وقتی جزایر ایرانی از نقشه آمریکا حذف شد! / «دریایی از دروغ ها» در روزهای پس از جنایت

سرویس فرهنگی فردا - آنچه در ادامه می آید بخشی از گزارشی با تیتر «دریایی از دروغ» ( (sea of lies است که نیوزویک آن را «گزارشی از جو حاکم بر مرکز اطلاعات جنگ وینسنس در صبح جولای آن روز و تلاشی که در طول ماه ها و سالهای به دنبال آن برای سرپوش گذاشتن بر واقعیت انجام گرفته بود.» توصیف می کند.

این جمله شاید بهترین وصف نیوزویک از این گزارش افشاگرانه خود است که در 13 جولای 1992 به قلم «جان بدی» هماهنگ کننده امنیت ملی این مجله و «راجرز چارلز»، کلنل بازنشسته دریایی و افسر اداره اطلاعات ارتش ایالات متحده منتشر کرد که به ابعاد مختلف ماجرای حمله ناو آمریکایی به پرواز 655 ایرباس ایرانی بر فراز خلیج فارس پرداخته بود.

در ادامه عینا بخش پایانی این گزارش که مربوط به پس از واقعه و نحوه سرپوش گذاشتن و دروغ پردازی دولت امریکا بر این جنایت است را می خوانید (بخشهای درون پرانتز و میان تیتر ها توسط «فردا» اضافه شده است) :

کاپیتان ویلیام راجرز، فرمانده ناو یو اس اس وینسنس. او دستور شلیک موشک به هواپیمایی مسافری ایران را صادر کرد

5 دروغ بزرگ در اولین کنفرانس خبری

پروسه پنهان کاری تقریبا یازده ساعت بعد در واشنگتن ساعت یک و نیم بعد از ظهر آغاز شد که دریاسالار ویلیام کرو، رئیس ستاد مشترک فرماندهی، به سمت تریبون اتاق مطبوعاتی پنتاگون قدم گذاشت. دریاسالار در لباس رسمی سپید تابستانی اش به خبرنگاران گفت تصادف وحشتناکی رخ داده است. کرو در حالیکه از ناقص بودن اطلاعات دچار نگرانی بود با تکیه بر آنچه کاپیتان راجرز به او گفته بود ادامه داد که هواپیمایی ایرانی خارج از خطوط تجاری در حال پرواز بوده (دروغ اول) و در جواب دادن به هشدارهای IFF نیز موفق نبوده است. (دروغ دوم) هواپیما هنگام نزدیک شدن به وینسنس دارای سیر نزولی فزاینده بوده است (دروغ سوم). راجرز تنها از کشتی خود محافظت کرده است. (دروغ چهارم) نقشه بزرگی موقعیت وینسنس را در هنگام حمله نمایش می داد که درست در میان آبهای بین المللی بود. (دروغ پنجم)

به پنتاگون اعتماد نکن!

در سازمان ملل ایرانیان این فاجعه را با حمله شوروی به هواپیمای مسافری کره در سال 1983 مقایسه کردند. کاخ سفید تصمیم گرفت که معاون رئیس جمهوری جرج بوش باید از ایالات متحده در برابر شورای امنیت دفاع کند. مسئولیت رسیدگی به پرونده به ریچارد ویلیامسون، معاون وزیر خارجه در امور سازمانهای بین المللی محول شد. وی متوجه شد جواب گرفتن از افسران دریاسالار کرو که خود امور پنتاگون را در دست داشتند کار بسیار دشواری است، پس باید به ستاد فرماندهی رئیس جمهور آگاهی داد تا در به گردن رفتن هر نوع اطلاعات با دقت رفتار کنند.به هر صورت او هیچ گاه به پنتاگون اعتماد نکرده بود.

دروغ ششم در شورای امنیت

سخنرانی بوش در شورای امنیت بر موضوع پایان جنگ ایران و عراق متمرکز شده بود. اما اطلاعاتی را که در بر می گرفت کاملا اشتباه بود. معاون رئیس جمهور امریکا ادعا کرد که وینسنس برای دفاع از کشتی بازرگانی که مورد حمله ایران قرار گرفته، شتافته و وارد عمل شده بود. (دروغ ششم)

اتاق فرماندهی و کنترل ناو وینسنس

اسناد چیز دیگری می گوید

در 14 جولای یعنی روز سخنرانی بوش، پنتاگون حقیقت را می دانست اما آن را با معاون رئیس جمهوری در میان نگذاشت. نوارهای سیستم Aejis در وینسنس همراه با اطلاعات جنگ و کشتی رانی در 5 جولای به ایالات متحده رسیده و در 10 جولای گزارش آن به پنتاگون رسید. وینسنس در آبهای ایران بوده است. هواپیمایی ایرانی کاملا داخل راهروی هوایی غیر نظامی قرار داشته و دارای سیر صعودی بوده است، نه نزولی. هیچ کشتی محاصره شده تجاری نیز وجود نداشته است. پنهان کاری با گزارش رسمی واقعه در هم آمیخته بود...

