این رسم دوستی نیست!

عصر ایران:مجید رضایی مجد در یادداشتی نوشت: جامعه شناسان یکی از مهمترین خصلتهای منفی ما ایرانیان را نخبه کشی عنوان کرده اند و از ایران به عنوان جامعه ای کلنگی نام می برند که توان انباشت تجارب و سرمایه های اجتماعی خود را ندارد و آنها را براحتی از دست می دهد و یا با دست خود با ورطه نابودی میکشاند. جامعه ای که عادت دارد در هر فرصت تغییری، هر آنچه را که متعلق به گذشته است، یکسره به دور افکنده و هر روز، زندگی سیاسی و اجتماعی خود را از نو آغاز کند و همین واقعیت است که تاریخ جامعه ما را تاریخ آزمون و خطاها کرده است. نکته جالب آنکه بسیاری از افراد و جریانهایی که خود بر این آفت تاریخی واقفند و پیش از این بارها یا خود چوب این آفت را خوردهاند و یا حداقل نتایج این آفات را به چشم دیده اند، هنگامیکه خود در معرض این آزمون قرار میگیرند، دچار همین اشتباه تاریخی شده و به دست خود برگی دیگر بر تاریخ نخبهکشی و فرصت سوزی و آزمون و خطای ایرانیان می افزایند و به جای آنکه از عبرتها درس بگیرند خود به عبرت آیندگان تبدیل می شوند. آنچه گفته شد مقدمه ای بود بر حرف و حدیثهایی که این روزها پیرامون انتخاب شهردار آینده تهران در جریان است. این روزها حرفهایی از برخی افراد درباره شهردار موفق تهران که در عین حال یکی از کارآمدترین و محبوب ترین مدیران کشور نیز محسوب می شود، به گوش می رسد که بیش از هر چیز رنگ و بوی بی انصافی دارد و بار دیگر خاطرات تلخ گذشته را در ذهن ما زنده میکند. با وجود تمام این تجارب ناگوار تاریخی گویا امروز نوبت محمد باقر قالیباف است که به جرم ناکامی در انتخابات ریاست جمهوری، تمام خدمات و توانایی هایش به فراموشی سپرده شده و به خیل عظیم سرمایه های اجتماعی و مدیریتی نابود شده ملت ایران بپیوندد. آنچه بیش از همه نگارنده را بر نگارش این یادداشت تحریض کرد، مطلبی بود که از جناب اسماعیل دوستی نماینده محترم مردم تهران در شورای شهر چهارم درباره شهردار آینده تهران منتشر شده است. آقای دوستی در مطلبی با عنوان «تهران، نفس خواهد کشید!» که در روزنامه شرق به چاپ رسیده، بگونه ای از تجربه هشت سال گذشته شهرداری تهران سخن به میان آورده اند که اگر کسی در این شهر زندگی نکرده باشد و یا از تحولات رخ داده در تهران در این سالها بی خبر بوده باشد، گمان می کند که در شهرداری تهران در طی هشت سال گذشته اخلاف چنگیزخان مغول حاکم بوده اند و جز ویرانی و تباهی ارمغانی برای این شهر نداشتهاند! آقای دوستی! به عنوان یکی از شهروندان تهرانی که پیش از این چهل دقیقه در ترافیک میدان توحید معطل می ماندم و امروز در ظرف پنج دقیقه از تونل توحید عبور می کنم، به عنوان شهروندی که تقریبا هر روز از بی آرتی و مترو استفاده می کنم، به عنوان شهروندی که سالها زمین متروکه و آجرهای سوخته سینما آزادی را می دیدم و امروز از تماشای فیلم در سینمای مدرن و زیبای آزادی لذت می برم، به عنوان شهروندی که سالها است تنها حرف دریاچه چیتگر را شنیده بودم و امروز خودش را می بینم، به عنوان شهروندی که برای تفریح و استراحت از میان دهها پارک و بوستان بزرگ ولایت و نهج البلاغه و جوانمردان و بهشت مادران و آب و آتش و .... قدرت انتخاب دارم، به عنوان شهروندی که تلاشهایی را که در زمینه تکمیل بزرگراههای همت و امام علی