از بی‌رونقی پوشاک ایرانی تا رونق برندها/ روایتی از ما ایرانی های خارجی پسند

گروه اقتصادی فردا: باز هم سال نو نزدیک است و بازار خرید عید به خصوص در زمینه لباس پوشاک داغ شده است. بازاری که حالا در آن تولیدکنندگان ایرانی کمتر یافت می‌شوند و سلیقه مردم ایران با لباس‌های چینی و کره‌ای و ترکی و یا با برندهای چند ۱۰۰ هزارتومانی اروپایی تامین می‌شود. این در حالی است که با وجود قدمت دیرینه صنعت نساجی ایران، سهم کشور در تجارت جهانی منسوجات حدود ۵ درصد و در صادرات جهانی پوشاک حدود ۲ درصد است. قیمت پایین، کیفیت بالا، تنوع در طراحی و رنگ نسبت به پوشاک ایرانی از عمده‌ترین انگیزه فروشنده‌گان و خریداران اجناس وارداتی است که البته به این موارد باید سودجویی و طمع دلالان بازار پوشاک را هم اضافه کرد که اجازه رشد و پیشرفت تولید پوشاک ایرانی را با وارد کردن اجناس قاچاق چینی خوش رنگ و لعاب، که بی‌کیفیت اما ارزان هستند، نمی‌دهند و در این میان در حالی که اخبار خوشی از تولیدات ایرانی به گوش نمی‌رسد، نمایشگاه لباس‌های ترک برگزار می‌شود! تولید‌کنندگان پوشاک ایرانی در آستانه ورشکستگی محمد-م یکی از تولیدکنندگان پوشاک ایران است. او که خبر از ورشکستگی برندهای ایرانی فعال در بازار پوشاک به زودی زود می‌دهد در خصوص گرانی تولیدات ایرانی به خبرنگار فردا می‌گوید: بالا رفتن قیمت مواد اولیه از جمله نخ و پنبه یکی از علت‌هایی است که رشد قیمت پوشاک را به دنبال داشته است. او ادامه می‌دهد: نوسانات قیمت دلار و تحریم‌ها در سال‌های اخیر تاثیر منفی زیادی بر تولید پوشاک و صنعت نساجی کشور گذاشته است و بالطبع هر‌گاه پارچه‌گران می‌شود پوشاک هم گران می‌شود و این درحالی است که از اضافه شدن هزینه‌های تولید به دلیل گران شدن برق و گاز و آب و انرژی صرف نظر کنیم. محمد که از مسئولین کشور به دلیل عدم حمایت از صنعت پوشاک ایرانی گله دارد تاکید می‌کند: از سوی دیگر پوشاکی که مواد اولیه تولید آن از مشتقات نفتی به دست می‌آید، به دنبال افزایش قیمت نفت، گران شده است و برای ما سخت است تولیداتی داشته باشیم که هم با کیفیت باشد، هم از تولیدات رقیب چینی ارزان‌تر! این تولید کننده پوشاک که یک کارگاه کوچک تولیدی دارد ادامه می‌دهد: در سال ۸۳ تولیدات ما فروش خوبی داشت تا جایی که کارگاه را توسعه داده بودیم اما از زمان حیات دولت نهم و دهم کار برای ما سخت‌تر و سخت‌تر شد و کالاهای رنگ و رو دار اما بی‌کیفیت چینی جای ما را در بازار اشغال کرده است و هیچ کس هم به فکر ما نیست. برند پوش‌ها و کیفیت پایین لباس‌های خارجی در این میان اما بازار خرید پوشاک خارجی داغ است و برند پوش‌های ایرانی حاضرند هر چقدر هم گران اما باز هم لباس مارک بخرند. یکی از مشتریان دایم برند معروف ایتالیایی درباره کیفیت لباس‌ها به فردا می‌گوید: من سال‌های سال است که مشتری این برند هستم و آن را به دلیل تولیدات شیک و ساده می‌پسندم و با وجود قیمت بالا از آن خرید می‌کنم اما ۳ سالی می‌شود که کیفیت لباس‌های این برند افت کرده است. او که مسعود نام دارد ادامه می‌دهد: به عنوان مثال شلواری را که سال ۸۷ به قیمت ۴۰۰ هزار تومان از این فروشگاه خریده‌ام و برای من ۴ سال کار کرد امروز باید به قیمت ۸۰۰ هزار تومان بخرم اما یک سال هم دوام نمی‌آورد. افزایش قیمت پوشاک خارجی در ایران درحالی اتفاق می‌افتد که یک پارادوکس قیمتی مقابل این پدیده در ایران به وجود آمده است. در کشورهای صاحب سبک در پوشاک، مثل ایتالیا، آمریکا و اسپانیا به دلیل بحران جهانی و افزایش هزینه‌های تولید، تولید‌کنندگان بزرگ پوشاک در فصل‌های مختلف فروش چند دور متوالی حراج قیمتی دارند و برای ماندن در بازار جهانی تولیدات خود را با قیمتی بسیار پائین‌تر از گذشته به فروش می‌رسانند. اما در داخل ایران افزایش قیمت‌های پوشاک برخلاف بازار