نقش والدین در درمان کودکان اوتیسم

ایسنا: پدر و مادرها دوست دارند که کودکی سالم و موفق داشته باشند، به همین خاطر پذیرش بیمار بودن فرزندشان برای آنان بسیار مشکل است و بیشتر والدین سعی می‌کنند، این مسئله را انکار کرده و زمانی که این مسئله را می‌پذیرند، نمی‎دانند چگونه باید به فرزندشان کمک کنند. نسرین صراف، فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان اظهار کرد: باید توجه داشت که راه‌های درمان زیادی وجود دارد که می‌توان با استفاده از آن‌ها به کودک مبتلا به اوتیسم کمک کرد تا مهارت‌های جدید را فرا گیرد. وی افزود: برنامه درمانی، در کنار حمایت والدین و توکل به خدا، می‌تواند کاری کند که کودک اوتیسمی هم تا حدود زیادی رشد کند. شاهد آن، کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم هستند که توانسته‌اند به دانشگاه راه یابند و شغل مناسبی نیز داشته باشند. وی اظهار کرد: بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری، در برقراری ارتباط چشمی و کلامی مشکل دارند. در چنین شرایطی هرگاه پدر و مادر حدس زدند که از این لحاظ کودک‌شان مشکل دارد، باید از افراد دارای صلاحیت کمک بخواهند و منتظر بدتر شدن اوضاع، افزایش علایم یا از بین رفتن بیماری نباشند. وی افزود: امروزه سنجش اوتیسم، اورژانس روانپزشکی اطفال به شمار می‌رود و به بیشتر دانشجویان پزشکی، برای تشخیص سریع‌تر این اختلال، آموزش‌های مناسب داده می‌شود. صراف با اشاره به نکاتی که باید والدین رعایت کنند، گفت: درباره بیماری اوتیسم، اطلاعات را باید از افراد ذیصلاح کسب کنند و هر چه بیشتر بدانند، بهتر می‌توانند به فرزندشان کمک کنند. وی افزود: والدین نباید خود را درگیر درمان‌های بی‌هدف و سودجویان کنند و مهارت‌های لازم را در مراقبت از فرزند خود کسب کنند. والدین باید عوامل استرس‌زای محیط خانواده را شناسایی کنند و بسیار مهم است که کودک خود را به همین حالت که هست، بپذیرند و با دیگر فرزندان خود و اطرافیان مقایسه نکنند. وی ضمن تاکید بر اینکه راه ارتباط با کودک اوتیسمی، متفاوت با دیگر کودکان است، تصریح کرد: هر چند بیشتر کودکان اوتیسمی، ارتباط کلامی و چشمی ندارند، اما می‌توان از راه‌های غیرکلامی مانند نگاه کردن با او ارتباط برقرار کرد یا از روش‌هایی مانند لمس کردن، بلند کردن تُن صدا و موسیقی استفاده کرد. صراف با بیان اینکه هر کودکی در پشت علائم بدرفتاری خود، نیازی دارد و باید سعی شود نیاز او شناسایی شود، گفت: باید به حساسیت‌های این کودکان بویژه شنوایی، لمسی، سردی و گرمی توجه شود. در زمان‌های کوتاهی که کودک خسته نشود، والدین می‌توانند برای وی برنامه تفریح و بازی داشته باشند. این فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان در مورد انتخاب درمان مناسب با عنوان اینکه امروزه بسیاری از روش‌های درمانی، کاربرد دارد که کم و بیش، نقاط ضعف و قوت هر کدام نیز مشخص شده است، گفت: برخی از این روش‌ها برای کاهش رفتارهای آسیب‌رسان و تخریبی یا افزایش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی و برخی نیز ترکیبی از روش‌های درمانی حسی، حرکتی و ذهنی هستند. صراف توصیه کرد: بهتر است والدین از سردرگمی، رهایی پیدا کنند و به کمک روانپزشک، طرح درمانی مناسب برای کودک خود فراهم کنند، بطوری که آن روش، تمام جنبه‌های کودک را پوشش دهد. این روش درمانی می‌تواند ترکیبی از گفتار درمانی، رفتار درمانی، فیزیوتراپی، کار درمانی و تغذیه درمانی باشد.