میت‌در‌مجلس‌ختم‌خودش‌صحبت‌نمی‌کند!
رضا امیرخانی گفت: نوشتن امری است سهل و ممتنع و کار ساده‌ای است، من خیلی از حرف‌هایی که درباره نوشتن گفته می‌شود را بلد نیستم و معتقدم که تنها کار نوشتن را سخت می‌کند.
مهر: نشست بررسی معنویت در آثار رضا امیرخانی عصر دوشنبه 16 بهمن با حضور این نویسنده و محمدحسن حسینی، منتقد و شاعر در تالا مهر حوزه هنری برگزار شد. در این نشست رضا امیرخانی در سخنانی با اشاره به اظهارات محمدحسن حسینی، منتقد این جلسه درباره آثار خود گفت: قرار نیست میّت در جلسه ختم متوفی حرف بزند! قلم زدن‌های من هم شایسته این همه توصیف آقا حسینی نیست و شاید به خیلی از موضوعاتی که ایشان گفتند اصلا فکر نکرده بودم. وی ادامه داد: من به دیدگاه شاعرانه آقای حسینی در نگاه به آثارم احترام می‌گذارم، اما برخی از این موضوعات ربطی به کار من ندارد و به روح شاعرانه او ارتباط پیدا می‌کند. نویسنده رمان «قیدار» در ادامه به بیان خاطره‌ای درباره نحوه انتخاب نام این رمان پرداخت و گفت: زمانی که دنبال اسم برای این رمان بودم، برای سفری به زنجان دعوت شدم. در میدان آزادی دو نوع خودرو برای سفر به زنجان بود؛ پژوی 9 هزار تومانی و زانتیای 12 هزار تومانی. من هم چون پژو نبود، به ناچار سوار زانتیا شدم و راهی شدیم. در طول راه با راننده صحبت می‌کردم و علت این تفاوت قیمت را پرسیدم و او آن را به سرعت ماشین ارتباط داد. امیرخانی ادامه داد: پس از این بحث راننده سرعت خودرو را زیاد کرد تا اندازه‌ای که پلیس راه به دنبال خودرو افتاد و راننده در یکی از خروجی‌ها ماشین را به زیر یک پل و جاده خاکی هدایت کرد و در نهایت مرا رساند به شهری به نام قیدار و من پس از آشنایی با این شهر بود که نامش را روی رمانم قرار دادم. نویسنده رمان «منِ او» افزود: نوشتن امری است سهل و ممتنع و کار ساده‌ای است. من خیلی از حرف‌هایی که درباره نوشتن گفته می‌شود را بلد نیستم و معتقدم که تنها کار نوشتن را سخت می‌کند. به نظر خود، عالم پیرامون اثر کمک می‌کند تا آن اثر راه خودش را پیدا کرده و آن را طی کند. امیرخانی ادامه داد: من از ادبیات مضاف مثل ادبیات جنگ و آئینی و ...سر در نمی‌آورم و وقتی صفتی هم برای ادبیات می‌آوریم، کار ما با آن اثر سخت‌تر هم می‌شود. به همین خاطر معتقدم روی اثر هر نویسنده‌ای می‌توان هر صفتی را گذاشت و اگر نویسنده قصه و طرحی برای آن داشته باشد، مفهوم مرتبط با آن در اثر شکل می‌گیرد، لذا صفت نباید در طرح نویسنده باشد، بلکه باید از نتیجه آن منتج شود. وی همچنین گفت: من اگر با حرف‌های آقای حسینی آشنا بودم به طور قطع قادر به نوشتن نبودم. جهانی که به نوشتن کمک می‌رساند در واقع جهانی است که پیرامون ما وجود دارد و آن را می‌شناسیم. اگر نکته‌ای در اثر یک نویسنده پیدا می‌شود به واقع حاصل کار او نیست، بلکه حاصل نتیجه‌ای است که از کار او دریافت می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید