آلماتی 2؛ محکی برای سنجش ادعاهای غرب/ وقتی کسی به لفاظی آمانو اهمیت نمی‌دهد!

سرویس سیاسی«فردا»: در آستانه دور دوم مذاکرات هسته ای در آلماتی طرف غربی باز هم به حربه تکراری خود روی آورده است . در آستان ه هر دور مذاکرات، غرب می کوشد با ترکاندن یه بمب شبه خبری بر روند مذاکرات تاثیر بگذارد. این بار آمانو این ماموریت را بر عهده گرفت و اعلام کرد که ایران «احتمال دارد!» به‌دنبال سلاح هسته‌ای باشد و آژانس شواهدی در دست دارد که نشان می‌دهد که فعالیت‌هایی در این خصوص در گذشته و حال جریان داشته است. این ادعای آمانو در حالی مطرح می‌شود که گزارش‌های آژانس سند روشنی بر ادعاهایش ارائه نمی‌کند. از آنجا که آمانو بر اساس احتمالات سخن می‌گوید، می‌توان سخنان وی را نوعی جنگ روانی علیه ایران توصیف کرد چرا که در عمل، مدیر کل یک نهاد فنی - حقوقی نمی‌تواند بر اساس احتمالات کشوری دیگر را محکوم کند. در این خصوص علی اصغر سلطانیه نماینده ایران درآژانس نیز به سخنان آمانو واکنش نشان داده و تاکید کرد: ایران در چارچوب پیمان ان.پی.تی تاکنون با آژانس بین المللی انرژی هسته ای همکاری های گسترده ای داشته و در همین چارچوب همچنان به همکاری خود ادامه می دهد. بازرسان آژانس تاکنون بدون هیچ محدودیت و مانعی طبق پیمان ان. پی.تی، بازرسی های خود را از مراکز هسته ای ایران انجام داده اند و آژانس نیز در تمام گزارش های خود به صراحت اعلان داشته انحرافی در برنامه های هسته ای ایران ندیده است. این اقدامات غیر حقوقی در حالی در دستور کار غرب قرار گرفته است که پس از نشست آلماتی یک ایران با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که «گروه 1+5 پیشنهاد کرد گام‌های ملموسی برای 6 ماه آینده و در جهت اعتمادسازی متقابل برداشته شود و پیشنهادهایی نیز در این زمینه ارائه شد. تاکید جمهوری اسلامی ایران بر متوازن و هم‌زمان بودن گام‌ها بود و این‌که پیشنهادها نباید نافی حقوق جمهوری اسلامی ایران باشد 1+5 نیز در بیانیه‌ای که در نشست 35 عضو شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در وین خوانده شد اعلام کرد:« ما به دنبال نتایج ملموس در مراحل اولیه روند دیپلماتیک هستیم. ما بار دیگر حمایت‌مان از یک راه‌حل دیپلماتیک برای موضوع هسته‌ای ایران را اعلام می‌کنیم». منفی خوانی غرب:در آلماتی 2 توافقی حاصل نخواهد شد اما در وجه دیگر این جنگ روانی ،ۀدو مقام ارشد غربی که هر دو در دوره کاری خود به طور سطح بالا و از نزدیک با مسئله هسته ای ایران درگیر بوده اند، دور روز مانده به آغاز مذاکرات آلماتی 2 طی نشستی در موسسه بروکینگز در واشینگتن که دوشنبه 12 فروردین 1392 برگزار شد، آخرین دیدگاه های خود مطرح کرده اند. گری سیمور هماهنگ کننده ارشد امور خلع سلاح در شورای امنیت ملی کاخ سفید و مشاور باراک اوباما که تا مذاکرات مسکو نیز عضو تیم مذاکره کننده امریکا بود یکی از این افراد بوده است.سیمور اکنون دیگر در کاخ سفید حضور ندارد اما از آنجا که تا چند ماه قبل عضو موثر تیم مذاکره کننده امریکا بوده توجه به دیدگاه های وی اهمیت زیادی دارد. خاویر سولانا مسئول ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا که تا پیش از کاترین اشتون رییس تیم مذاکره کننده 1+5 بود، نیز فرد دومی است که در این نشست دیدگاه های خود را بیان کرده است. خلاصه مهم ترین دیدگاه های دو طرف به شرح زیر است: * گری سیمور: - انتظار دست‌یابی به نتیجه مشخص از این مذاکرات واقع‌گرایانه نیست. طرف‌های مذاکره درباره اهداف این گفت‌وگوها برداشت مشترکی ندارند و نوعی قطع ارتباط بنیادین میان آنها وجود دارد. - در حال حاضر منافع ایران و منافع غرب ایجاب می‌کند که گفت‌وگوهای هسته‌ای ادامه یابد، حتی اگر هر بار تنها توافقی که صورت می‌گیرد مربوط به زمان و مکان دور بعدی مذاکرات باشد. - به طور قطع تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری ایران در ماه ژوئن، توافقی بدست نخواهد آمد و فراز و نشیب ها، اختلاف ها و ناامیدی ها ، تا آینده قابل پیش بینی در مذاکرات قدرت های جهان با ایران ادامه خواهد داشت. - ایرانی ها جنبه های برنامه هسته ای خود را فعلا کند کرده اند. من فکر می کنم حتی اگر توافق رسمی بدست نیاید ، ایرانی ها به دلایل سیاسی ، محدودیت هایی درباره برنامه هسته ای خود اجرا خواهند کرد. - سرنگونی احتمالی رژیم بشار اسد در سوریه باعث انزوای بیشتر حکومت ایران در منطقه خواهد شد و این امر ممکن است راه را برای دست‌یابی به توافق در مذاکرات هسته‌ای باز کند. * خاویر سولانا: - در ایران تصمیم نهایی در امور هسته‌ای با رهبر است. سعید جلیلی تنها خبر می‌دهد که چه چیزهایی دریافت کرده و از نرمش لازم برای انجام مذاکرات واقعی برخوردار نیست. - تا زمان برگزاری این انتخابات توجه سران ایران بیشتر معطوف به آن خواهد بود و موضوع مذاکره هسته‌ای در حاشیه قرار خواهد داشت. تا زمانی که این انتخابات برگزار نشده «بسیار مشکل خواهد بود در زمینه هسته‌ای کاری از پیش ببریم. - دومین مشکل بزرگی که داریم مسئله سوریه است. فکر نمی‌کنم بدون حل مسئله سوریه بتوان با تهران کاری از پیش برد. - میزان انسجام و هماهنگی گروه 1+5 تا حدودی به سبب اهداف متفاوتی که اعضای آن اکنون درباره سوریه دارند در حال تضعیف شدن است. به هر روی ایران تاکنون نشان داده است که آمادگی کاملی برای حل این موضوع در چارچوب فنی- حقوقی دارد. بنابراین این بار توپ در زمین غرب است و این طرف غربی است که باید نشان دهد تمایلی برای حل موضوع هسته ای ایران را دارد یا نه. چه آنکه بی اثر بودن راهبرد فشار - تحریم تاکنون به خوبی ناکارآمدی خود را عیان کرده است.