ماجرای باتقواترین مرد صفین!

جنگ صفین به دقایق پایانی خود رسیده بود و یاران امیرالمومنین علی - علیه السلام- خود را آماده پیروزی بر معاویه کرده بودند. اما سپاه کفر به یکباره دست به حربه ای زد تا در میان مسلمانان تشتت و دوگانگی به وجود آورد. قرآن ها بالای نیزه رفت و ساده لوحانی که قرآن ناطق را رها کرده بودند از سپاه علی - علیه السلام- جدا شدند. این حربه که به وسیله عمر و عاص مشاور کیاس معاویه طرح ریزی شده بود، موجب شد تا ماجرای حکمیت به وجود آید. بنابر برخی روایات امیر المومنین مالک اشتر و بنابر روایاتی دیگر، ایشان ابن عباس را به عنوان نماینده سپاه خود برای حکمیت انتخاب نمودند اما گروهی كه با دیدن قرآن های فرورفته به نیزه، خام شده بودند بار دیگر در کوربینی و بی بصیرتی خود فرو رفتند و چهره ظاهری ابوموسی اشعری را دلیلی بر تقوای وی دانسته و او را به عنوان با تقواترین فرد در بین یاران امام، به عنوان نماینده امام در ماجراي حکمیت معرفی و به سوی معاویه و عمر و عاص فرستادند؛ بی آنکه توجه داشته باشند طرف مقابل عمر و عاص است و اين نماينده بايد علاوه بر تقوا، ملاکی به قدرت كياست داشته باشد تا بتواند حيله هاي اين مكار را به خود بازگرداند. اما سرانجام شد آنچه که نباید می شد... موضوع حال و احوال امروز مسلماني ما نيز همين گونه شده است. گاه تصمیماتی می گیریم ساده لوحانه که نه تنها به خود و به اطرافیان ضربه می زند، بلکه شاید تا سال های سال بر یک ملت اثرگذار باشد. گاه بدون فکر و تدبیر تصمیمی می گیریم که چند روز بعد از آن تصمیم خود پیشمان می شویم. همانگونه که خوارج بعدها پیشمان شدند و دیگر راه برگشتی هم برای خود ندیدند، سرانجام کار هم این شد که آنقدر خود را شماتت کردند تا اینکه از دین خارج شدند. امروز رنگ و بوی جمله ای که علمای دین و سیاست از آیت الله مدرس گرفته تا امام خمینی (ره) به ما یاد دادند، بیش از هر زمان دیگری خود را نشان داده است. "سیاست ما عین دیانت ماست". یعنی نمی توان یکی را فدای دیگری کرد و این دو در کنار هم است که می توانند نظام اسلامی را به سلامت به مقصد برسانند. آنهایی هم که سیاست را بازی مکارانه ای می دانند به این جمله اعتقادی ندارند. امروز اگر ملاک و معیار ما فقط دیانت شد، از عینیت آن که همان سیاست باشد غافل می شویم. اگر هم ملاک را سیاست قرار دهیم از دیانت باز می مانیم. باید بدانیم و بفهمیم که هر دوی این مصادیق در کنار هم است که می تواند در اداره یک نظام اسلامی و در انتخاب بهترین ها مارا یاری دهد و این را بدانیم که امیر المومنین، علی - علیه السلام- نه به دست معاویه و نه به دست عمر و عاص، بلکه به دست همان افرادی به شهادت رسید که سال های سال سر به مهر کوبیدند و پشت سر امیر المومنین نماز اقامه کردند...