یک تذکر اخلاقی به معلم اخلاق دولت

شفاف: حجت الاسلام مرتضی آقاتهرانی بیش و پیش از آنکه به واسطه نمایندگی مردم تهران در مجلس شناخته شده باشد، به واسطه حضورش در کابینه رئیس جمهور آن هم به عنوان «استاد اخلاق» شهره است.

آن چه سبب نگارش این مطلب شده است هم مخاطب قرار دادن ایشان از همین موضع است. تحصیلات ایشان در رشته فلسفه و سابقه تحصیل در مدرسه حقانی هم ایشان را بیش از آنکه به عنوان یک سیاست مدار مطرح کند به عنوان چهره ای اخلاقی مطرح کرده است.

حضور و حمایت ایشان در یک جبهه سیاسی سبب شده تا در محافل سیاسی اینگونه تحلیل شود که هر حرکت این جبهه بخصوص در بعد بیرونی آن یعنی رسانه ای مورد تائید ایشان به نظر آید.

آنچه سبب نگارش این مطلب شد عیان بودن ضدیت آموزه های مورد تاکید جناب آقای آقاتهرانی با آن چیزی است که طیف رسانه ای منسوب به جبهه سیاسی ایشان در پیش گرفته است.

در روزهای گذشته موج گسترده ای از حمله به چهره های باسابقه و دلسوز انقلاب از سوی رسانه های حامی طیف پایداری آغاز شده است و اینگونه به نظر می رسد که این موضوع در ایام منتهی به انتخابات ریاست جمهوری شدت بیشتری بیابد.

این در حالی است که منادیان این «بداخلاقی» ها در محافل خصوصی و رسانه ای در پاسخ به انتقادات حتی برخی از هواداران، رفتارهای خود را مورد تائید و با اطلاع چهره های مشهور جبهه پایداری همچون حجت الاسلام آقاتهرانی عنوان می کنند.

آنچه مردم از حجت الاسلام آقا تهرانی در رسانه ها در روزهای اخیر بخصوص در ایام شهادت وجود نازنین حضرت صدیقه طاهره(س) شنیده اند، تناقض آشکاری با آن چیزی است که رسانه های منسوب به جبهه پایداری برآن می دمند.

معرفی کردن چهره های دلسوز و یاران انقلاب به عناوین توهین آمیز را چگونه می توان توصیف کرد؟ آیا متهم کردن رقبای سیاسی به عناوین و اتهامات اثبات نشده- صرفا به واسطه رقیب سیاسی بودن- در راستای آموزه های اخلاقی نبی اکرم(ص) است؟ آیا متهم نمودن تمامی طیف های اصولگرا به عناوین مختلف و بی سابقه ترین بداخلاقی ها را می توان در راستای آموزه های اخلاقی دانست؟

همانگونه که در ابتدا اشاره ای بر آن رفت، بنای این مطلب بر بی اطلاعی بزرگان جبهه پایداری همچون آقای آقا تهرانی از عملکرد و بداخلاقی های رسانه های منسوب به جبهه سیاسی ایشان است. این روزها «بداخلاقی» سکه رایج این رسانه هاست.

حداقل انتظار از رسانهای یک گروه سیاسی که دبیر کل محترم آن شهره است به معلم اخلاق بودن این است که اخلاقی سیاست ورزی کنند و با ملاک اخلاق در میدان نقد وارد شوند... از همین روست که باید حجت الاسلام آقا تهرانی را خطاب قرار داد که «أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ »...