همه‌چیز درباره گیلاس

آرمان: در واقع در طبیعت سه نوع گیلاس به رنگ‏‌های قرمز، سیاه و زرد یافت می‌‏شود. گیلاس‌‏ها را همیشه رسیده می‌‏چینند و شما می‌‏توانید آن را تنها ۱ تا ۳ روز به خوبی نگهداری نمایید. گیلاس‏‌ها را بهتر ا‏ست تازه‏ تازه پس از چیدن از درخت تناول کرد. اغلب از گیلاس، مربا یا ژله درست می‌کنند زیرا نمی‌‏توان آن را به صورت تازه ذخیره و نگه ‏داری کرد، ولی می‌‏توان آنها را فریز کرد؛ البته بهتر است که اول هسته‌های آن در آورده شود. بر طبق آخرین و بهترین اخبار به دست آمده مشخص شده که گیلاس‏‌ها منبع غنی آنتی‌‏ اکسیدان‏‌ها هستند. گیلاس غذای متداولی در عصر حجر بوده و باستان‌شناسان بقایای هسته‏‌های گیلاس را در بسیاری از غارها و صخره‏‌های مسکونی ماقبل تاریخ یافته‌‏‏اند. گیلاس شیرین یک میوه فصلی است که امروزه به غیر از مصرف تازه آن، می‌‏توان به خوبی از میوه خشک آن یا به صورت آبمیوه استفاده کرد. گروه‏‌های گیاه‌شناختی زیرمجموعه درخت‌‏های گیلاس شامل: درختان آلو، هلو، بادام و زرد‏آلو است و نه تنها از میوه درخت گیلاس، بلکه از شکوفه‌‌ها و چوب آن نیز استفاده می‌شود. برای اینکه ارزش این گیاه را بدانیم کافی است بگوییم تمام قسمت‌های این میوه یعنی: گوشت، دم، هسته، برگ و ساقه آن در طب و صنعت استعمال دارد. همه ما از مصرف گیلاس تازه در یک روز گرم تابستانی لذت می‌بریم؛ این میوه دارای چربی کم و فیبر زیاد است و اگر شما درمان‌های گیاهی را قبول داشته باشید، بدانید که گواتر مزمن با خوردن گیلاس تا حد زیادی کنترل می‌شود و همچنین مانند یک عامل تخلیه و زهکشی در مجاری ادرار و لوله‏‌های هاضمه کار می‌کند و سنگ‏‌ها را از بین می‏‌برد و مصرف آن در حد مناسب به مبتلایان به دیابت و ورم مفاصل توصیه می‌‏شود زیرا میوه‏‌ای است که نشاسته کمی دارد و قندش برای افراد دیابتی زیان‌بار نیست (البته باز هم تاکید می‌شود که اگر به میزان توصیه شده توسط متخصص تغذیه مصرف شود). گیلاس همچنین مسکن اعصاب بوده، ملین است، خون را پاک و معده را نیز تمیز می‌‏کند و جوشانده دم گیلاس برای دفع سنگ‏‌های مثانه و تمیزکردن مجاری ادرار در طب تجربی مصرف دائم دارد.