با حداقل حقوق تعیین شده می‌توان ازدواج کرد؟/ متوسط هزینه هر خانوار چقدر است؟

سرویس اقتصادی «فردا»: هر پسر جوانی بعد از گذراندن دوران دبیرستان و گرفتن دیپلم دو راه پیش رو دارد، یا باید وارد دانشگاه شود، درس بخواند و بعد از فارغ التحصیل شدن به سربازی برود یا اینکه اول دوران سربازی را بگذراند و بعد اگر قصد گرفتن لیسانس را داشت وارد دانشگاه شود. در هر صورت یک پسر 18 ساله، دو سال برای سربازی و حداقل 4 سال از عمرش برای گرفتن مدرک لیسانس می گذرد. فردی که خیلی منظم ترم های دانشگاهش را بگذراند، تمام واحدهای دانشگاهی را پاس کند، مشروط نشود و بدون تاخیر برای خدمت سربازی اقدام کند، حداقل در 24 سالگی می تواند دنبال یک شغل مناسب و متناسب با رشته دانشگاهی اش بگردد. حال اگر این شخص خوش شانس باشد و بتواند کار مناسبی را پیدا کند، به علت نداشتن سابقه کار و اینکه رزومه کاری خوبی ندارد با حداقل حقوق مشغول به کار می شود. با توجه به اینکه شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران و مشمولان قانون کار را ۶۰۸ هزار و ۹۰۰ تومان تعیین و تصویب کردند، جوان 24 ساله با مدرک لیسانس حقوقی معادل ۶۰۸ هزار و ۹۰۰ تومان دریافت خواهد کرد. خارج از هزینه های رفت و آمد این شخص تا محل کار و به غیر از بودجه ای که برای خوردن ناهار صرف می شود، با این گرانی ها مبلغ 608 هزار تومان برای گذراندن یک ماه کافی نیست. حداقل دستمزد باید 1 میلیون و 822 تومان باشد حسن صادقی عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران با تاکید بر اینکه طبق آمار تورم بانک مرکزی، کارگران هم ‌اکنون ۶۶ درصد در تامین سبد معیشتی عقب هستند، گفت: طبق بررسی ۳ نوع پرداختی حداقل میانگین قیمت و حداکثر قیمت اکنون کارگران زیر خط فقر مطلق قرار دارند. حسن صادقی با اشاره به اینکه طبق تحقیق میدانی انجام شده برای وضعیت اقتصادی کارگران در سال ۹۳ و به استناد ماده ۴۱ قانون کار برای یک خانواده ۴ نفره بین حداقل دستمزد و هزینه خانوار شکاف زیاد وجود دارد، اظهار داشت: وزارت کار سال ۸۵ به عنوان مرجع رسمی تعیین حداقل دستمزد کارگران آخرین سبد معیشتی کارگری را به صورت حداقل قیمت ۱۲۱ هزار و ۶۵۴ ریال، میانگین قیمت روزانه ۱۵۳ هزار و ۱۵۳ ریال و حداکثر قیمت را ۱۸۵ هزار و ۲۱۷ ریال اعلام کرد. صادقی افزود: با بررسی‌ به عمل آمده براساس تعدیلات تورم در سال‌های ۸۵ تا آبان ۹۳ که تورم ۱۸.۲ درصد اعلام شد، هم‌اکنون باید طبق آمار بانک مرکزی حداقل مزد سبد معیشتی خانوار روزانه ۵۶۷ هزار و ۸۷۵ ریال، میانگین روزانه ۷۱۴ هزار و ۹۱۱ ریال و ماهانه ۲۱ میلیون و ۴۴۷ هزار و ۳۴۶ ریال تعیین شود. این فعال کارگری با اشاره به اینکه طبق آمارهای رسمی جهانی سرانه روزانه مزد برای قرار گرفتن در فقر مطلق ۲ دلار است، گفت: برای یک خانواده ۴ نفره این میزان به ۸ دلار می‌رسد که روزانه باید دریافت کند، بنابراین اگر خانواری کمتر از این مزد دریافت کند، قطعاً زیر خط فقر مطلق قرار می‌گیرد. وی گفت: با محاسباتی که انجام شد اگر ۲۴۰ دلار به صورت ماهانه در نظر گرفته شود، با احتساب ارز مبادله‌ای ۶ میلیون و ۴۸۰ هزار ریال به دست خواهد آمد بنابراین اگر سهم غذا از سبد معیشتی ۴۰ درصد باشد مابقی موارد از جمله آموزش، بهداشت، درمان و تغذیه باید به آن اضافه شود. صادقی با بیان اینکه اکنون متوسط هزینه خانوار یک میلیون و ۸۲۲ هزار تومان است، گفت: در سال ۹۲ طبق آمار رسمی مرکز آمار ایران حداقل دستمزد ۶۶ درصد عقب‌تر از هزینه‌ها تعیین می‌شود. بنابراین مابقی اختلاف میان دستمزد و هزینه‌های جاری خانوار از طریق پرکاری، دوباره‌کاری و مابقی موارد تامین می‌شود. بیشترین جمعیت دانش ‌آموختگان بیکار شخصی که خیلی خوش شانس و منظم باشد می تواند در 24 سالگی با مدرک لیسانسش مشغول به کار شود اما خیلی از افراد که فارغ التحصیل می شوند و مدرک لیسانس یا فوق لیسانس و ... خود را می گیرند، با همه پیگیری ها و تلاش های شان نمی توانند شغل مناسبی برای خودشان پیدا کنند زیرا که بسیاری از ادارات و سازمان ها فردی که دارای سابقه کاری نباشد را نمی پذیرند. مطابق تحقیقات سازمان همیاری اشتغال دانش‌آموختگان بیشترین تعداد بیکاران در رشته‌های مهندسی، ساخت و تولید با ۲۵۱هزار و ۴۰۲نفر وجود دارد و پس از آن نیز ۲۲۲هزار و ۱۱۲نفر در رشته‌های علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق قرار دارند.