سندی که حذف شد

کرو، دریاسالار ویلیام فوگارتی، افسر ارشد مرکز فرماندهی ستاد عملیاتهای نظامی در خاورمیانه، را برای تحقیق انتخاب کرد. کرو مشاور قضایی خود، کاپیتان ریچارد دی بابز را فرستاد تا در ستاد سنت کام در تمپا، با آماده داشتن گزارش خود کنار فوگارتی بنشیند. متن تحقیق به خاطر سوالهایی که قادر به جواب آنها نبود جالب توجه می نمود. فرمانده هافورس تان و کاپیتان مک کنا، فرمانده جنگی در بحرین، کسی که راجرز فرمانش را نادیده گرفت، هیچ وقت مورد مصاحبه قرار نگرفتند. ستاد مک کنا نوار صوتی مبادلات لفظی شدید با راجرز را در قبل از شروع درگیری دریایی به سنت کام فرستاد اما هرگز جوابی دریافت نکرد.

ناو جنگی وینسنس که در سال 2010 از رده خارج و اوراق شد

جابجایی ناو و جزیره روی نقشه!

گزارشی که در اختیار عموم قرار گرفت شامل هیچ نقشه اطلاعات کشتی رانی برای نمایش موقعیت وینسنس در زمان شلیک نبود. نقشه هنگام گزارش فوگارتی به کنگره در سپتامبر(شهریور) توسط وی نمایش داده شده. فوگارتی ناو وینسنس و بالگردهایش را کاملا خارج از آبهای ایران قرار داده و موقعیت وینسنس را به غلط گزارش کرد. آنها از نقشه ای که سیستم qejil از وقایع در مرکز اطلاعات جنگ نشان می داد یک نقشه بی جنجال ساخته بود. بنا بر سه منبع نمایشگر موقعیت آن روز وینسنس، خاک ایران تنها کمتر از 9 مایل با وینسنس در زمان شلیک فاصله داشت. (یعنی در محدود 12 مایلی آبهای ایران قرار داشته) نقشه حقیقی جزایر هنگام را نشان داده بود اما در نقشه ای که فوگارتی نمایش داد جزایر هنگام حذف شده بودند و وینسنس یک بار دیگر در آبهای بین المللی قرار داشت.

کشتی تجاری ساختگی

مرموز تر از همه اینکه فوگارتی به کمیته نیروهای مسلح سنا گفت آن روز صبح وینسنس به سرعت برای نجات کشتی لیبریایی به نام استووال پیش تاخته بود. چنین کشتی نفت کشی در دفتر ثبت هیچ کشتی گزارش نشده است.

بنا به دو منبع شامل یک افسر نیوری دریایی مشغول به تحقیق، استووال تنها طعمه ای بود یا شبحی که توسط رادیوی ساختگی از غیب برای به دا انداختن ناوچه های توپ دار ایرانی حاضر شده بود. با استناد به این منبع تعرض ایران که بوش در ایالات متحده از آن محکم انتقاد می کرد، در حقیقت مقدمه ای برای عملیات دردآور آمریکایی بوده است.

حقیقت افشا می شود

دادخواهی دولت ایران واشنگتن را از روی ناچاری وادار به قبول وجود وینسنس در آبهای ایران کرد. اگرچه اظهارات دیوان عدالت هنوز حاکی از آن است که رزمناو برای دفاع از خود به آنجا کشیده شده بود. اعتراف شامل خلاصه های قانونی است و هیچ وقت مورد توجه عموم قرار نگرفت تا اینکه دریاسالار کرو در برنامه تلویزیونی خط شب حقیقت را پذیرفت. البته اومنکر هرگونه پنهان کاری شد و در مصاحبه با نیوزویک گفت در صورت بروز هرخطایی درجه هایم را از دست می دهم.

مدال برای موقعیت قهرمانانه!

او گفت راجرز با وجود پافشاری درجه دریاسالاری را دریافت نخواهد کرد. او در سن دیگو به مدت دو سال مشغل آموزش کاپیتانهای نیروی دریایی شد تا در اگوست سال 1991 با احترام بازنشسته شد.

به تمام افراد وینسنس مدالهای عملیات جنگ اهدا شد. فرمانده لاستیچ، هماهنگ کننده جنگ افزارهای هوایی،به دلیل توانایی حفظ وقار و اعتماد به نفس هنگام آتش، مفتخر به دریافت نشان درجه 1 نیروی دریایی برای برای موفقیت قهرمانانه شد. با در نظر گفتن هدفی که وی بر آن آتش گشوده بود مدال تحسین به نظر غیر واقعی می آمد.

* در تهیه این مقاله نیوزویک علاوه بر دو نویسنده، دانیل پترسون در لندن، کریستوفر دی کی در پاریس و ترزا والدراپ در بن، دنافوت در لوس آنجلس، تونی کلینتون در نیویورک و پیتر آنین در هاسون به عنوان مسئول تهیه خبر همکاری داشته اند که به هرچه مستند تر شدن این گزارش کمک کرده است. حبیب احمد زاده کاپیتان سابق نیروی دریایی ایران که در وادی ادبیات و سینما فعالیت می کند در کتاب «داستانهای شهر جنگی» این مقاله را به طور کامل ترجمه و منتشر کرده است.