در مسقط واقعا چه گذشت؟!/ بده بستان به سبک یانکی‌ها/ آینده مذاکرات چگونه است؟

روز 3 آذر (24 نوامبر) آخرین زمانی است که دو طرف فرصت دارند یک توافق جامع بلند مدت درباره برنامه هسته ای ایران را نهایی کنند.

این در حالی است که دیپلمات ها در تهران مذاکرات مسقط را یک گام بزرگ رو به عقب می دانند.

برخی شنیده ها حکایت از آن دارد که امریکایی ها در این مذاکرات حاضر نشده اند به طور رسمی بیش از 4500 ماشین را در ایران بپذیرند.

همچنین زمان عادی شدن پرونده ایران در مسقط، چیزی حدود 30 سال پیشنهاد شده است.

متقابلا، طرف امریکایی هیچ پیشنهاد معناداری درباره تحریم ها ارائه نکرده است.

مطابق پیشنهادهای فعلی که امریکا روی میز گذاشته، از ایران می خواهد بخش بزرگی -تقریبا همه- زیر ساخت هسته ای خود را برچیند و در ازای آن صرفا یک جدول زمانی بیش از 10 ساله برای تعلیق بخشی -ونه همه- تحریم ها ارائه می کند.

کارشناسان می گویند به این ترتیب چیزی که امریکا از ایران می خواهد این است که همه چیز را واگذار کند و در مقابل هم هیچ چیز نخواهد.

دوره زمانی مدنظر امریکا هم آنچنان بلند طراحی شده است که حقیقتا هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند دورنمای فضای سیاسی پس از آن دوران در تهران و در واشینگتن چه خواهد بود.

یک دیپلمات ارشد در تهران به «ایران هسته ای» گفته است: «وضعیت را می توان اینطور توصیف کرد که امریکایی ها آشکارا می خواهند از ایران یک امتیاز بزرگ بگیرند ولی امتیازهایی را که خود باید روی میز بگذارند به آینده ای بلند مدت ، به شدت مبهم و عمیقا مشروط احاله بدهند».

کارشناسان عقیده دارند با وجود اینکه دولت حسن روحانی به شدت علاقمند به نهایی کردن یک توافق با 1+5 است، شرایط فعلی به آن اجازه این کار را نخواهد داد.

حداکثر چیزی که فعلا می توان انتظار داشت این است که گفت وگو برای مدت زمان مشخصی در آینده تمدید شود و البته پس از آن زمان هم چشم اندازی برای تمدید مذاکرات وجود نخواهد داشت.

برخی ناظران می گویند هنوز نمی توان با قاطعیت گفت که در شب 3 آذر چه اتفاقی رخ خواهد داد اما این موضوع منتفی نیست که در دقایق پایانی مصالحه ای حاصل شود.