ماه 100 میلیون سال جوان تر شد

مهر: یکی از نظریات مهم درباره چگونگی تشکیل ماه اظهار می دارد که حدود 4.56 میلیارد سال پیش، پس از گردهم آمدن منظومه شمسی یک سیاره اسرار آمیز اندازه مریخ یا بزرگتر به زمین برخورد کرد و در پی این برخورد ماه شکل گرفت. تحقیقات جدید از سنگهای قمری نشان می دهد که ماه که احتمالا از بقایای انفجار در فضا به وسیله این برخورد عظیم شکل گرفته در حقیقت بین 4.4 میلیارد سال و 4.45 میلیارد سال سن دارد. این تحقیق که ماه را 100 میلیون سال جوان تر از تصورات پیشین دانشمندان ارائه کرده اظهار می دارد که این نتایج ممکن است درک دانشمندان از تاریخ زمین و قمر طبیعی آن را تغییر دهد. دانشمندان سن منظومه شمسی را 4.568 میلیارد سال می دانند و می توانند تاریخ شکل گیری اجرام نسبتا کوچک را چون سیارکها به دقت بیان کنند. برای مثال تحلیل شهاب سنگهای سیارک وستا که بر زمین بارید نشان می دهد که این سنگ فضایی 530 کیلومتری 4.565 میلیارد ساله است. وستا نسبتا سرد است و برای داشتن گرمای داخلی که موجب ذوب شدن و یا فعالیتهای آتشفشانی باشد بسیار کوچک است، اما مشخص کردن سن دقیق اجرام بزرگتر دشوار است. ریچارد کارلسون از موسسه علمی کارنیج واشنگتن به عنوان بخشی از این تحقیقات اظهار داشت: از اگر همین پرسش درباره زمین یا ماه مطرح شود پاسخ چندان دقیقی دریافت نمی کند. رشد زمین و رسیدن به اندازه کامل مدت طولانی زمان برده است و هر قدم در تاریخ رشد آن خاطره رویدادهای قدیمی تر را از بین برده است. این درحالی است که با بهبود بخشیدن فناوریها و تکنیکها، برآوردهای دانشمندان هر روز بهتر می شود و این برآوردها سن شکل گیری ماه را در زمان تغییر داده است. دانشمندان تصور می کنند که ماه پس از شکل گیری خود دربرگیرنده یک اقیانوس از سنگهای مذاب بوده است. درحال حاضر قطعی ترین تاریخی که برای سنگهای قمری درنظر گرفته شده 4.360 میلیارد سال است. در زمین نیز دانشمندان نشانه هایی در چندین نقطه از یک رویداد بزرگ ذوب شدن حدود 4.45 میلیارد سال پیش مشاهده شده است. بنابراین شواهد در شکل دهی به برخورد فاجعه آمیزی که منجر به شکل گیری ماه و تغییر شکل زمین شده در حدود همین زمان صورت گرفته نه 100 میلیون سال پیش از آن.