جهانی صورت می‌گیرد و به جای کاهش قیمت افزایش قیمت صورت گرفته است و حراج‌های برند‌ها هم در واقع تخفیف در سود آن‌ها است! از سوی دیگر، به دلیل عدم نظارت بر فروش پوشاک خارجی در بازار داخل، پوشاک چینی در رده‌های متفاوت قیمتی وارد ایران می‌شود و با قیمت‌های مختلف به فروش می‌رسد. سارا-ج یکی از فروشندگان پوشاک خارجی در این رابطه به خبرنگار فردا می‌گوید: متقاضیان خرید و استفاده از پوشاک چینی در کشور ما به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول افرادی هستند که به مارک و کیفیت لباس بیش از بهای آن اهمیت می‌دهند و دسته دوم افرادی هستند که پایین بودن قیمت برایشان از درجه اهمیت بالاتری برخوردار است. او ادامه می‌دهد: اگرچه قیمت پوشاک مارک دار دو تا پنج برابر بهای انواع عادی است اما این نوع پوشاک مشتریان خاص خود را داشته و اتفاقاً از بازار پررونقی نیز برخوردار است. وی با اشاره به اینکه سهم پوشاک مارک‌دار در مقایسه با دیگر پوشاک به یک دهم بازار هم نمی‌رسد، اضافه می‌کند: در مقابل طیف وسیعی از بازارهای داخلی در اختیار پوشاک بی‌نام و نشان است که غالباً چینی بوده و به اسم پوشاک ترک به فروش می‌رسد. پوشاک و توصیه های رهبری در خصوص تولید داخلی در هر حال نکته اینجاست که وجود تقلب گسترده، افزایش پله‌ای قیمت‌ها و قیمت‌گذاری سلیقه‌ای پوشاک توسط فروشندگان موجب بی‌اعتمادی مردم و آشفتگی و نابسامانی این بازار شده است و هر چند هنوز هم مشتریان در این بازار‌ها پرسه می‌زنند و کسادی کامل دامن فروشندگان و تولید کنندگان را نگرفته، اما در هر حال هم تولید پوشاک ایرانی در خطر است و هم بی‌اعتمادی مردم نتیجه‌ای جز رکود برای بازار پوشاک نخواهد داشت. البته بازار پوشاک همواره شلوغ و پر تردد است و این امر با نزدیک شدن نوروز و برای برطرف کردن نیازهایی که چاره‌ای جز مراجعه با بازارهای موجود ندارند طبیعی است اما در هر حال باید هر چه سریع‌تر زنگ هشدار برای بازار پوشاک به خصوص تولیدات داخلی به صدا در بیاید. این اتفاق اما در حالی در بازار پوشاک رخ داده و ادامه دار هم شده است که مقام معظم رهبری بارها و بارها به تولید داخلی توجه ویژه ای داشته اند و اخیرا هم در سخنان خود در روز 29 بهمن ماه با اشاره به حمایت از تولید و اقتصاد مقاومتی گفته اند:در داخل کشور، ساختِ اقتصادی و بنای اقتصادی جوری باشد که از نیروهای مردم استفاده بشود، کمک واقعی گرفته بشود، برنامه‌ریزی بشود، بنای اقتصادی استحکام پیدا کند - که من حالا مواردی را ذکر خواهم کرد که این کارها باید انجام بگیرد - تکیه‌ی مسئولان کشور بر این باشد که حرکت اقتصادی کشور را این‌جوری قرار بدهند. اگر این شد، شکوفایی خواهد شد؛ اگر این شد، از تهدید دشمن دیگر نمی ترسیم، از تحریم دیگر تنمان نمیلرزد، از پایین افتادن قیمت نفت عزا نمی گیریم؛ این اقتصاد مقاومتی است. تکیه‌ی عمده‌ی اقتصاد مقاومتی هم باز روی مردم است؛ روی تولید داخلی است. ایشان تاکید کردند: در مقام عمل کارهای مشکلی است. خود من دستم سالها در اجرا بوده است؛ بنده میدانم اجرا کار سختی است امّا معتقدم این کار سخت را میتوان انجام داد. اجرا کردن سخت‌تر از حرف زدن است؛ امّا همین کار سخت را با همّت، با اعتماد به این مردم، با اعتماد به این جوانها، با اعتماد به سرمایه‌های داخلی کشور، با اعتماد به خدای متعال که وعده‌ی نصرت داده است، می شود انجام داد. یکی از کارها - که مهم‌ترین کار همین است - [این است که‌] باید تکیه‌ی بودجه به تولید داخلی باشد، یعنی به درآمدی که مردم تولید می کنند و مالیات می دهند. این سخنان اما و سیاست های اقتصاد مقاومتی که قبلا توسط مقام معظم رهبری ابلاغ شده بود تا کنون در صنعت پوشاک و نساجی محقق نشده است و باید منتظر ماند و دید دولت یازدهم می توان برای بهبود تولید داخلی پوشاک گام بردارد یا خیر؟