تنبلی چشم چیست؟
تنبلی چشم نوعی كاهش بینایی بوده كه تنها راه پیشگیری از آن، تشخیص به‌موقع عوامل ایجاد كننده است که متاسفانه بسیاری از این عوامل برای خانواده‌ها ناشناخته است.
باشگاه خبرنگاران: تنبلی چشم نوعی اختلال بینایی است كه اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود، فرد را بسیار كم بینا یا نابینا میكند و با تشخیص به موقع، به راحتی و كاملا قابل درمان است. چشمان برخی كودكان، با آن‌كه سالم به نظر می‌رسند، اما از سلامتی و دید كافی برخوردار نیستند. در واقع رشد و تكامل مركز بینایی در مغز از دوران جنینی تا حدود 10 سالگی ادامه دارد، اما حداكثر سرعت رشد آن تا سه سالگی است. در اثر تكامل دستگاه بینایی در این دوران، دید واضح و كامل است. در این مدت، به‌خصوص در سه سال اول زندگی، هر عاملی كه باعث اشكال دید، در یک یا هر دو چشم كودک شود، رشد و تكامل دستگاه بینایی را متوقف می‌سازد و در نتیجه باعث كاهش میزان بینایی طفل می‌شود. معنی این سخن آن است كه امكان دارد چشمی كه از نظر ظاهر كاملا طبیعی است، از بینایی كامل و طبیعی برخوردار نباشد. تنبلی چشم یا"آمبلیوپی" نوعی كاهش بینایی است كه نمی‌توان در چشم یا در راه‌های عصبی بینایی هیچ‌گونه عیب ارگانیک واضحی یافت. عوامل ایجاد كننده تنبلی چشم اشكالات مادرزادی در ساختمان چشم، مانند آب مروارید باعث می‌شود كه چشم نتواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت كند و
به‌تدریج دچار تنبلی شود. در مورد كاتاراكت بهترین درمان عمل جراحی است كه اگر پس از تولد تا سه ماهگی هرچه سریعتر صورت بگیرد، نتیجه بهتری خواهد داشت. اما پس از سه ماهگی نتیجه چندان رضایت بخش نخواهد بود. آستیگماتیسم ، اگر دید هر دو چشم بسیار كم باشد، هر دو چشم و اگر تفاوت دید آن‌ها زیاد باشد، چشم ضعیف‌تر نمی‌تواند تصویر واضحی از اشیاء دریافت كند و دچار تنبلی می‌شود. لوچی یا انحراف چشم نیز می‌تواند باعث دوبینی شده در نتیجه تصویر واضحی روی شبكیه تشكیل نشود. بدین ترتیب مغز به‌تدریج برای حذف دو بینی، تصویر چشم منحرف را حذف كرده و تنبلی چشم ایجاد خواهد شد.
دیدگاه تان را بنویسید