بازگشت آریستوکراسی؟!

امیرعلی محقق: چند سال پیش درس تربیت بدنی ام را در مجتمع ورزشی شهید چمران واقع در خیابان شریعتی بالاتر از پل صدر می گذراندم. کلاس ما ساعت 7 تا 9 صبح بود بعد از اتمام کلاس طبق معمول از خیابان شریعتی وارد اتوبان صدر شدم ولی با تعجب فروان دیدم ماشینی در اتوبان نیست. از خودم پرسیدم مگر ممکن است 9 صبح ماشینی نباشد؟ با تعجب از آینه به عقب نگاه کردم. دیدم بله کل اتوبان را بسته اند و ترافیک شدیدی در پشت سر من است! در همین حال صدای آژیر ماشین پلیسی من را از فکر بیرون آورد، دیدم عده ای ماشین که جلوی آنها یک ماشین راهنمایی و رانندگی در حال حرکت بود یک ماشین را اسکورت می کنند کنجکاو شدم ببینم این کاروان حامل چه کسی است؛ دقت که کردم دیدم رییس جمهور محترم وقت آقای خاتمی هستند. تازه فهمیدم این همه ترافیک برای چیست و من برای چه روزهای دیگر اینقدر در ترافیکم.

دوباره بعد از گذشتن حدود 12 سال چند روز پیش همین صحنه برایم تکرار شد حدود ساعت 20:20 دقیقه در اتوبان چمران برای افطار می رفتم که صدای آژیر پلیس مرا به خودم آورد که راه را باز کن. دیدم کاروانی از ماشین که همگی هم چراغ زنان بودند یک ماشین را اسکورت می کنند راه خلوت بود کنار رفتم. دقت کردم ببینم کیست این دفعه از روی ماشین BMW شناختم که رییس جمهور منتخب جناب دکتر روحانی هستند. کمی که جلوتر رفتند دیدم نزدیک پل پارک وی دوربرگردان را دور زدند رو به رو را که دیدم یاد خاطره 12 سال پیش افتادم. کل اتوبان چمران را بسته بودند ترافیک تمام پل پارک وی و احتمالا خیابان ولی عصر را را در بر گرفته بود. این دفعه موضوع را میدانستم اما هنوز علت را نمی دانم. نمی دانم که وقت رییس جمهور به اندازه وقت چند نفر مهم است؟ قبول دارم که خوب نیست وقت رییس جمهور تلف شود اما نمی توانم قبول کنم حق خیلی ها هم ضایع شود. منطقی برای این کار پیدا نکردم. این ماشین های یک شکل، آژیر، چراغ گردان و راه باز کردن و تابلو نشان دادن هیچ منطقی را در درون خود ندارد. الا یک منطق رئال؛ بعد از ساده زیستی شعاری دوباره از این ور بام افتادیم... دوباره شروع شد... دوباره تشریفات، دوباره آریستوکراسی ...