سخنان همدلانه رئیس جمهور در عمل محقق شود/ جلسات مشترک محدود به زمان استیضاح و سوال نباشد

احمدی نژاد در سخنان خود همدلانه با مجلس ظاهر شد و تصریح کرد: « ما جانمان را فدای انقلاب و ارزش‌های الهی می‌دانیم و هرگز اجازه نخواهیم داد که بخاطر مطامع سیاسی و قدرت و ثروت‌اندوزی صدمه‌ای به اصول و آرمان‌های انقلاب وارد شود. باید از فرهنگ انقلاب و اصول و ارزش‌های الهی صیانت کنیم و نباید اجازه‌ داد که عده‌ای با خودخواهی و بی‌تقوایی فضای عمومی کشور را آلوده کنند. دولت بدون مجلس و مجلس بدون دولت معنا ندارد و دولت خود را همراه و دوست نمایندگان و بازوی کارشناسی مجلس شورای اسلامی می‌داند. اگر چه عده‌ای تلاش دارند با خبررسانی‌های ناجوانمردانه و دروغ‌پراکنی، القائاتی علیه دولت انجام دهند اما بی‌تردید از چنین اقداماتی سودی نخواهند برد و دولت و مجلس با هم و در کنار یکدیگر از موانع و فشارهای دشمنان عبور خواهند کرد.هر موقع به مردم فشار و زحمتی وارد می‌شود باید کنار مردم باشیم و تصمیمات ما باید به سمتی باشد که مشکلات زندگی مردم را جبران کند. ..»

این سخنان نوید بخش برقراری یک رابطه تعاملی و همدلانه دولت با مجلس است که در چند ماه گذشته و همچنین در ماههای آخر دولت نهم خبری از آن نبود. بخصوص که اخیرا رهبر معظم انقلاب هم بر ضرورت هماهنگی و همکاری مسئولان نظام و پرهیز از تنش های سیاسی و علنی نکردن اختلافات تاکید داشته اند.

با وجود لحن همدلانه سخنان رئیس جمهور، این سوال همچنان وجود دارد که آیا تجربیات نشست های قبلی باز هم تکرار خواهد شد و دولت و مجلس بعد از بیان سخنان خود در فضای صمیمانه، در عمل رفتار ها و کنش های متفاوتی را از خود بروز می دهند؟ اساسا چرا چنین جلسات مشترکی باید فقط در مواقع حساس و شرایطی که رابطه دولت و مجلس اصطلاحا شکرآب است برگزار شود و قبل و بعد از آن ادامه نمی یابد؟ برای برسی این سوالات گفتگو کرده ایم با دکترجعفر قادری نماینده مردم شیراز در مجلس هشتم و نهم و عضو کمیسیون برنامه و بودجه.

آقای قادری شما در جلسه تعدادی از نمایندگان مجلس با دولت شرکت داشتید؟

نه من افتخار حضور نداشتم.

از فراکسیون رهروان ولایت هم کسی حضور داشت؟ آیا فراکسیون رهروان ولایت تصمیمی مبنی بر حضور یا عدم حضور در این جلسه داشتند؟

من اطلاعی ندارم.

آنگونه که از خبرها و اظهار نظرها برمی آید، جلسه در فضایی صمیمانه برگزار شده و سخنان رئیس جمهور هم همدلانه و تعاملی بوده است. ارزیابی شما از این جلسات چیست. آیا می تواند مفید به فایده باشد؟

در مجموع اگر دولت با نمایندگان مجلس جلساتی داشته باشد و مسایل در فضای صمیمی حل شود قابل قبول است. ما امیدواریم دولت به جای اینکه بنای خود را بر برخورد با نمایندگان بگذارد، راه تعامل و همکاری در پیش گیرد. از ظرفیت ها و نظرات مجلس استفاده کند. مسایلی که باعث تنش می شود را دنبال نکند. قطعا این اتخاذ این رویه و برگزاری جلسات مشترک و رد بدل کردن نظرات در فضای دوستانه، می تواند به نفع کشور باشد. در حقیقت بهتر آن است که به جای استیضاح و طرح سوال، مسایل و مشکلات بین دولت و مجلس در چنین جلسات و فضاهای دوستانه حل و فصل شود. تحقق این نیازمند آن است که رویه تعاملی یک طرفه نباشد و دولت هم یک مقدار تعامل و همراهی خود با مجلس را بیشتر کند. اینکه فقط به هنگام طرح موضوعاتی همچون استیضاح وزرا و طرح سوال از رئیس جمهور، دولت به فکرد برگزاری چنین جلساتی بیافتد و تعامل پیشه کند، اما پیش و بعد از آن فضای توام با خصومت و بی اعتنایی به نظرات مجلس دنبال شود، مناسب نیست و ابهاماتی را بوجود می آورد. وقتی دولت به دیدگاههای نمایندگان بی توجهی کند، طبیعی است که نمایندگان هم از ابزراهای قانونی خود استفاده می کنند و استیضاح و سوال را در دستور کار قرار می دهند.

