تصاویر/سانديس با طعم ريزگرد و ماسك

جهان: هشدار، اضطرار، حالت فوق العاده واژه هایی است كه این چند روز از طریق رسانه ها به اطلاع مردم خوزستان می رسید. امروز طبق مرسوم همیشه، در ورودی حرم امام رئوف(ع) با پدر بزرگوارم تماس گرفتم، ایشان با بیان «التماس دعا» به گریه افتاد. تازه از راهپیمایی اهواز به خانه آمده بود. از كسانی می گفت كه از او مسن تر بوده اند یا كودكانی كه در آغوش مادر آمده بودند اما این بار عمدتا با ماسك یا چفیه هایی دور دهان پیچیده. مرتب می گفت این مردم خیلی با وفا هستند باید قدرشان را دانست و گریه می كرد. مادر عزیزم گوشی را از ایشان گرفت. می گفت تمام لباس های مان پر از خاك است و... دوباره یك تجمع ساندیسی دولتی و اجباری و تشریفاتی [!] شكل گرفته اما این بار با طعم گرد و خاك و ماسك! امشب طنز عكس العمل رسانه های نظام لیبرال دمكراسی دیدنی است.

٢٢ بهمن روز متفاوتی است این مردم بارها آزمون های سخت تری را پس داده اند و امكان ندارد اندكی پا پس نهند. شاید آثار تحمیل جنگ هشت ساله، بیكاری، هوای آلوده و ده ها مشكل دیگر آنها را ناراحت و حتی عصبانی كند، به خصوص وقتی كه با بی تفاوتی مسؤولین مواجه می شوند اما انقلاب اسلامی به آنها درسهایی داده كه تا پای جان بر سر آرمان خویش می مانند.

یادمان نمی رود سالهای نه چندان دور جنگ را وقتی صدام لعنتی تهدید می كرد راهپیمایی فردا را بمباران می كند، آن وقت مردم بیشتر می آمدند و حتی وقتی هواپیماهای اهدایی غرب بر سر مردم ویراژ می دادند و دیوار صوتی می شكستند، فریاد مردم بلندتر می شد و این واقعیت كجا و كمپین های مجازی كجا.

اما حالا نوبت شماست آقایان وخانم های مسئول! رهبر انقلاب خود به میدان آمده تا مشكل این مردم مظلوم و محروم ولی با عزت و غیرت را حداقل پیگیری كنید. قدری از سفرهای خارجی كم كنید و به شهرهای این مردم سر بزنید. به خدا قسم اگر خانواده خودتان در میان آنها بودند حتما رفتارتان متفاوت بود.

هر چند به خاطر تأخیرهای شما و مسؤولین قبلی عده ای انسان بی گناه فوت شدند یا بیمار شدند یا از شهرهایی كه دوستشان داشتند هجرت كردند اما این مردم اهل گذشت هستند. بیایید در كنارشان هم فكری برای این مشكل بكنید یا حداقل با حضور خود آقای رییس جمهور، به آنها ثابت كنید اگر این مشكل برای حلش نیاز به زمان دارد شما در كنارشان خواهید بود یا حداقل مشكلاتی را كه در زمان كوتاه تری امكان حل دارد را برطرف می كنید تا درد بر روی درد نشود و حس واقعی همنفسی و هموطنی به آنها دست دهد.