند. سپس سیل مهاجران تا حدی نیرو می گیرد که غیرقابل کنترل می شود. ایده ساخت دیوار - ساده ترین راه حل است. برج و باروهای باستانی از دوران امپراطوری های باستانی وجود داشته اند. هیچگونه دلیل دیگری وجود ندارد. از اینرو به نظر می رسد زمانی که کل جهان هم اکنون از شفافیت مرزها حرف می زند، و ما برای دستیابی به جهان بدون مرز تلاش می ورزیم، دیوارها دوباره پدیدار می شوند. این دیوارها فقط به این دلیل ظاهر می شوند که دنیا بطور نامساوی پیشرفت می کند. از اینرو جریان هایی پدیدار می شوند که بر اقتصاد دیگر کشورها تأثیر می گذارد. تاریخ هر دیوار در دنیای معاصر یکبار دیگر تأییدی بر بیفایده بودن این کار پرخرج است. بعلاوه دیوارهایی که یک کشور در ضدیت با کشور دیگر بنا می کند نشانگر ناتوانی سیاستمدارانی است که این راه را به عنوان راه حل مسائل دشوار خود انتخاب کرده اند. منبع: اسپوتنیک