در طول سالهای گذشته همیشه این مساله یا ایهام وجود داشته که چرا دولت در شرایطی که تحت فشار قرار می گیرد و موضوعاتی مثل استیضاح و سوال مطرح می شود، رویه تعامل در پیش می گیرد؟ به نظر شما این نشانه این نیست که تعامل مد نظر مقطعی است و طبیعی نیست؟ آیا دولت در سایر حوزه ها و موارد نظرات مجلس را لحاظ می کند؟ حداقل با نمایندگان مشورت می کند؟

نه دولت نظرات مجلس و مشورت نمایندگان را نمی گیرد. به نظر من اگر طرح سوال از رئیس جمهور در دستور کار نمایندگان قرار گرفته، نتیجه بی توجهی دولت به نظرات مجلس است. اتفاقاتی که در حوزه های اقتصادی افتاده، اتفاقاتی که در خصوص فساد اداری رخ داده و بخش نامه هایی که دولت صادر می کند، بی توجهی هایی که به نقطه نظرات مجلس می شود و ... دغدغه های مورد توجه نمایندگان است. طبیعی است که این اتفاقات فضا را از حالت دوستانه خارج می کند. باید شرایط به شکلی هدایت شود که فضای تعاملی حاکم باشد. اگر تغییر و تحولاتی رخ می دهد که با حیطه کاری نمایندگان ارتباط پیدا می کند، باید نظرات نمایندگان گرفته شود حداقل آن بخش هایی که قابل اجراست مد نظر قرار گیرد. اگر چنین شود فضا به سمت همراهی پیش می رود. ولی اینکه انتظار باشد، مجلس همیشه از حق خودش یک طرفه بگذرد و دولت همراهی نداشته باشد، انتظار معقولی نیست. نشست های مشترک در چنین شرایطی که دولت تحت فشار است فایده ای چندانی نخواهد داشت. اگر چنین جلساتی قبل از طرح سوال هم وجود می داشت و الان هم ادامه می یافت فضا یک فضای طبیعی بود. ولی وقتی مدتها به مجلس بی توجهی می شود و حالا که طرح سوال مطرح شده، از نمایندگان دعوت می شود، طبیعی است که خیلی مفید واقع نشود.

به نظر شما این جلسه مشترک تاثیری در طرح سوال از رئیس جمهور خواهد داشت؟ چون این طرح به لحاظ حقوقی و آئین نامه داخلی مجلس اعلام وصول و قرائت و ابلاغ شده است.

من البته جزو امضا کنندگان سوال از رئیس جمهور نیستم. ولی به هر حال تعدادی از نمایندگان طرح را امضا کرده اند اگر به دور از این فضای طرح سوال جلسات مشترک برگزار شده بود، حالا جای امیدواری بود که این جلسه اخیر هم بتواند موثر تر و مفید تر باشد.

شما در مجلس هشتم هم حضور داشتید و از نزدیک با کیفیت رابطه و نوع تعامل دولت و مجلس آشنا هستید. با توجه به شناخت شما از دولت فکر می کنید سخنان همدلانه رئیس جمهور در جلسه یک شنبه با نمایندگان، در عمل هم محقق می شود؟

انتظارات ما از دولت بیشتر است. انتظار داریم دولت علاوه بر این جلسات، در عمل هم به نقطه نظرات نمایندگان مجلس توجه کند و سخنان همدلانه را در عمل محقق سازد. در استانها شان نمایندگان حفظ شود. ولی اگر خارج از این چارچوب ها، همان روش تعامل یک طرفه وجود داشته باشد من فکر می کنم که این انتظارات محقق نشود. همانگونه که دولت از مردم رای گرفته، نمایندگان هم از مردم رای گرفته اند. آنچه نمایندگان دنبال می کنند همان دغدغه ها و نیازهای مردمی است که از زبان آنها گفته می شود. بنابر این دولت باید این دغدغه ها را مورد توجه قرار دهد. اگر به این سمت رفتیم این جلسات مشترک می تواند موثر باشد و می شود از آن انتظار تعامل و همدلی و همکاری داشت. در غیر این صورت فکر می کنم نشود نتیجه لازم را از آن استخراج کرد. به تعبیری اگر بنای واقعی دولت همکاری باشد آنهم نه فقط در شرایطی همچون استیضاح و طرح سوال، این قبیل جلسات مثمر ثمر خواهد بود و رابطه دولت و مجلس تعاملی خواهد بود. اما اگر این جلسات فقط برای فرار از شرایط خاص باشد و در هفته ها و ماههای بعد تکرار نشود، خبری از تعامل و همدلی هم نخواهد بود.