از مجموع بیش از ۷۶۸هزار نفر بیکار فارغ‌التحصیل دانشگاهی، ۳۶۳هزار و ۷۴۰نفر مرد و ۴۰۴هزار و ۳۱۱نفر نیز زن هستند که بالاترین تعداد مردان بیکار در رشته مهندسی، ساخت و تولید با ۱۷۸هزار و ۴۶۱نفر است و بیشترین تعداد زنان بیکار نیز با ۱۳۴هزار و ۷۹۱نفر در رشته علوم اجتماعی، بازرگانی و حقوق تحصیل کرده‌اند.مجموعاً ۱۰۰هزار و ۹۱۲نفر مرد و زن در رشته‌های علوم انسانی و هنر و ۷۶هزار و ۱۹۱نفر نیز در علوم، ریاضی و کامپیوتر بیکار هستند.۳۸هزار و ۴۳۸نفر در رشته‌های کشاورزی و دامپزشکی، ۲۵هزار و ۹۹۷نفر در رشته‌های بهداشت و رفاه (بهزیستی) و ۱۷هزار و ۴۰۷نیز در رشته خدمات بیکار هستند.‌ ۱۳هزار و ۴۵نفر رشته تحصیلی خود را اظهار نکرده‌اند. با حداقل حقوق تعیین شده نمی توان ازدواج کرد مسلما شخصی که شغل و درآمد مناسب نداشته باشد نمی تواند ازدواج کند پس می توان مهم ترین دلیل کاهش آمار ازدواج را همین مسئله عنوان کرد. پسر 24 ساله ای که حقوق 608 هزار تومانی می گیرد و این پول برای خودش هم کافی نیست، چطور می تواند با دختری ازدواج کند و از پس خرج و مخارج زندگی مشترک شان بر بیاید؟ جوانان هر چقدر هم قناعت به خرج دهند و صرفه جویی کنند با این حقوق تعیین شده نمی توانند زندگی خود را بگذرانند! علاوه بر این موضوع پسر 24 ساله ای که تازه وارد بازار کار می شود، هیچ سرمایه اولیه ای برای ازدواج کردن ندارد. باید چندین سال کار کند و سرمایه ای به دست آورد تا بتواند از پس هزینه های اولیه ازدواج بر بیاید. پس راهی جز اینکه چندین سال مجرد بماند ندارد. شاید برای این مسئله است که خیلی از جوانان برای تحصیل مردد هستند و به جای رفتن به دانشگاه، ترجیح می دهند دنبال کار بگردند. شکاف عمیق میان هزینه ‌ها و دستمزدها برخی جوانان برای جبران کمبود حقوق شان به پرکاری و دوباره کاری روی می آورند. صبح تا عصر در یک شرکت، عصر تا شب هم در سازمان دیگر کار می کنند. گاهی هم شب تا صبح شان را در آژانس کار می کنند! اما اگرچه چند شغله بودن دستاوردهای مالی را برایشان در بر دارد باید به تبعات منفی آن مثل از دست دادن زمان استراحت، کاهش زمان دیدار با خانواده و دوستان و خستگی جسمی و روحی نیز توجه کرد. این تبعات منفی موجب عدم رضایت از زندگی می شود و راهکار مناسبی نیست. هم‌اکنون ۶۶.۹ درصد حداقل دستمزد کارگران طی ۹ سال گذشته با هزینه‌های فعلی اختلاف دارد و باید این میزان طی چند سال به علاوه میزان تورم به حداقل دستمزد اضافه شود. فقط در این صورت شکاف میان هزینه‌ها و حداقل دستمزد کارگران به طور منطقی برطرف می‌شود. در این باره حسن صادقی، عضو هیئت مدیره کانون بازنشستگان تهران از جامعه صنفی کارگری خواست تا با صدای واحد از حقوق کارگران قشر زحمتکش جامعه حمایت و دفاع کنند و گفت: در صورتی کارگران به حقوق واقعی خودشان دست خواهند یافت که اصناف و انجمن‌های کارگری به طور یک صدا و واحد با پیشنهاد کارشناسی و منطقی حرکت کنند. عضو هیئت مدیره کانون بازنشستگان تهران افزود: هم‌اکنون وقتی انجمن‌ها و اصناف کارگری به دنبال پرداخت یکجای عقب ‌ماندگی حدود ۶۷ درصدی دستمزد کارگران هستند که با توجه به شرایط فعلی اقتصاد، صنایع و تولید کشور بهترین نوع جبران و عملی شدن آن پروسه زمانی ۵ ساله است در این صورت کارفرمایان و صاحبان کار توانایی پاسخگویی به این مطالبه را خواهند داشت. حال باید دید که جامعه صنفی کارگری از حقوق کارگران حمایت و دفاع می کند؟ و حقوق ها متناسب با هزینه های برآورد شده می شود؟