و صدر و ... انجام شده است از نزدیک دیده ام و به خاطر هزاران اتفاق مهم دیگر که در طی سالهای اخیر در تهران رخ داده است، شما برادر گرامی را به تقوا و انصاف در داوری و قضاوت دعوت می کنم. قالیباف چه باز هم شهردار تهران باشد و چه نباشد پیاده روهای سنگفرش شده تهران و بزرگراهها و بی آرتی ها و ایستگاهها و خطوط مترو و سینماها و پارکها و هزاران کار دیگری که کرده است از کارنامه او پاک نخواهد شد اما قضاوت غیرعادلانه و نامنصفانه ما در برابر یکی از مدیران خدوم و کارآمد این کشور در حافظه تاریخ باقی خواهد ماند. آقای دوستی! به عنوان یک شهروند عادی این شهر از شما که به عنوان نماینده شورای شهر از مثلث بحران در شهرداری تهران سخن میگویید و به تکرار تهمتهایی می پردازید که پیش از این بارها نیز از سوی سازمانهای بازرسی و شورای شهر به آنها پاسخ داده شده است، تقاضا میکنم که به میان مردم بروید و درباره عملکرد قالیباف و نوع نگاه مردم به اقدامات شهرداری تهران از آنها سئوال کنید. به شما قول می دهم که علیرغم نتیجه انتخابات، باز هم قالیباف همچنان یکی از محبوبترین مدیران کشور در میان مردم ما است و بسیاری از مردم راضی به محروم شدن از خدمات این مدیر کارآمد نیستند. آقای دوستی با شناختی که از شما دارم می دانم که صحبتهای شما در این زمینه بیش از آنکه عقیده و باور شخصیتان باشد ناشی از اقتضائات زمانه و رویکردهای سیاسی و جناحی است و گرنه چگونه می توانم باور کنم آقای دوستی که در سال 90 در مطلبی در روزنامه اعتماد به دکتر قالیباف به خاطر خدمات عظیمش در شهرداری تهران «خدا قوت» می گوید امروز از عدم شفافیت و ناکارآمدی و بحرانهای عظیم در شهرداری تهران سخن می گوید و خواستار هوای تازه می شود. در پایان این یادداشت و تنها من باب یادآوری جملاتی از یادداشت آقای دوستی در سال 90 را ذکر می کنم و به ایشان میگویم: همشهری عزیز «دوستی کی آخر آمد؟ دوستداران را چه شد؟» آقای دوستی در یادداشتی با عنوان «خدا قوت» در روزنامه اعتماد در تاریخ 08/05/90 خطاب به دکتر قالیباف می نویسند: «به لطف خداوند منان و تدبير مسوولان عاليرتبه نظام در طول تاريخ انقلاب اسلامي، شهرداران كارآمدي انتخاب شده و تاكنون توانسته اند خدمات ارزنده يي در اين راستا ارايه دهند و تهران را به عنوان پيشاني مديريت كشور به جهانيان معرفي كنند و اينجا بايد نقش كساني را كه در طول تاريخ تهران را به عنوان پايتخت انتخاب كرده و در جهت شكوفايي و زيبايي و طراحي آن زحمت كشيدند ستود و بدون شك ياد آنان ماندگار است در قلب شهر يا جنب وجوش تهران. يكي از شهرداراني كه در اجراي طرح هاي از پيش تعيين شده طرح جامع تهران قدم هاي اساسي برداشت حضرتعالي بوديد كه اميدوارم مسائل سياسي كشور جنابعالي را از مسير اصلي خدمت باز ندارد و با نيروهاي كيفي بتوانيد حلقه خدمت در تهران را تكميل كنيد. آقاي شهردار، حضرتعالي گام هاي اساسي برداشته ايد، تونل توحيد، تونل صدر به نيايش، تكميل اتوبان ها و بزرگراه ها كه از زمان آقاي كرباسچي شهردار موفق تهران به دلايلي تعطيل شده بودند، ايجاد كمربند سبز تهران، احداث بوستان ها، پيشرفت مترو با وجود كارشكني ها و BRT (كه خدمتي شايسته بود). اينجانب به عنوان يك شهروند كه مدت ها در مديريت شهري انجام وظيفه كرده ام، از زحمات شما تشكر مي كنم.»