راه‌های درمان التهاب بینی
یکی از علائم آزاردهنده‌ای که همه ما در طول زندگی بارهاو بارها آن را تجربه کرده‌ایم احتقان و التهاب بینی است که اصطلاحاً رینیت اطلاق می‌شود.
بولتن: رینیت یا التهاب بینی با علائمی همچون آبریزش بینی، احتقان بینی، خارش چشم، گوش، بینی، افزایش ترشحات پشت حلق و حتی سرفه‌های شبانه و خشونت صدا بروز می‌کند. معمولاً در رینیت آلرژیک که منجر به خارش می‌شود علائمی از التهاب در اطراف بینی به‌علت مالیدن کف دست به بینی ایجاد می‌شود که سلام آلرژیک نامیده می‌شود. در این افراد یک خط عرضی روی بینی و هاله‌ای در اطراف بینی فرد دیده می‌شود. لازم به ذکر است که نیمی از موارد آلرژی و نیمی دیگر به علل دیگری غیر از آلرژی همچون عفونت حاد، مواد محرک مثل دود سیگار، عطر، کلر استخر، هوای سرد، ادویه‌جات، نور خیره‌کننده، مصرف برخی داروها، اختلالات مادرزادی آناتومیک، پولیپ بینی و حتی وجود جسم خارجی در بینی برمی‌گردد.در انواع آلرژیک رینیت، ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول می‌کشد تا سیستم ایمنی حساس شود و فرد دچار آلرژی شود. بنابراین رینیت آلرژیک در سن زیر شش ماه نادر بوده و نوع رینیت آلرژیک فصلی در کودکان بالای سه سال دیده می‌شود. رینیت‌های آلرژیک فصلی که در اثر استنشاق گرده‌های گیاهان رخ می‌دهد موقتی بوده و در تمام فصل‌ها نیست اما اگر در تمام فصل‌ها فرد دارای علائم رینیت باشد باید به آلرژی‌زاهای دائمی در محل زندگی فرد مانند وجود کک و سوسک‌های حمام شک کرد. اگر تماس فرد با مواد آلرژی‌زا دائمی نباشد فقط در دوره‌های تماس با آن مواد خاص فرد دارای علائم است. استعداد ژنتیک و مواجهه مکرر با آلرژی‌زاها در ایجاد رینیت‌ها نقش بسزایی دارند. در درمان رینیت آلرژیک بهترین روش اجتناب از آلرژی‌زاها است. کورتون‌های استنشاقی داروهای قوی و مؤثری در درمان رینیت‌های آلرژیک و غیرآلرژیک هستند ولی در رفع علائم چشمی خیلی مؤثر نیستند. آنتی‌هیستامین‌ها نیز برای درمان خارش و آبریزش طبق دستور پزشک تجویز می‌شوند. داروهای ضداحتقان، آنتی‌بیوتیک‌ها و آنتی کولینرژیک‌ها از دیگر موارد درمان‌های دارویی رینیت‌ها، بسته به نوع علل ایجادکننده می‌توانند مورد مصرف قرارگیرند. در کودکان کم سن و آنهایی که به مهد می‌روند اگر علائم رینیت بیش از 10روز طول بکشد تشخیص سینوزیت گذاشته می‌شود. وجود بیماری گوش میانی یا اختلال عملکرد شیپور استاش نیز از سایر علل رینیت عفونی حاد است که سرنخ‌های درمان این بیماری هستند. در مجموع به‌علت تنوع علل و عوامل ایجادکننده، می‌بایست تشخیص و درمان صحیح با درنظرگرفتن سن بیمار، سبب‌شناسی و محیط زندگی، توسط پزشک انجام شود و از مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر داروها خودداری شود.
دیدگاه تان را بنویسید