چرخش خاورمیانه به سمت چشم بادامی ها/ روابط خاص چین با رژیم صهیونیستی

دیوید راتکپف در سایت تحلیلی فارین پالیسی نوشت: باراک اوباما پس از ریاست جمهوری، سعی بر اجرای سیاستی جدید برای خروج از منطقه جنوب غرب آسیا و تمرکز بر جنوب شرق آسیا داشت. تحلیلگران این حرکت را چرخش به سمت آسیا نامیدند. اما اوباما هیلاری کلینتون و تام دانیلون را از دست داد و این سیاست تضعیف شد. اما از سال ۲۰۱۳ تا به حال سعی بر این بود که بگویند این چرخش هنوز نیز ادامه دارد اما در این زمینه اقدام عملی زیادی انجام نشده است. دولت امید داشت تا بتواند از منطقه جنوب غرب آسیا فراتر برود اما هنوز بیشتر تمرکز و هزینه آمریکا صرف این منطقه می‌شود. در همین حین، کشورهای منطقه اعم از متحدین و دشمنان، آمریکایی را دیدند که سعی در خروج از منطقه دارد. واشنتگن تنها در زمان بحران عمل کرده و سعی دارد کمترین مشارکت را در درگیری‌های منطقه داشته باشد. متحدان آمریکا، توافق هسته‌ای با ایران را نشانه ای از اقدامات آمریکا برای خروج از منطقه می‌دیدند. در نگاه آنها این چرخش به سمت دشمن آنان بود. در این شرایط کشورهای منطقه تصمیم گرفتند تا خود به سمت آسیا چرخش کنند. نتیجه این چرخش، تقویت روابط با چین و تا حدی هند، ژاپن و کره جنوبی بود. در سال‌های گذشته رهبران چینی دائما به منطقه جنوب غرب آسیا سفر کرده‌اند. شی، رییس جمهور چین ماه گذشته به پاکستان سفر کرد. طی این سفر چینی ها قول ۴۶ میلیارد دلار سرمایه گذاری را در پاکستان دادند. این سرمایه گذاری شامل انرژی، حمل و نقل و مخابرات است. روابط خاص چین با رژیم صهیونیستی وزیر تجارت چین در نشست اخیر شرم الشیخ با تمرکز بر سرمایه گذاری در مصر حضور یافت. مقامات دو کشور چندین ملاقات سطح بالا برای تقویت روابط داشتند. سال گذشته جشنواره هفته چین در رژیم صهیونیستی برگزار شده و معاون نخست وزیر چین قول سرمایه گذاری و همکاری داد. نتانیاهو در سفر سال قبل خود به پکن بر تقویت روابط با چین تاکید کرد. یک مقام اسرائیلی در راستای این تصمیم گفت، بدون شک این تصمیم برای فرستادن پیامی به آمریکا است. ماه گذشته روزنامه اسرائیلی یعودیت آهارونوث نوشت، بحران روابط آمریکا و اسرائیل این کشور را به سمت چین تمایل داده است. یک مقام از کشورهای خلیج فارس هفته پیش گفت زمانی که در خرید فناوری های دفاعی از آمریکا به مشکل بر میخورند اولین جایی که می روند چین است. حتی عربستان سعودی در حمله اخیر خود به یمن از موشک های خود پرتاب پی ال زد ۴۵ استفاده کرد. طبق کتاب اطلاعات سازمان سیا، امروز چین شریک اول تجاری ایران و عربستان سعودی است. همچنین شریک دوم تجاری رژیم صهیونیستی و پاکستان است. واردات نفت چین از منطقه افزایش یافته است. پکن و تهران برای یافتن راه های همکاری برای راه اندازی انرژی شهری هسته ای مذاکره کرده و روابط دو دولت بیش از گذشته نزدیک شده است. پس از لغو تحریم های ایران، چین و هند احتمالا وارد کننده اول نفت این کشور باشند. کارشناسان معتقدند اگر مصرف انرژی این دو کشور افزایش یابد، آنها مخالف اصلی اعمال مجدد تحریمهای نفتی خواهند بود. شفافیت استراتژیک پکن چین نیز مانند دیگر کشورها به دنبال افزایش نفوذ خود در منطقه است اما برخلاف آمریکا، در همه جا استراتژی شفافی دارد. منطقه جنوب غرب آسیا، نقش اصلی را در استراتژی «یک کمربند، یک جاده» چین برای افزایش روابط دریایی و زمینی بین آسیای مرکزی، جنوب غرب آسیا و اروپا بازی می‌کند. منابع انرژی منطقه نقطه اصلی این استراتژی است و داشتن روابط با کشورهایی که با یکدیگر دشمنی دارند، جدیت چینی ها برای این استراتژی را نشان می‌دهد. چین اخیرا یک موسسه مالی به نام بانک سرمایه گذاری زیرساختی آسیا تاسیس کرده و از همه کشورها دعوت به عضویت کرده است. دولت اوباما تمام تلاش خود را کرد تا متحدانش به این بانک نپیوندند و این بانک تضعیف شود. چینی ها از تاسیس این بانک این پیام را به آمریکا فرستادند که حتی متحدین آمریکا مانند انگلیس، فرانسه و آلمان و دیگر کشورها مانند مصر، رژیم صهیونیستی، اردن، کویت، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، ترکیه و امارات نیز به این بانک پیوسته‌اند. ایران نیز با وجود سخت ترین فشارهای اقتصادی، چند هفته اخیر به این بانک پیوسته است. اما چین نگاهی کاملا متفاوت با آمریکا نسبت به منطقه دارد. چین به دنبال تاثیر گذاشتن بر منطقه نیست. چون آنها باهوش هستند. آنها تاریخ را خوانده اند. چین علاقه‌ای به روابط بین کشورها و ساختن کشور جدیدی ندارد. قدرت نرم چیزی کم از قدرت سخت ندارد. قدرت نرم تاثیر واقعی گذاشته و ساختار بهتری برای روابط بلند مدت ایجاد می‌کند. خوبشختانه پکن در این دوران از قدرت سخت خود استفاده نمی‌کند. از دست دادن قدرت آمریکا و افزایش نفوذ در منطقه بسیار مهم است و می تواند در دهه های آینده منجر به بحران‌های بیشتری نه تنها برای منطقه بلکه برای متحدانمان، اروپا، هند و ژاپن خواهد شد. همان گونه که چین به خوبی نشان داده است، حضور در منطقه همیشه نباید پرخرج و بدون احتیاط باشد. اما تاثیر فزاینده چین نسبت به آمریکا در این منطقه به خوبی دیده شده و احتمالا در آینده شاهد ظهور رقابت قدرتها در منطقه خواهیم بود منبع